پرش به محتوا

آلفرد ادوارد هاوسمن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آلفرد ادوارد هاوسمن
200px
هاوسمن در سال ۱۹۱۰
زادهآلفرد ادوارد هاوسمَن
۲۶ مارس ۱۸۵۹
برومزگرو، ووسترشایر، انگلستان، بریتانیا
درگذشته۳۰ آوریل ۱۹۳۶ (۷۷ سال)
کمبریج، انگلستان، بریتانیا
نام(های) دیگرای. ئی. هاوسمن
پیشهکلاسیسیست و شاعر
ملیتبریتانیایی
دانشگاهکالج سینت جان، آکسفورد
سبک(های) نوشتاریشعر غنایی

آلفرد ادوارد هاوسمِن (به انگلیسی: Alfred Edward Housman) (۲۶ مارس ۱۸۵۹ – ۳۰ آوریل ۱۹۳۶) معروف به ای. ئی. هاوسمن (به انگلیسی: A. E. Housman) دانشور مطالعات کلاسیک و شاعر انگلیسی بود. او در دوران دانشجویی در دانشگاه آکسفورد، استعدادهای درخشانی از خود نشان داد اما در آزمون نهایی در درس ادبیات انسانی رد شد و در سال ۱۸۸۲ به عنوان کارشناس ثبت اختراع در لندن مشغول به کار شد. او در اوقات فراغت خود به نقد متون کلاسیک یونانی و لاتین می‌پرداخت و آثاری که به چاپ می‌رساند، به‌عنوان یک محقق مستقل، شهرت علمی بالایی برایش به ارمغان آورد و در سال ۱۸۹۲ به عنوان استاد زبان لاتین در کالج دانشگاهی لندن منصوب شد. در سال ۱۹۱۱ به‌عنوان استاد کندی لاتین دانشگاه کمبریج منصوب شد. او به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین کلاسیک‌دانان عصر خود و یکی از بزرگترین دانشوران کلاسیک شناخته می‌شود.[۱][۲]

در سال ۱۸۹۶، هاوسمن پسری از شراپشایر را منتشر کرد؛ مجموعه‌ای از اشعار که بدبینی و دغدغه نویسنده درباره مرگ زودهنگام مشخصه آن است. این مجموعه به تدریج خوانندگان گسترده‌ای را به خود جلب کرد و به‌ویژه در طول جنگ جهانی اول برای مخاطبان جوان جذاب بود. مجموعه دیگری با عنوان آخرین اشعار در سال ۱۹۲۲ منتشر شد. اشعار هاوسمن به‌دلیل استفاده در موسیقی محبوب شدند. پس از مرگ او، اشعار بیشتری از دفاتر او توسط برادرش لارنس منتشر شدند.

مختصه اشعار او بدبینی رمانتیک می‌باشد و درونمایه‌های کارهای او تراژیک و شامل جان دادن در جوانی است. هاوسمن در اشعارش عشق و دوستی را همراه با ناپایایی و خیانت و فنا می‌دید و زیبایی طبیعت را همراه با بی‌اعتنایی. لحن شعرهای او خشک و دارای ایهام و کنایه بود. بخشی از صراحت و تندی اشعار هاوسمن در دانش‌پژوهی‌های او نیز یافت می‌شود که در آن‌ها با شوخ‌طبعی طعنه‌آمیزی از عقل سلیم دفاع می‌کرد و همین باعث ترس دیگران از او شد.[۳]

اوایل زندگی

[ویرایش]
ولی هاوس، زادگاه هاوسمن
موزز جکسون (۱۸۵۸–۱۹۲۳) در دوران کارشناسی، حدود ۱۸۸۰
سنگ قبر هاوسمن

