پرش به محتوا

آسترید سوئد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آسترید سوئد
ملکه آسترید در سال ۱۹۳۵
ملکه بلژیک
تصدی۲۳ فوریه ۱۹۳۴ – ۲۹ اوت ۱۹۳۵
زاده۱۷ نوامبر ۱۹۰۵
کاخ آروفورستنس، استکهلم، سوئد
درگذشته۲۹ اوت ۱۹۳۵ (۲۹ سال)
کوسناخت ام ریگی، شویتس، سوئیس
آرامگاه۳ سپتامبر ۱۹۳۵
کلیسای بانوی ما در لاکن، بروکسل، بلژیک
همسر(ان)لئوپولد سوم بلژیک (ا. ۱۹۲۶)
فرزند(ان)
نام کامل
آسترید صوفیا لوویسا تیرا[۱]
خاندانبرنادوت
پدرشاهزاده کارل، دوک وستریوتلند
مادرشاهدخت اینگبورگ دانمارک

آسترید سوئد (آسترید صوفیا لوویسا تیرا؛ ۱۷ نوامبر ۱۹۰۵ – ۲۹ اوت ۱۹۳۵) عضوی از خاندان برنادوت سوئد بود که بعدها به عنوان همسر اول شاه لئوپولد سوم، ملکه بلژیک شد. پس از ازدواج با لئوپولد در نوامبر ۱۹۲۶، او عنوان دوشس برابانت را به دست آورد.[۲] آسترید از ۲۳ فوریه ۱۹۳۴ تا زمان مرگش در سال ۱۹۳۵ ملکه بلژیک بود. او که به خاطر تلاش‌های خیرخواهانه‌اش شناخته می‌شد، به‌ویژه بر امور مربوط به زنان و کودکان تمرکز داشت.

آسترید و لئوپولد سه فرزند داشتند. دخترشان، ژوزفین-شارلوت، بعدها همسر دوک اعظم لوکزامبورگ شد، در حالی که هر دو پسرشان به عنوان پادشاه بلژیک به تخت سلطنت رسیدند. پسرشان شاه آلبرت دوم اولین دخترش، شاهدخت آسترید بلژیک، را به نام مادرش نامگذاری کرد. ملکه آسترید خواهر شاهدخت مارتا نروژ (همسر پادشاه آینده اولاو پنجم) بود.

اوایل زندگی

[ویرایش]
شاهدخت آسترید (وسط) با مادرش شاهدخت اینگبورگ و دو خواهرش، شاهدخت مارگارتا (چپ) و شاهدخت مارتا (راست).

شاهدخت آسترید در ۱۷ نوامبر ۱۹۰۵ در اقامتگاه آن زمان والدینش، «کاخ آروفورستنس» در میدان گوستاو آدولف در مرکز استکهلم به دنیا آمد.[۲] او سومین فرزند و کوچک‌ترین دختر شاهزاده کارل، دوک وستریوتلند و همسرش، شاهدخت اینگبورگ دانمارک بود. پدرش سومین پسر اسکار دوم، پادشاه سوئد و نروژ، از همسرش، سوفیا از ناسو بود و برادر کوچکتر پادشاه گوستاو پنجم سوئد بود. مادر آسترید دختر پادشاه فردریک هشتم دانمارک از همسرش، لوئیز سوئد، و خواهر کوچکتر پادشاهان کریستیان دهم دانمارک و هاکون هفتم نروژ بود.[۳]

آسترید دو خواهر بزرگتر، مارگارتا، شاهدخت آکسل دانمارک، و مارتا، ولیعهد نروژ، و همچنین یک برادر کوچکتر، شاهزاده کارل برنادوت (قبلاً شاهزاده کارل سوئد، دوک اوسترگوتلاند) داشت.[۴]

