آلیس هرتس
آلیس هرتس | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | آلیس ژانت اشتراوس |
| زادهٔ | ۲۵ مهٔ ۱۸۸۲ |
| درگذشت | ۲۶ مارس ۱۹۶۵ (۸۲ سال) |
| علت مرگ | عوارض ناشی از سوختگی شدید در اثر خودسوزی |
| ملیت | آلمانی |
| پیشه | نویسنده |
| همسر | پل هرتس |
| فرزندان | ۲ |
آلیس ژانت هرتس (آلمانی: Alice Jeanette Herz؛ ۲۵ مهٔ ۱۸۸۲ – ۲۶ مارس ۱۹۶۵) فمینیست، ضدفاشیست و فعال صلح‌طلب آلمانی بود. او نخستین فرد در ایالات متحده آمریکا بود که خود را در اعتراض به جنگ رو به گسترش در ویتنام به آتش کشید که پیروی از کاری مشابه توسط راهب بودایی، تچ کوانگ دوک بود که خود را در اعتراض به سرکوب بودائیان تحت دولت کاتولیک رئیس‌جمهور نگو دین دیم در ویتنام جنوبی سوزاند.[۱][۲]
اوایل زندگی
[ویرایش]آلیس ژانِت اشتراوس اولین فرزند روزالی کِرامر (۱۸۵۸–۱۹۴۳) و موریس اشتراوس (۱۸۵۰–۱۹۲۰) بود، که هر دو از تبار یهودی-آلمانی بودند. او شش خواهر و برادر داشت، پنج خواهر کوچک‌تر از خود به‌علاوهٔ یک برادر کوچک‌تر که در سن دو سالگی درگذشت. او تحصیلات متوسطه را در آلمان به اتمام رساند و تحصیلات عالی را جهت معلم شدن پی گرفت، اما یک اختلال چشمی مانع از اتمام دوره‌های آموزشی او شد و به جای آن به عنوان منشی در دفتر یک وکیل مشغول به کار شد. در سال ۱۹۰۷، هرتس از یهودیت به پروتستانتیسم گروید و تغییر دین داد.[۳]
کنشگری در آلمان
[ویرایش]در اوایل دهه ۱۹۰۰، هرتس به جنبش فمینیستی پیوست و مدافع حقوق زنان شد، به ویژه برای حق رأی همگانی و هم‌باشی زنان. او با پل هرتس، شیمی‌دان و برادر مارگارتیه هرتس، یکی از فعالان برجسته حق رأی زنان، ازدواج کرد. این زوج به گوتزرو در ایالت مکلنبورگ-فورپومرن نقل مکان کردند و دو فرزند به نام‌های هلگا (۱۹۱۲–۲۰۱۰) و کنراد (۱۹۱۵–۱۹۲۹) به دنیا آوردند. کنراد به‌طور جسمی ضعیف به دنیا آمد و تقریباً نابینا بود.
بلافاصله پس از آغاز جنگ جهانی اول، شوهر آلیس هرتس به ارتش فراخوانده شد و او انتظار پیروزی آلمان و بازگشت همسرش را در عرض چند ماه داشت. در سال ۱۹۱۸، بدون امید فوری به پایان جنگ، هرتس به حمایت آشکار از دموکراتیزه کردن آلمان به همراه دیگر فعالان طرفدار دموکراسی و فمینیست‌ها پرداخت، که به دنبال اجرای حق رأی برای زنان بودند. این جنبش سعی کرد از وزیر دولتی هانس سیوکویچ درخواست «حق رأی عمومی، مساوی، مخفی و مستقیم» کند و با پایان جنگ جهانی اول در نوامبر همان سال، حقوق رأی با تأسیس جمهوری وایمار محقق شد. در سال ۱۹۱۹، خانواده هرتس به برلین-مالسدورف نقل مکان کردند، که شوهرش در آن شغلی در یک کارخانه لاستیک پیدا کرد. احتمالاً به دلیل قرار گرفتن منظم در معرض مواد شیمیایی خطرناک، پل در ۳۰ دسامبر ۱۹۲۸ به دلیل نارسایی کلیه درگذشت، در حالی که تنها ۴۵ سال سن داشت. پسرشان کنراد تنها چند هفته بعد به دلیل مشکلات سلامت درگذشت.[۳]
در ۱۳ مارس ۱۹۳۳، هرتس و دخترش هلگا به سوئیس مهاجرت کردند، تصمیمی که در چند سال اخیر به دلیل نگرانی از افزایش یهودی‌ستیزی و قدرت سیاسی رو به رشد احزاب راست‌گرا در جمهوری وایمار در ذهن داشت. او تصمیم خود را با انتصاب آدولف هیتلر به عنوان صدراعظم آلمان قطعی کرد. هرتس به درستی پیش‌بینی کرده بود که یهودیان و مخالفان سیاسی، به ویژه چپ‌گراها، تحت نظارت شدید قرار خواهند گرفت، به ویژه پس از آتش‌سوزی رایشس‌تاگ. آلیس و هلگا سپس به فرانسه نقل مکان کردند، و در آنجا آلیس زبان فرانسوی و اسپرانتو آموخت. هر دو مادر و دختر به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه دادند و از طریق مشارکت در اتحادیه بین‌المللی زنان برای صلح و آزادی آلیس نازیسم را در مقالاتی که به نشریات حزب سوسیال دموکرات آلمان ارائه می‌کرد، مورد انتقاد قرار داد. پس از انحلال اجباری این سازمان توسط دولت نازی در تابستان ۱۹۳۳، او نویسنده یک مجله سوسیالیست مسیحی سوئیسی به نام «نوِیه وِگه» (راه‌های جدید) شد.[۴]