هاوسمن، بزرگترین هفت فرزند، در ولی هاوس در فاکبری، روستایی کوچک در حومه برومزگرو در ووسترشایر، از سارا جین (با زادنام ویلیامز، ازدواج در ۱۷ ژوئن ۱۸۵۸ در وودچستر، گلاستر)[۴] و ادوارد هاوسمن (که خانواده‌اش از لنکستر آمده بودند) چشم به دنیا گشود و در ۲۴ آوریل ۱۸۵۹ در کلیسای کرایست، در کتشیل، غسل تعمید داده شد.[۵][۶][۷] مادرش از پدر سلیسیترش برای او عزیزتر بود ولی در روز تولد دوازده سالگی‌اش او را از دست داد که احتمالاً این حادثه ناگوار روی منفی‌گرایی اشعارش تأثیر داشته است.[۳] بعد از فوت مادرش، پدر او با یکی از اقوام که از او بزرگتر بود (لوسی)، در سال ۱۸۷۳ ازدواج مجدد کرد. دو همزاد دیگرش نیز نویسنده شدند؛ خواهرش (کلمنس آنی هاوسمن) و برادرش (لارنس هاوسمن).[۸]

هاوسمن در مدرسه کینگ ادوارد در بیرمنگام و بعدتر در مدرسه برومزگرو تحصیل کرد و استعداد درخشان آکادمیک خود را آشکار کرد و برای اشعارش برنده جوایزی شد.[۷][۹] در سال ۱۸۷۷، او بورسیه تحصیلی آزاد کالج سنت جان، آکسفورد را دریافت کرد و برای تحصیل در رشته مطالعات کلاسیک به آنجا رفت.[۷] گرچه طبیعتش درونگرا بود، دوستی‌های محکمی با دو هم‌اتاقی، موزز جان جکسون (۱۸۵۸–۱۹۲۳) و آلفرد پلارد، شکل داد. اگرچه هاوسمن در سال ۱۸۷۹ در امتحانات «اعتدال کلاسیک» رتبه اول را کسب کرد اما تعهد او به تحلیل متون باعث شد که تاریخ و فلسفه باستان را که بخشی از برنامه‌ی درسی «بزرگان» بود، نادیده بگیرد. بر این اساس، او در امتحانات نهایی رد شد و مجبور شد در ترم میکلمس با تحقیر به دانشگاه بازگردد تا دوباره در امتحان شرکت کند تا حداقل مدرک قبولی در سطح پایین‌تری را کسب کند.[۱۰][۷] اگرچه برخی عملکرد غیرمنتظره هاوسمن در امتحاناتش را مستقیماً به احساسات بی‌پاسخ او نسبت به جکسون نسبت می‌دهند[۱۱] اما اکثر زندگینامه‌نویسان دلایل واضح‌تری را مطرح می‌کنند. هاوسمن نسبت به فلسفه بی‌تفاوت بود و بیش از حد به استعدادهای استثنایی خود اعتماد داشت و زمان زیادی را با دوستانش می‌گذراند. همچنین ممکن است اخبار بیماری وخیم پدرش ذهنش را درگیر کرده باشد.[۱۲][۱۳][۱۴]

پس از آکسفورد، جکسون رفت و در اداره ثبت اختراع لندن مشغول به کار شد و همچنین کاری را برای هاوسمن در آنجا ترتیب داد.[۷] آن دو در آپارتمانی در پلاک ۸۲ جاده تالبوت[۱۵] در بی‌واتر همراه با برادر جکسون، آدالبرت، با هم زندگی می‌کردند؛ تا اینکه در سال ۱۸۸۵ هاوسمن به خانه خودش نقل مکان کرد؛ احتمالاً پس از آنکه جکسون در پاسخ به ابراز عشق هاوسمن به او گفت که نمی‌تواند به احساساتش پاسخ مثبت بدهد.[۱۶]

زندگی کاری

[ویرایش]