آسترید با خواهرانش و برادر کوچکترش در «ویلای بیستروم» (که با نام کاخ شاهزاده کارل نیز شناخته می‌شود) در جزیره یورگوردن در مرکز استکهلم بزرگ شد تا اینکه در سال ۱۹۲۳، خانواده به دلایل مالی مجبور به ترک خانه شدند. پس از سال ۱۹۰۹، تعطیلات در اقامتگاه تابستانی خانواده «ویلا فریدهم» در کنار براویکن، خلیجی از دریای بالتیک نزدیک نورشوپینگ گذرانده می‌شد. آسترید با تربیتی سختگیرانه و تجملات اندک بزرگ شد. او در مدرسه شبانه‌روزی سنت بوتوید، که در آن دروس به فرانسوی تدریس می‌شد، تحصیل کرد و سپس به مدرسه تکمیلی آکرستروم-سودرستروم رفت، جایی که خیاطی، پیانو، باله و مراقبت از کودکان را آموخت.[نیازمند منبع] پس از اتمام تحصیلات، آسترید در یک یتیم‌خانه در استکهلم کار می‌کرد و از کودکان مراقبت می‌کرد.[نیازمند منبع]

نامزدی و ازدواج

[ویرایش]
عکس نامزدی آسترید و لئوپولد

به دلیل موقعیت سلطنتی‌اش، آسترید به عنوان عروس احتمالی برای تعدادی از شاهزادگان، از جمله ادوارد هشتم آینده و اولاو پنجم آینده نامزد شد.

در سپتامبر ۱۹۲۶، نامزدی او با شاهزاده لئوپولد بلژیک، دوک برابانت اعلام شد. پادشاه گفت: «ملکه و من مایلیم ازدواج قریب‌الوقوع بین شاهزاده لئوپولد، دوک برابانت، و شاهدخت آسترید سوئد را به شما اعلام کنیم. ما مطمئن هستیم که شاهدخت شادی و خوشبختی را برای پسرمان به ارمغان خواهد آورد. لئوپولد و آسترید بدون هیچ فشار یا دلایل دولتی تصمیم گرفته‌اند زندگی‌شان را با هم متحد کنند. ازدواج آنها اتحادی واقعی بین افرادی با تمایلات مشابه است.» ملکه الیزابت گفت: «این یک ازدواج عاشقانه است… به مردم ما بگویید. هیچ چیز ترتیب داده نشده است. هیچ ملاحظه سیاسی در تصمیم پسر ما تأثیرگذار نبوده است.»

آسترید و لئوپولد در روز عروسی‌شان

شاهدخت آسترید در ۴ نوامبر ۱۹۲۶ در استکهلم با شاهزاده لئوپولد ازدواج مدنی کرد، و این زوج در ۱۰ نوامبر ۱۹۲۶ در کلیسای جامع سنت میکائیل و سنت گودولا در بروکسل به صورت مذهبی ازدواج کردند. این زوج پس از ازدواج مدنی‌شان جداگانه به آنتورپ سفر کردند و در بلژیک به هم پیوستند. مراسم ازدواج مذهبی با حضور گروه بزرگی از دوستان و بستگان جوان برگزار شد: شاهدخت فئودورا دانمارک، شاهدخت ماری-ژوزه بلژیک، شاهدخت مارتا سوئد، شاهدخت اینگرید سوئد، آلفهیلد اکلوند، شاهزاده کارل سوئد، شاهزاده گوستاو آدولف سوئد، ولیعهد اولاو نروژ، مارگارتا استال، کنت کلاس اسپاره، آنا آدلسوارد، شاهزاده چارلز بلژیک، کنت فولکه برنادوت، بارون سیگوارد بک-فریس، آن ماری فون اسن، و بارون کارل استرومفلت.[نیازمند منبع]

شاهدخت آسترید به عنوان هدیه عروسی از دولت بلژیک، تاجی دریافت کرد که توسط جواهرساز بلژیکی Van Bever ساخته شده بود. نسخه اصلی این دیادم، نواری انعطاف‌پذیر از الماس با طرح سبک زنجیره یونانی است که با ۱۱ الماس بزرگ روی میخ‌ها تزئین شده است. این سنگ‌های بزرگ که به تنهایی حدود ۱۰۰ قیراط هستند، نماد نه استان بلژیک و مستعمره سابق بلژیک یعنی کنگو بودند.[نیازمند منبع] او بعداً مجموعه‌ای از قوس‌های الماس را اضافه کرد تا هر یک از ۱۱ سنگ مستقل را در بر بگیرد. پس از مرگ آسترید، تاج در اختیار شاه لئوپولد قرار گرفت، و همسر دوم او لیلیان، شاهدخت رتی بخش‌هایی از تاج را می‌پوشید، اما نه مجموعه کامل جواهرات را، زیرا لیلیان هرگز عنوان ملکه را نداشت. لئوپولد به نفع پسرش بودوئن از تاج و تخت کناره‌گیری کرد؛ هنگامی که بودوئن ازدواج کرد، لئوپولد تاج را به ملکه جدید، فابیولا داد که آن را در روز عروسی‌اش پوشید. او پس از مرگ بودوئن، این جواهر را تحویل داد تا توسط ملکه پائولا پوشیده شود که پس از کناره‌گیری همسرش آلبرت، آن را به ماتیلده، ملکه جدید بلژیک داد.[۵]