پس از تهاجم به فرانسه، هرتس و دخترش مدتی را در اردوگاه توقیفی گورس نزدیک مرز اسپانیا گذراندند و هر دو در نهایت در سال ۱۹۴۲ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کردند.[۱][۵]
زندگی در ایالات متحده و فعالیت‌های ضد جنگ
[ویرایش]آلیس و هلگا در دیترویت میشیگان ساکن شدند. در آنجا هلگا به عنوان کتابدار در کتابخانه عمومی دیترویت مشغول به کار شد و آلیس مدتی به عنوان مدرس کمکی زبان آلمانی در دانشگاه ایالتی وین فعالیت کرد. این دو برای دریافت تابعیت ایالات متحده درخواست کردند، اما به دلیل عدم تمایل به سوگند به دفاع از کشور با اسلحه، درخواست آنها رد شد. هلگا بعداً دوباره درخواست داد و در سال ۱۹۵۴ تابعیت ایالات متحده را دریافت کرد، اما مشخص نیست که آیا آلیس چنین درخواستی کرده بود یا خیر. آلیس و هلگا به جمع یونیتارین‌ها پیوستند و هر دو در فعالیت‌های چندین گروه صلح‌طلب مشارکت کردند.[۶]
هرتس یک نامه سرگشاده نوشت که قبل از مرگ خود آن را به چندین دوست و همکار فعال خود داد. در این نامه، او رئیس‌جمهور لیندون بی. جانسون را به استفاده از قدرت نظامی خود برای «از بین بردن کشورهای کشورهای مورد نظرش» متهم کرد. او از مردم آمریکا خواست تا «بیدار شوند و علیه جنگ اقدام کنند» و خودسوزی‌اش را تلاشی برای «شنیده شدن صدایش» توصیف کرد.[۷][۸]
خودسوزی
[ویرایش]هرتس در ۱۶ مارس ۱۹۶۵ در سن ۸۲ سالگی در خیابانی در دیترویت خود را به آتش کشید.[۹][۱۰][۱۱][۱۲] یک راننده خودرو به همراه دو پسرش در حال رانندگی بودند که او را در حال سوختن دیدند و شعله‌های آتش را خاموش کردند. او ده روز بعد بر اثر جراحات درگذشت.[۱۳][۲] مطابق کتاب «در آستانهٔ سرزمین موعود» (۲۰۰۶) به قلم تیلور برنچ، این سخنرانی رئیس‌جمهور جانسون در کنگره آمریکا در حمایت از لایحه حقوق رأی‌گیری ۱۹۶۵ بود که او را به این باور رساند که این لحظه برای اعتراض به جنگ ویتنام و خودسوزی مناسب است.[۱]
میراث
[ویرایش]هرتس که پیش از مرگش به یکی از دوستانش نزدیکش در این باره صحبت کرده بود، خاطرنشان کرد که از همه روش‌های اعتراضی پذیرفته‌شده در دسترس فعالان - از جمله راهپیمایی، اعتراض و نوشتن مقالات و نامه‌های بی‌شماری - استفاده کرده است و از خود می‌پرسید که چه کار دیگری می‌تواند انجام دهد. شینگو شیباتا، نویسنده و فیلسوف ژاپنی، اندکی پس از مرگش، صندوق صلح آلیس هرتس را تأسیس کرد. میدانی در برلین (آلیس هرتس پلاتس) در سال ۲۰۰۳ به افتخار او نامگذاری شد.[۱۴][۱۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Charles Francis Howlett, "Alice Herz", in: Spencer C. Tucker (20 May 2011). The Encyclopedia of the Vietnam War: A Political, Social, and Military History: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. p. 483. ISBN 978-1-85109-961-0. Retrieved 28 November 2014.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Human Sacrifice Is Dead of Burns, Detroit Free Press, 27 March 1965
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Alice Herz". Digitales Deutsches Frauenarchiv. 16 August 2018.