اگرچه کارهای اولیه و مسئولیت‌های هاوسمن به عنوان استاد شامل هر دو زبان لاتین و یونانی بود اما او شروع به تخصص در شعر لاتین کرد. وقتی بعداً از او پرسیدند که چرا نوشتن در مورد شعر یونانی را متوقف کرده است، پاسخ داد: «فهمیدم که نمی‌توانم در هر دو به کمال برسم.»[۱۷] بین سال‌های ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰، هاوسمن نسخه انتقادی خود از کتاب نجوم (به لاتین: Astronomicon) مارکوس مانیلیوس را در پنج جلد منتشر کرد. او همچنین کتاب‌های جوونال (۱۹۰۵) و لوکانوس (۱۹۲۶) را ویرایش کرد. جی. پی. گولد، استاد مطالعات کلاسیک در کالج دانشگاهی، درباره دستاوردهای سلف خود نوشت: «میراث دانش هاوسمن چیزی با ارزش دائمی است و این ارزش کمتر در نتایج آشکار، یعنی اثبات گزاره‌های کلی درباره لاتین و حذف اشتباهات نگارشی، بلکه بیشتر در نمونه درخشانی است که او از یک ذهن شگفت‌انگیز در حال کار ارائه می‌دهد... او آخرین منتقد بزرگ متون بود و ممکن است باقی بماند.»[۲] با این حال، از دید هری ار، هاوسمن به عنوان یک استاد «به‌طرز مشهوری خشک» بود و تأثیر او منجر به سبکی دانشورانه در مطالعه ادبیات و شعر شد که ادب‌شناختی و عاری از احساسات بود.[۱۸]

بسیاری از همکاران از حملات تند هاوسمن به کسانی که او آن‌ها را به خاطر فضیلت کم مقصر می‌دانست، دستپاچه می‌شدند.[۷] او در مقاله‌اش با عنوان «اعمال اندیشه در نقد متون» (۱۹۲۱) نوشت: «یک منتقد متون که به کارش مشغول است، به هیچ وجه شبیه نیوتن در حال بررسی حرکت سیارات نیست: او بیشتر شبیه سگی است که به دنبال کک می‌گردد». او بسیاری از محققان معاصر خود را احمق، تنبل، بدردنخور یا هر سه دانست و گفت: «دانش خوب است؛ روش خوب است اما یک چیز فراتر از هر چیز دیگری لازم است و آن این است که سر، نه کدو تنبل، بر روی شانه‌هایتان و مغز، نه پودینگ، در سرتان داشته باشید.»[۲][۱۹]

همکار جوان‌تر او، ای. اس. اف. گاو نمونه‌هایی از این حملات را نقل کرد و ذکر کرد که آن‌ها «اغلب به‌شدت وحشیانه بودند».[۲۰] گاو همچنین شرح داد که چگونه هاوسمن دانشجویان را مرعوب می‌کرد و گاهی زنان را به گریه می‌انداخت. به گفته گاو، هاوسمن هرگز نمی‌توانست نام دانشجویان زن را به‌خاطر بیاورد و اظهار داشت که «اگر حافظه خود را با تمایز بین خانم جونز و خانم رابینسون سنگین می‌کرد، ممکن بود آن را بین انحطاط دوم و چهارم فراموش کند». از جمله دانشجویان برجسته‌تر در تدریس او در کمبریج او، ایناک پاول بود[۲۱] که بعدتر یکی از اصلاحات او از متنی کلاسیک با تحسین هاوسمن همراه بود.[۲۲]

در زندگی خصوصی، هاوسمن به قدم زدن در روستا، خوراک‌شناسی، سفر هوایی و بازدیدهای مکرر از فرانسه علاقه داشت و در آنجا کتاب‌هایی می‌خواند که «در بریتانیا به‌عنوان پورنوگرافی ممنوع بودند».[۲۳]

درگذشت

[ویرایش]

هاوسمن در سن ۷۷ سالگی در کمبریج درگذشت. خاکستر او درست بیرون کلیسای سنت لارنس، لودلاو، به خاک سپرده شده است. به یاد او یک درخت گیلاس در آنجا کاشته شد و بعدتر توسط انجمن هاوسمن یک درخت گیلاس جدید نیز در همان نزدیکی کاشته شد.[۷][۲۴]

اشعار

[ویرایش]
«این زیبا درخت گیلاس»


این زیبا درخت گیلاس

سرشار از شکوفه است چون

نو عروسی به بوستان منتظر جشن ایستر ایستاده

و اکنون از شصت سال عمر من و پس از آن

بیست سال آن دیگر باز نخواهد گشت

چون از هفتاد بهار بیست بهار برداری

مرا فقط پنجاه بهار می‌ماند

و چون برای در شکوفه دیدن جهان

پنجاه بهار زمان اندکی است

به بوستان خواهم رفت تا درخت گیلاس

را به برف نشسته ببینم.[۲۵]