دوشس برابانت

[ویرایش]
آسترید به عنوان دوشس برابانت در سال ۱۹۲۶

دوک و دوشس برابانت ماه عسل خود را در فرانسه جنوبی گذراندند و سپس به بخشی از کاخ سلطنتی بروکسل نقل مکان کردند. پس از دوره ماه عسل، شاهدخت آسترید شروع به یادگیری فرانسوی و هلندی کرد.[نیازمند منبع] آسترید به خاطر زیبایی، جذابیت و سادگی‌اش با شور و اشتیاق توسط بلژیکی‌ها پذیرفته شد. او به عنوان دوشس برابانت، برای تخفیف انواع مختلف مشکلات کار می‌کرد.[۲]

آسترید و لئوپولد در حال بازدید از آلفا رومئو در ایتالیا

در اکتبر ۱۹۲۷، لئوپولد و آسترید دختری به نام شاهدخت ژوزفین-شارلوت به دنیا آوردند که بعدها دوک اعظم لوکزامبورگ و مادر هانری، دوک اعظم لوکزامبورگ شد. تولد ژوزفین-شارلوت دوره سختی برای آسترید بود، زیرا زنان از خط جانشینی سلطنت محروم بودند.[۲] یک سال بعد، او و همسرش از هند شرقی هلند، که اکنون اندونزی است، بازدید کردند.[۶] آنها با کشتی اینسولینده به آنجا رسیدند.[۷] هنگامی که این زوج از سوراکارتا بازدید کردند، آسترید و همسرش جعبه‌ای با یک خنجر طلایی به عنوان هدیه از دولت هند شرقی هلند دریافت کردند.[۷] شاهدخت آسترید جعبه‌ای با یک بادبزن مرصع به طلا به عنوان هدیه دریافت کرد.[۷] مردم محلی نگرش گرم، پرشور و کمتر رسمی شاهدخت آسترید را تحسین می‌کردند.[۷] این زوج از موزه رادیو پوستوکو و سوسیتت هابیپروجو بازدید کردند، جایی که نمایش وایانگ را تماشا کردند.[۷] آنها همچنین از سورابایا و بالی بازدید کردند.[۷] پس از گذراندن پنج ماه در هند شرقی هلند، این زوج با کشتی تجریمای به بلژیک بازگشتند.[۷] پس از بازگشت، این زوج به قلعه استویونبرگ نقل مکان کردند.[نیازمند منبع] در سپتامبر ۱۹۳۰، آسترید پسری به نام شاهزاده بودوئن به دنیا آورد که در نهایت پادشاه بلژیک شد.[نیازمند منبع]

آسترید که به عنوان یک لوتری بزرگ شده بود، پس از ازدواج با لئوپولد به کاتولیک گروید. او قبلاً در نظر داشت به کاتولیک تغییر دین دهد، زیرا این دین رسمی بلژیک بود، اما پس از مشورت با کشیش ویلیام همیک که به او گفت صبر کند تا واقعاً باور کند که این دین حقیقی است، تغییر دین خود را به تأخیر انداخت.[۸] آسترید در سال ۱۹۳۰ به کاتولیک گروید و به یکی از دوستان نزدیک دوران کودکی‌اش اعتراف کرد: «روح من آرامش پیدا کرده است.»[۹] در روز تغییر دین آسترید، پدرشوهرش شاه آلبرت اول گفت: «من خوشحالم، بسیار خوشحالم. اکنون تمام خانواده در یک دین متحد شده‌اند.»[۱۰]