- ↑ Spalek, John (2018). Deutschsprachige Exilliteratur seit 1933 (به آلمانی). New York: De Gruyter.
- ↑ Coburn, Jon (2018). ""I Have Chosen the Flaming Death": The Forgotten Self-Immolation of Alice Herz". Peace & Change (به انگلیسی). 43 (1): 32–60. doi:10.1111/pech.12273.
- ↑ Henk, Heide; Nitsch, Ulla, M. (2005). Helga Herz (geb 1912) und Eva Seligmann (1912–1997), zwei Frauen aus jüdischen Familien. In Karl-Walter Beise (ed), ÜberLebensKünstlerinnen. Münster: LIT Verlag. pp. 75–. ISBN 978-3-8258-8886-2.
- ↑ Coburn (2018), p.36
- ↑ Herz, Alice: An die Völker der Welt!, Neue Wege 49 (4), p. 97.
- ↑ Howlett, Charles Francis, "Alice Herz", in: Spencer C. Tucker (2011). The Encyclopedia of the Vietnam War: A Political, Social, and Military History: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. pp. 483–84. ISBN 978-1-85109-961-0. Retrieved 28 November 2014.
- ↑ Melvin Small (2002). Antiwarriors: The Vietnam War and the Battle for America's Hearts and Minds. Rowman & Littlefield. p. 21. ISBN 978-0-8420-2896-7.
- ↑ Sharley, Jean, "Pacifism sparked her fiery sacrifice", Detroit Free Press, 18 March 1965
- ↑ Jones, David R. "Woman, 82, Sets Herself Afire In Street as Protest on Vietnam", New York Times, 18 March 1965
- ↑ Detroit Woman Found in Street Sets Herself Afire in Vietnam Protest, Detroit Free Press, 17 March 1965
- ↑ Kaupert's Street Guide to Berlin (به آلمانی), Luisenstädtischer Education Association, retrieved 7 July 2013
- ↑ Alice-Herz-Platz wird eingeweiht (in German), Berliner Kurier, Montag, 27 January 2003
برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- Coburn, Jon (2015). Making a difference: The History and Memory of Women Strike for Peace, 1961-1990. PhD Thesis, Northumbria University. pp. 117–128
- Coburn, Jon (2018). "I Have Chosen the Flaming Death”: The Forgotten Self-Immolation of Alice Herz, Peace and Change 43 (1), 32-60
- Seiler, Mark (2001). Alice Herz, in Feilchenfeldt, Konrad; Hawrylchak, Sandra H. (eds.): Deutschsprachige Exilliteratur seit 1933: USA (Studien zur deutschen Exilliteratur, 3, part 2), Bern/München, pp. 140–159
- Shingo Shibata: Phoenix: Letters and Documents of Alice Herz. New York: Bruce Publishing 1969
- Ryan, Cheyney (1996). The One Who Burns Herself for Peace. In: Karen Warren, Duane L. Cady (eds.), Bringing Peace Home: Feminism, Violence, and Nature. Indiana University Press. pp. 16–31. ISBN 978-0-253-21015-9.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- "Alice Herz". The History of Women Strike for Peace. 10 August 2016. Archived from the original on 8 January 2019. Retrieved 28 June 2018.
- Speaking Out Against the Vietnam War
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
- استادان دانشگاه ایالتی وین
- استادان دانشگاه زن اهل ایالات متحده آمریکا
- بازماندگان اردوگاه توقیفی گورس
- خودکشیها در میشیگان
- درگذشتگان ۱۹۶۵ (میلادی)
- زادگان ۱۸۸۲ (میلادی)
- زنان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- صلحطلبان اهل آلمان
- صلحطلبان ایالات متحده آمریکا
- ضدفاشیست اهل آلمان
- فمینیستهای اهل آلمان
- کنشگران مخالف جنگ ویتنام اهل ایالات متحده آمریکا
- کواکرهای اهل آلمان
- کواکرهای اهل ایالات متحده آمریکا
- کواکرهای سده ۲۰ (میلادی)
- مهاجران یهودی گریخته از آلمان نازی به ایالات متحده