—پسری از شراپشایر

هاوسمن در یکی از سخنرانی‌های خود که عنوانش «نام و سرشت شعر» (به انگلیسی: The Name and Nature of Poetry) بود، این ایده را ارائه داد که شعر قابل تحلیل یا تشریح نیست؛ بلکه می‌بایست از طریق اثرات باظرافت جسمانی به خواننده شناسانده شود. لحن کارهای این شاعر شامل ایهام و کنایه‌های خشک است. درونمایه غالب اشعار هاوسمن گره‌خورده با تراژدی فنای زندگی در جوانی است. طبیعت در عین زیبایی بی‌اعتناست. عشق و دوستی ناپایدار هستند و سرانجام این‌ها خیانت و چشم فرو بستن از دنیاست.[۲۶] بدبینی رمانتیک با سبکی ساده و مختصر مشخصه اشعار هاوسمن است.[۳]

پسری از شراپشایر

[ویرایش]

این مجموعه اشعار هاوسمن در سال ۱۸۹۶ به چاپ رسید و متشکل از ۶۳ شعر است. او هنگام آغاز سرودن این اشعار هنوز از شراپشایر دیدن نکرده بود. هاوسمن در این اشعار پرسونای یک کارگر مزرعه در شراپشایر شهرستانی در میدلندز غربی را مفروض داشت. سروده‌های ویلیام شکسپیر، شعرهای هاینریش هاینه و تصنیف‌های مرزی اسکاتلندی الگوی هاوسمن بودند که از آن‌ها یاد گرفته بود احساسش را بیان کند و با این حال آن را در فاصله‌ای مشخص نگه دارد. از شعرهای مشهور این مجموعه می‌توان «خطاب به ورزشکاری که در جوانی می‌میرد» را نام برد.[۲۷]

مشخصه این اشعار بدبینی و دغدغه مرگ، بدون تسلی مذهبی است (هاوسمن در حالی که هنوز دانشجوی کارشناسی بود، بی‌خدا شده بود). هاوسمن بسیاری از آن‌ها را در حالی که در هایگیت، لندن زندگی می‌کرد، قبل از اینکه هیچگاه به شراپشایر سفر کرده باشد، نوشت. او شراپشایر را در پرتوی آرمانی و شبانی به‌عنوان «سرزمین شادی گمشده» خود معرفی می‌کرد.[۲۸]

مجموعه‌های بعدی

[ویرایش]

هاوسمن پس از جنگ جهانی اول شروع به جمع‌آوری مجموعه جدیدی از اشعار کرد. آثار اولیه او بر بسیاری از شاعران بریتانیایی که با نوشته‌هایشان درباره جنگ مشهور شدند، تأثیر گذاشت و او چندین شعر را به عنوان اشعار مناسبتی برای بزرگداشت کشته‌شدگان جنگ سرود. از جمله این اشعار می‌توان به گورنوشته ارتشی از مزدوران اشاره کرد که که به افتخار نیروی اعزامی بریتانیا، نیرویی سرآمد اما کوچک از سربازان حرفه‌ای که در آغاز جنگ به بلژیک اعزام شده بودند، سروده شده است. در اوایل دهه ۱۹۲۰، زمانی که موزز جکسون در کانادا در حال مرگ بود، هاوسمن می‌خواست بهترین اشعار چاپ‌نشده خود را جمع‌آوری کند تا جکسون بتواند قبل از مرگش آن‌ها را بخواند.[۷]

پس از مرگ هاوسمن در سال ۱۹۳۶، برادرش، لارنس، اشعار بیشتری را در کتاب‌های اشعار بیشتر (۱۹۳۶)، ای. ئی. اچ.: چند شعر، چند نامه و یک شرح حال شخصی از برادرش (۱۹۳۷) و مجموعه اشعار (۱۹۳۹) منتشر کرد. ای. ئی. اچ. شامل اشعار شوخ‌طبعانه‌ای مانند نقیضه‌ای از شعر «فرازتر» اثر لانگ‌فلو است. هاوسمن همچنین بریده‌ای از یک تراژدی یونانی را نقیضه‌طور به انگلیسی نوشت که اولین بار در سال ۱۸۸۳ در مجله برامزگروویان، مجله مدرسه قدیمی او، منتشر شد و بارها تجدید چاپ شد.[۲۹][۳۰]