در سال ۱۹۳۲، آسترید و همسرش به آسیا و کنگو سفر کردند. طبق نسخه چاپی مه ۱۹۳۳ دی لوکوموتیف، عکس‌های بازدید آنها از هند شرقی هلند به عنوان مجموعه‌ای در کتابی با عنوان De Reis van Prins Leopold door Ned-Indie منتشر شد.[۷] پس از بازدید از کنگو، آسترید به دوستش کنتس آنا اسپاره (نام تولد: بارونس آنا آدلسوارد) دربارهٔ مناظر باشکوه سرزمین کنگو و نگرانی‌هایش دربارهٔ رنج، فقر و مرگ و میر نوزادان که کنگویی‌ها با آن مواجه بودند، نامه نوشت.[۱۱]

دوشس برابانت مادرخوانده دختر آنا اسپاره، کریستینا[۱۲] و دومین دختر خواهرش شاهدخت مارتا، شاهدخت آسترید شد.[نیازمند منبع]

ملکه

[ویرایش]

در ۱۷ فوریه ۱۹۳۴، شاه آلبرت اول در یک حادثه کوهنوردی در مارش-له-دام، بلژیک درگذشت. لئوپولد و آسترید پادشاه و ملکه جدید بلژیک شدند. در همان سال، سومین فرزند لئوپولد و آسترید به دنیا آمد. او به افتخار پدربزرگش آلبرت نامگذاری شد و در نهایت پس از برادرش بودوئن به عنوان پادشاه بلژیک به سلطنت رسید. پادشاه کنونی بلژیک، فیلیپ، پسر آلبرت است.

آسترید به عنوان ملکه بلژیک، وقت خود را صرف تربیت فرزندانش و ترویج امور اجتماعی می‌کرد که او را با بلژیکی‌ها در تماس قرار می‌داد. او نگران وضعیت زنان، کودکان و افراد محروم بود. در طول یک بحران اقتصادی در بلژیک در سال ۱۹۳۵، او از طریق نامه‌ای سرگشاده که به عنوان «درخواست ملکه» منتشر شد، جمع‌آوری لباس، پول و غذا برای فقرا را سازماندهی کرد. ملکه آسترید همچنین از مناطق فقیرنشین بلژیک بازدید می‌کرد.[۱۱]

ملکه آسترید به‌ویژه به آموزش رسمی زنان در زمینه مراقبت از کودکان و مراقبت‌های بهداشتی علاقه‌مند بود.[۱۳] او همچنین از آموزش دختران جوان به عنوان خیاط برای بهبود فرصت‌های شغلی آنها حمایت می‌کرد.[۱۳] او از مؤسسات خیریه کاتولیک، مانند خواهران سنت وینسنت دو پل، و سازمان‌های لیبرال، مانند فدراسیون خانه‌های بلژیکی حمایت می‌کرد.[۱۳] او همچنین به مدافعان حقوق زنان مانند بارونس مارت بوئل، رئیس شورای ملی زنان بلژیک دیدار می‌داد.[۱۳]

در مه ۱۹۳۵، ملکه آسترید حامی هفته شیر شد، تلاشی برای تشویق بلژیکی‌ها به نوشیدن نوشیدنی‌های سالم. او گاتین دو پارک، یکی از درباریانش را مأمور کرد تا پس از تحقیقات دقیق، گزارشی مفصل دربارهٔ مقررات شیر در کشورهای خارجی تهیه کند.[۱۳] ملکه آسترید اغلب کارهای خیریه را به عنوان بخشی از کمیته امداد انجام می‌داد.[۱۴]

سرگرمی‌ها و شخصیت

[ویرایش]

ملکه آسترید شخصیتی گرم، دوستانه، اجتماعی و جذاب داشت.[نیازمند منبع] به گفته دوستش کنتس آنا اسپاره، آسترید زنی خجالتی و ناامن بود - وضعیتی که او معتقد است ممکن است تحت تأثیر علاقه بیشتر مادر آسترید به خواهر بزرگترش مارتا قرار گرفته باشد.[۱۱] ظاهراً زنی خجالتی و شکننده، آسترید می‌توانست هنگامی که باید از عزیزی که مورد ظلم قرار گرفته دفاع می‌کرد، سرسخت و جدی باشد.[۱۵]

او هنر مردمی سوئد را جمع‌آوری می‌کرد و از ورزش‌هایی مانند شنا، اسکی، کوهنوردی، سوارکاری و گلف لذت می‌برد.[۱۶]

مرگ

[ویرایش]
مراسم تشییع جنازه آسترید

در اوت ۱۹۳۵، پادشاه و ملکه به صورت ناشناس به خانه تعطیلات خود، ویلا هاسلیهورن در هورو، در ساحل دریاچه لوسرن، سوئیس رفتند. ژوزفین-شارلوت و بودوئن با والدین خود سفر کردند، در حالی که شاهزاده آلبرت یک ساله در بروکسل ماند.