در باب دوستی

[ویرایش]

در سال ۱۹۴۲، لارنس هاوسمن مقاله‌ای با عنوان «در باب دوستی اثر ای. ئی. هاوسمن» (به انگلیسی: A. E. Housman's 'De Amicitia) را در کتابخانه بریتانیا ثبت کرد؛ با این شرط که تا ۲۵ سال منتشر نشود. این مقاله به همجنس‌گرایی ای. ئی. هاوسمن و عشق او به موزز جکسون می‌پرداخت.[۳۱] با وجود ماهیت محافظه‌کارانه آن زمان و احتیاط خودش در زندگی اجتماعی، هاوسمن در اشعارش و به‌ویژه در پسری از شراپشایر، در مورد همدردی‌های عمیق‌ترش کاملاً صریح بود. برای مثال، شعر شماره‌ی ۳۰ از آن مجموعه، از چگونگی «ترس با میل در ستیز بود» سخن می‌گوید: «دیگران، من اولین نیستم، / شرارتی بیش از آنچه جرأتش را داشتند، اراده کرده‌ام». در اشعار بیشتر، او عشق خود به موزز جکسون را در همان عمل بزرگداشت آن دفن می‌کند؛ زیرا احساسات عاشقانه او متقابل نیستند و باید بدون دستیابی، آن‌ها را به گور ببرد.[۳۲]

موسیقی ساختن از اشعار

[ویرایش]

اشعار هاوسمن، به‌ویژه پسری از شراپشایر، توسط بسیاری از آهنگسازان بریتانیایی و به‌ویژه انگلیسی در نیمه اول قرن بیستم به موسیقی تبدیل شد. عناصر ملی، روستایی و سنتی سبک او با روندهای مشابه در موسیقی انگلیسی طنین‌انداز شد.[۳۳] در سال ۱۹۰۴، مجموعه پسری از شراپشایر توسط آرتور سامرول تبدیل به موسیقی شد؛ کسی که در سال ۱۸۹۸ شروع به توسعه مفهوم مجموعه آواز انگلیسی در نسخه خود از «ماد» اثر تنیسون کرده بود.[۳۴] استیون بنفیلد معتقد است که آشنایی با مجموعه سامرول بود که آهنگسازان دیگر را به ساختن موسیقی از کارهای هاوسمن سوق داد: احتمالاً رالف وان ویلیامز در اولین اجرا در تالار آئولیان در ۳ فوریه ۱۹۰۵ شرکت داشته است.[۳۵]

ایور گرنی آهنگساز دیگری بود که اشعار هاوسمن را به موسیقی بدل ساخت که مشهور شدند. در اواخر جنگ جهانی اول، او روی مجموعه لودلاو و تیم برای کوارتت آوازی و زهی کار می‌کرد (منتشرشده در سال ۱۹۱۹)[۳۶] و در سال ۱۹۲۱ مجموعه هشت آهنگی سرزمین بازی غربی را ساخت.[۳۷] یکی دیگر از کسانی که در این دوره آهنگ‌های اشعار هاوسمن را ساخت، جان ایرلند در مجموعه آهنگ‌های سرزمین محتوای گمشده (۱۹۲۰-۲۱) بود. چارلز ویلفرد اور از دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۵۰ ۲۴ کار از هاوسمن را به آهنگ و مجموعه آهنگ بدل کرد.[۳۸]

نگرش هاوسمن به اقتباس موسیقایی از شعرش و در واقع به موسیقی به طور کلی، یا بی‌تفاوتی بود یا عذاب. او به دوستش پرسی ویترز گفته بود که از موسیقی چیزی نمی‌داند و موسیقی برایش معنایی ندارد. ویترز یک بار صفحه‌ای از موسیقی وان ویلیامز را برایش پخش کرد اما وقتی نگاه انزجارآمیز شاعر را دید، متوجه شد که اشتباه کرده است.[۳۹] با این وجود، تا سال ۱۹۷۶، کاتالوگی ۴۰۰ تبدیل موسیقایی از اشعار هاوسمن را فهرست کرده بود.[۳۳] تا سال ۲۰۲۴، آرشیو لیدر نت ۶۷۸ تبدیل موسیقایی از ۱۸۸ متن را ثبت کرده بود.[۴۰]