در ۲۹ اوت ۱۹۳۵، پادشاه و ملکه برای آخرین پیاده‌روی در کوه‌ها قبل از بازگشت به خانه رفتند. راننده آنها در عقب اتومبیل کروکی پکارد وان-تونتی نشسته بود؛ پادشاه رانندگی می‌کرد و ملکه به نقشه نگاه می‌کرد. حدود ساعت ۹:۳۰ صبح ملکه چیزی را به همسرش نشان داد که باعث شد او از جاده چشم بردارد. اتومبیل از جاده خارج شد، از یک شیب تند پایین رفت و با یک درخت گلابی برخورد کرد. ملکه آسترید در تلاش برای پریدن از ماشین، در خود را باز کرده بود اما هنگام برخورد به بیرون پرتاب شد و پس از برخورد سرش با تنه درخت، فوراً جان باخت، در حالی که اتومبیل به درخت دوم برخورد کرد. او تنها ۲۹ سال داشت.

ملکه آسترید در مقبره سلطنتی در کلیسای بانوی ما در لاکن، بروکسل، در کنار همسرش، شاه لئوپولد سوم، و همسر دوم او، لیلیان، شاهدخت رتی به خاک سپرده شده است.

میراث

[ویرایش]

فرهنگ عامه

[ویرایش]

الکسی شوارتزنباخ [fr]، مورخ سوئیسی، توصیف می‌کند که چگونه ملکه آسترید وارد فولکلور بلژیک و سوئیس شد.[۱۷] ماه‌ها پس از مرگش، زوج‌های تازه ازدواج کرده گل‌هایی به محل مرگ ملکه می‌آوردند.[۱۷] بازدیدکنندگان نمازخانه نیز تاج گل و شمع می‌آوردند.[۱۷] بازدیدها در جشن‌های همه قدیسین و ارواح به اوج خود می‌رسید.[۱۷] ملکه به عنوان نماد زیبایی، مهربانی، عشق، ازدواج و به عنوان یک الگوی کاتولیک توصیف می‌شد.[۱۷] شهردار کوسناخت به سفیر بلژیک در سوئیس گفت: «این زوج‌ها از سراسر کانتون به زیارت اینجا می‌آیند. این زوج‌های جوان تازه ازدواج کرده، در لباس عروسی، که شما دیدید از محلی که ملکه آسترید درگذشت بازدید می‌کنند، حمایت او را طلب می‌کنند. ملکه جوان شما بخشی از افسانه سوئیس شده است؛ او برای مردم ما، که او را در قلب‌هایشان تقدیس کرده‌اند، نماد عشق مادرانه و وفاداری زناشویی است.»[۱۷]

یادبودها

[ویرایش]
نمازخانه آسترید و صلیب پادشاه.

در سال ۱۹۳۵، مقامات پستی بلژیک تمبر پستی با تصویر او که با خط سیاه مشخص شده بود، منتشر کردند. این به عنوان انتشار سوگواری آسترید شناخته می‌شود. بعداً در همان سال، مجموعه‌ای از تمبرهای صندوق ضد سل با همان طرح منتشر کرد.[۱۸] میدان ملکه آسترید [fr] در منطقه هشتم پاریس به یاد او نامگذاری شد.[۱۹]