یادبودها

[ویرایش]
مجسمه هاوسمن در برومزگرو

اولین مراسم یادبود هاوسمن در کلیسای کوچک کالج ترینیتی در کمبریج برگزار شد؛ جایی که یک تندیس برنجی یادبود بر روی دیوار جنوبی آن قرار دارد.[۴۱] از سال ۱۹۴۷، اتاق عمومی آکادمیک دانشگاه کالج لندن با نام اتاق هاوسمن به یاد او اختصاص داده شد.[۴۲] پلاک‌های آبی بعداً در جاهای دیگر نصب شدند. اولین پلاک در سال ۱۹۶۹ در کلبه بایرون در هایگیت بود که این واقعیت را ثبت می‌کرد که پسری از شراپشایر در آنجا نوشته شده است. پلاک‌های بیشتری پس از آن، در زادگاهش در ووسترشر، خانه‌ها و مدرسه‌اش در برومزگرو نصب شدند.[۴۳] یکی دیگر از ابتکارات، مجسمه‌ای در خیابان اصلی برومزگرو بود که شاعر را در حال قدم زدن با عصا در دست نشان می‌داد. این اثر، ساخته مجسمه‌ساز محلی، کنث پاتس، در ۲۲ مارس ۱۹۸۵ رونمایی شد.[۴۴]

پلاک‌های آبی در ووسترشر در صدمین سالگرد چاپ پسری از شراپشایر در سال ۱۹۹۶ نصب شدند. در سپتامبر همان سال، یک پنجره یادبود به شکل لوزی در گوشه شاعران کلیسای وست‌مینستر نصب شد.[۴۵] سال بعد، نمایشنامه اختراع عشق اثر تام استاپارد برای اولین بار روی صحنه رفت که موضوع آن رابطه بین هاوسمن و موزز جکسون است.[۴۶]

با نزدیک شدن به صد و پنجاهمین سالگرد تولد او، دانشگاه لندن در سال ۲۰۰۵ ارائه سخنرانی‌های هاوسمن در آنجا در مورد موضوعات کلاسیک را آغاز کرد که در ابتدا هر دو سال یکبار و پس از سال ۲۰۱۱ به‌صورت سالانه برگزار می‌شد.[۴۷] این مراسم در سال ۲۰۰۹ شاهد چاپ نسخه‌ای جدید از پسری از شراپشایر بود که شامل تصاویری از سرتاسر شراپشایر از عکاس محلی توماس گرت بود.[۴۸]

آثار

[ویرایش]

مجموعه اشعار

[ویرایش]
  • پسری از شراپشایر (۱۸۹۶)
  • واپسین اشعار (۱۹۲۲)
  • پسری از شراپشایر: نسخه مجاز (۱۹۲۴)
  • اشعار بیشتر (۱۹۳۶)
  • مجموعه اشعار (۱۹۴۰)
  • مجموعه اشعار (۱۹۳۹)؛ اشعاری که در این جلد آمده‌اند ولی سه تای بالا را شامل نمی‌شوند، به عنوان «اشعار اضافی» شناخته می‌شوند. نسخه پنگوئن سال ۱۹۵۶ شامل مقدمه‌ای از جان اسپارو است.
  • اشعار نسخه خطی: هشتصد بیت از اشعار تاکنون جمع‌آوری نشده از دفترهای نویسنده (۱۹۵۵)
  • ای. ئی. هاوسمن: مجموعه اشعار و نثرهای برگزیده (۱۹۸۸)
  • نامهربان با تک‌شاخ‌ها: اشعار کمیک منتخب (۱۹۹۵؛ چاپ دوم ۱۹۹۹)
  • اشعر ای. ئی. هاوسمن (۱۹۹۷)
  • پسری از شراپشایر و دیگر اشعار (۲۰۱۰)

دانش‌پژوهی کلاسیک

[ویرایش]

سخنرانی‌های چاپ‌شده

[ویرایش]

این سخنرانی‌ها بر اساس تاریخ ارائه فهرست شده‌اند و در صورت متفاوت بودن، تاریخ اولین انتشار به طور جداگانه ذکر شده است.