یک نمازخانه یادبود به نام نمازخانه آسترید[۲۰][۲۱] در محل تصادف در سوئیس ساخته شد. دولت سوئیس یک سال پس از مرگ آسترید، زمین را به بلژیک اهدا کرد و نمازخانه به سبک کلیسای روستایی والون ساخته شد.[۲۲] این نمازخانه به مقصدی برای گردشگران سوئدی و بلژیکی تبدیل شده است.[۲۳] صلیب پادشاه، که در محلی ساخته شده که ملکه در آغوش همسرش جان داد، از گرانیت سوئدی ساخته شده است.[۲۴][۲۵] موزه‌ای در نزدیکی آن، تصاویر و یادگاری‌های این رویداد، از جمله تکه‌ای از شیشه جلو و تنه درخت گلابی را نگهداری می‌کند. خود درخت پس از طوفانی در سال ۱۹۹۲ سقوط کرد. اتومبیل به درخواست پادشاه در قسمت عمیق دریاچه لوسرن غرق شد.[۲۳]

یک بنای یادبود توسط معمار پل بوندوئل در لاکن، بلژیک ساخته شد و در ۲۱ ژوئیه ۱۹۳۸ افتتاح شد. این ساختمان که به سبک نئوکلاسیک متأخر است، رو به کلیسای بانوی ما در لاکن و پشت به کاخ لاکن دارد. در همان سال، به ابتکار جبهه محلی کهنه‌سربازان، مجسمه برنزی نیم‌تنه ملکه توسط مجسمه‌ساز ویکتور روسو در پارک ویسترزه در کور-سن-اتین، بلژیک نصب شد.[نیازمند منبع]

خیابان آسترید در باغ گیاه‌شناسی بوگور در اندونزی در زمانی که او با همسرش در سال ۱۹۲۸ در ماه عسل بود، به نام او نامگذاری شد. این خیابان با نمایش‌های دیدنی گل‌های اختریان به رنگ‌های مختلف تزئین شده است.[۲۶][۶] کیک لایه‌ای سوئدی کیک پرنسس به افتخار آسترید و دو خواهرش زمانی که کودک بودند، نامگذاری شد.[۲۷][۲۸][منبع نامعتبر؟]

نام‌ها

[ویرایش]

چهار نفر از نوادگان او به افتخار او آسترید نامیده شدند: نوه‌هایش شاهدخت ماری-آسترید لوکزامبورگ، شاهدخت آسترید بلژیک، نتیجه‌اش شاهدخت ماری-آسترید لیختن‌اشتاین و نتیجه نتیجه‌اش آرشیدوشس آنا آسترید اتریش-استه. خواهرزاده‌اش شاهدخت آسترید نروژ (بعداً خانم فرنر) نیز به افتخار او نامگذاری شد.[۲۹] اولین دختر همسرش شاه لئوپولد سوم با همسر دومش لیلیان بائلز، شاهدخت ماری-کریستین دافنه آسترید الیزابت لئوپولدین بلژیک (متولد ۱۹۵۱)، به نام او نامگذاری شد.

نگارخانه

[ویرایش]
  • مجسمه آسترید در پارکی در کورترایک که به نام او نامگذاری شده است.
    مجسمه آسترید در پارکی در کورترایک که به نام او نامگذاری شده است.
  • یادبود ملکه آسترید در لاکن (معمار پل بوندوئل، ۱۹۳۸).
    یادبود ملکه آسترید در لاکن
    (معمار پل بوندوئل، ۱۹۳۸).
  • مجسمه ملکه در یادبود ملکه آسترید در لاکن.
    مجسمه ملکه در یادبود ملکه آسترید در لاکن.
  • نیم‌تنه برنزی ملکه در کور-سن-اتین (ویکتور روسو، ۱۹۳۸).
    نیم‌تنه برنزی ملکه در کور-سن-اتین
    (ویکتور روسو، ۱۹۳۸).

نشان‌ها

[ویرایش]