  • سخنرانی مقدماتی (۱۸۹۲)
  • «سوینبرن» (۱۹۱۰؛ چاپ‌شده در ۱۹۶۹)
  • سخنرانی افتتاحیه کمبریج (۱۹۱۱؛ چاپ‌شده در ۱۹۶۹ با عنوان «محدوده‌های نقد»)
  • «اعمال اندیشه در نقد متون» (۱۹۲۱؛ چاپ‌شده ۱۹۲۲)
  • «نام و سرشت شعر» (۱۹۳۳)

مجموعه نثر

[ویرایش]
  • نثرهای برگزیده (۱۹۶۱)

نامه‌های گردآوری‌شده

[ویرایش]
  • نامه‌های ای. ئی. هاوسمن (۱۹۷۱)
  • نامه‌های ای. ئی. هاوسمن (۲۰۰۷)

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ Brink 1986, p. 149.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "A. E. Housman". Poetry Foundation. 28 May 2020. Retrieved 28 May 2020.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ "A.E. Housman". Encyclopedia Britannica. 26 April 2025. Retrieved 25 August 2025.
  4. ↑ "England Marriages, 1538–1973 for Edward Housman". Family Search. Retrieved 25 August 2025.
  5. ↑ "England Births and Christenings, 1538–1975 for Alfred Edward Housman". Family Search. Retrieved 25 August 2025.
  6. ↑ "Christ Church Catshill". Archived from the original on 30 March 2017. Retrieved 22 November 2016.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ ۷٫۵ ۷٫۶ ۷٫۷ "A. E. Housman". poets.org. academy of american poets. Retrieved 25 August 2025.
  8. ↑ "Alfred Edward Housman". Poem Hunter. Retrieved 29 August 2025.
  9. ↑ "Housman's 150th birthday". BBC. Retrieved 12 January 2017.
  10. ↑ Naiditch 1988, p. 101.
  11. ↑ Cunningham 2000, p. 981.
  12. ↑ Page 1983, pp. 43–46.
  13. ↑ Graves 1979, pp. 52–55.
  14. ↑ Brink 1986, p. 152.
  15. ↑ "A. E. Housman – W2". London Remembers. Retrieved 8 December 2024.
  16. ↑ Summers 1995, p. 371.
  17. ↑ Gow 1936, p. 5.
  18. ↑ Eyres 2013, pp. 69–70.
  19. ↑ Housman, A. E. (1921). "The Application of Thought to Textual Criticism". Proceedings of the Classical Association. Cambridge. 18: 67–84.
  20. ↑ Gow 1936, p. 24.
  21. ↑ Gow 1936, p. 18.
  22. ↑ Housman 2007, p. 333.
  23. ↑ Graves 1979, p. 155.
  24. ↑ "A.E.Housman". Poets' Graves. Retrieved 30 August 2025.
  25. ↑ پورقاسمیان، حسین (پاییز ۱۳۸۶). «خیام و هوسمن» (PDF). فصلنامه ربان و ادب (۳۳).
  26. ↑ سعیدپور ۱۳۸۹، صص. ۲۰۶–۲۰۷.
  27. ↑ "A Shropshire Lad". Encyclopedia Britannica. 29 August 2017. Retrieved 30 August 2025.
  28. ↑ Housman 1896, p. 40.
  29. ↑ A.E.H (8 June 1883). "Fragment of a Greek Tragedy". The Bromsgrovian. 2 (5): 107–109.
  30. ↑ Marcellino, Ralph (1995). "A. E. Housman's 'Fragment of a Greek Tragedy'". The Classical Journal. 48 (5): 171–178. JSTOR 3293270.
  31. ↑ Summers 1995, p. 371.
  32. ↑ Summers 1995, p. 372.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ Palmer, Christopher; Banfield, Stephen (2001). Palmer, Christopher. 'Housman, A(lfred) E(dward)', in Grove Music Online (2001). doi:10.1093/gmo/9781561592630.article.13411. ISBN 978-1-56159-263-0.
  34. ↑ Seymour, Claire. "Two song cycles by Sir Arthur Somervell: Roderick Williams and Susie Allan". Opera Today. Retrieved 2 September 2025.
  35. ↑ Banfield, Stephen (1985). Sensibility and English Song. Cambridge University Press. pp. 233–34. ISBN 9780521379441.
  36. ↑ Kennedy, Kate (2011). "Ambivalent Englishness: Ivor Gurney's song cycle Ludlow and Teme". First World War Studies. 2 (1).
  37. ↑ "The Western Playland". The LiederNet Archive. Retrieved 2020-05-28.
  38. ↑ Hold, Trevor (2007). "17". Parry to Finzi: Twenty English Song Composers. pp. 314–329.
  39. ↑ Withers, Percy (1940). A Buried Life: Personal Recollections of A.E. Housman. J. Cape.
  40. ↑ "Authors starting with the letter H". The LiederNet Archive. Retrieved 2024-11-30.
  41. ↑ "Alfred Edward Housman". Trinity College Chapel. Retrieved 20 March 2024.
  42. ↑ "History of the ASCR". UCL. Archived from the original on 17 February 2017. Retrieved 14 July 2017.
  43. ↑ "Places, subjects, or plaques matching "A. E. Housman"". Open Plaques. Retrieved 28 May 2020.
  44. ↑ "Statue to A. E. Housman". Public Monuments and Sculpture Association. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 28 May 2020.
  45. ↑ "A. E. Housman". Westminster Abbey. Retrieved 28 May 2020.
  46. ↑ Clapp, Susannah (5 October 1997). "Susannah Clapp on Stoppard's The Invention of Love". The Observer. ISSN 0029-7712. Retrieved 28 May 2020.
  47. ↑ "Housman Lectures". UCL Department of Greek & Latin. 15 November 2018. Archived from the original on 8 March 2021. Retrieved 28 May 2020.
  48. ↑ "A Shropshire Lad". Merlin Unwin Books. Archived from the original on 20 March 2017. Retrieved 28 May 2020.

منابع

[ویرایش]

انگلیسی

[ویرایش]
  • Brink, Charles Oscar (1986). English Classical Scholarship: Historical reflections on Bentley, Porson and Housman, James Clarke & Co, Oxford, Oxford University Press, New York.
  • Critchley, Julian (1988). 'Homage to a lonely lad', Weekend Telegraph. UK.
  • Cunningham, Valentine ed. (2000). The Victorians: An Anthology of Poetry and Poetics. Oxford: Blackwell.
  • Eyres, Harry (2013). Horace and me: life lessons from an ancient poet. Farrar, Straus and Giroux.
  • Gow, A. S. F. (1936). A. E. Housman: A Sketch Together with a List of his Writings and Indexes to his Classical Papers Cambridge.
  • Graves, Richard Perceval (1979). A.E. Housman: The Scholar-Poet. Oxford: Oxford University Press.
  • Housman, A. E. (1896). A Shropshire lad. Kegan Paul, Trench, Trübner & Co.
  • Housman, A.E. (2007). The Letters of A. E. Housman. Clarendon Press.
  • Housman, Laurence (1937). A. E .H.: Some Poems, Some Letters and a Personal Memoir by his Brother London: Jonathan Cape.
  • Naiditch, P. G. (1988). A. E. Housman at University College, London: The Election of 1892. Brill.
  • Page, Norman (2004). 'Housman, Alfred Edward (1859–1936)'. Oxford Dictionary of National Biography. Oxford: Oxford University Press.
  • Palmer, Christopher; Banfield. Stephen (2001). 'A. E. Housman'. The New Grove Dictionary of Music and Musicians. London: Macmillan.
  • Page, Norman (1983). A. E. Housman: A Critical Biography. Macmillan, London.
  • Richardson, Donna (Summer 2010). "The Can of Ail: A. E. Housman's Moral Irony". Victorian Poetry. 48.
  • Summers, Claude J. ed. (1995) The Gay and Lesbian Literary Heritage. New York: Henry Holt and Co.

فارسی

[ویرایش]
  • سعیدپور، سعید (۱۳۸۹). از شکسپیر تا الیوت. تهران: کتاب آمه.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آلفرد ادوارد هاوسمن در ویکی‌گفتاورد موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آلفرد_ادوارد_هاوسمن&oldid=42960504»