نشان اتحاد شاه لئوپولد سوم
و ملکه آسترید بلژیک
مونوگرام سلطنتی ملکه آسترید
بلژیک

شجرنامه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Burke's Royal Families of the World شابک ‎۰ ۸۵۰۱۱ ۰۲۳ ۸ p. 514 (spelling of her full name as baptized)
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "Princess Astrid". www.kungahuset.se (به انگلیسی). Retrieved 11 August 2022.
  3. ↑ "Ingeborg of Denmark (1878–1958) | Encyclopedia.com". www.encyclopedia.com. Retrieved 2024-02-21.
  4. ↑ "Astrid of Sweden (1905–1935) | Encyclopedia.com". www.encyclopedia.com. Retrieved 2023-06-26.
  5. ↑ "Mathilde, queen of Belgium | Facts, Biography, & Children | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-26.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Priherdityo, Endro (16 March 2016). "Kisah Cinta Putri Belgia Masih Tersimpan di Kebun Raya Bogor" [The Memory of Belgian Princess's Love Story Is Still Saved in the Bogor Botanical Garden]. CNN Indonesia (به اندونزیایی). Retrieved 23 October 2018.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ ۷٫۵ ۷٫۶ ۷٫۷ Janti, Nur (17 June 2020). "Kunjungan Putra Mahkota Belgia Leopold dan Putri Astrid ke Hindia Belanda" [Visit of the Belgian Crown Prince Leopold and Princess Astrid to the Dutch East Indies]. Historia (به اندونزیایی). Retrieved 30 May 2021.
  8. ↑ More Joy Than Pain, 1991, by Lars Rooth pp.  84–85
  9. ↑ Quoted by Anna Sparre in Astrid mon amie, 2005, p.  128
  10. ↑ Quoted by Charles d'Ydewalle in Albert and the Belgians: Portrait of a King, 2005, p.  259
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ Sparre, Anna. Astrid mon amie. 2005.
  12. ↑ Sparre, Anna. Astrid mon amie. 2005. ""But I promised I would look after my god-daughter, Christina, if something happened to you," she answered, trying to smile."
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ ۱۳٫۳ ۱۳٫۴ Koninckx, Christian; Libert-Vandenhove, Louise-Marie. Astrid: 1905-1935 (2005). pp. 103-115.
  14. ↑ "Koningin Astrid van België (1935)" (به هلندی). 18 April 2019. Archived from the original on 11 December 2021. Retrieved 3 April 2021 – via یوتیوب.
  15. ↑ Sparre, Anna. Astrid mon amie. 2005. p. 114
  16. ↑ "Princess Astrid celebrates her 80th birthday". www.royalcourt.no (به انگلیسی). Retrieved 2024-08-08.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ۱۷٫۳ ۱۷٫۴ ۱۷٫۵ Réactions à la mort de la reine Astrid, 1905-1935, document of historian Alexei Schwarzenbach [fr].
  18. ↑ Stanley Gibbons Simplified catalogue. Stamps of the World, 1985 Edition
  19. ↑ "LA PLACE DE LA REINE ASTRID". paristoric.com (به فرانسوی). Archived from the original on 19 September 2020. Retrieved 15 April 2021.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)
  20. ↑ "ASTRID KAPELLE KÜSSNACHT AM RIGI". zug-tourismus.ch. Archived from the original on 22 November 2021. Retrieved 15 April 2021.
  21. ↑ "Astrid Kapelle, Küssnacht am Rigi". rigi.ch.
  22. ↑ "Bericht über den Besuch des Belgischen Königs Albert II. in Küssnacht". Neue Zürcher Zeitung. 29 August 2010. Retrieved 6 February 2017.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ Der belgische König kommt nach Küssnacht بایگانی‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine نویه زورشر زایتونگ
  24. ↑ Schwarzenbach, Alexei (1998). Rêves Royaux. Réactions à la mort de la reine Astrid, 1905-1935 . p. 22.
  25. ↑ "Mort de la reine Astrid: le roi des Belges sur les lieux du drame" [Death of Queen Astrid: the King of the Belgians at the scene of the tragedy]. tdg.ch (به فرانسوی). 29 August 2015.
  26. ↑ "Taman Astrid - Kebun Raya Bogor". Lovely Bogor (به اندونزیایی).
  27. ↑ "Traditionsenlig tårtfrossa - Prinsessyra bäddar för prinsesstårtans vecka" (به سوئدی). سیشنwire. 17 September 2009. Archived from the original on 17 October 2010. Retrieved 19 December 2009.
  28. ↑ Vera (24 February 2009). "Swedish Princess Cake". Retrieved 26 January 2014.
  29. ↑ "Princess Astrid celebrates her 80th birthday". Norwegian Royal House. 11 February 2012. Archived from the original on 23 November 2021. Retrieved 28 September 2019.

کتابشناسی

[ویرایش]
  • Catherine Barjansky. "Portraits with Backgrounds."
  • Art Beeche. "The Snow Princess."
  • Robert Capelle. "Dix-huit ans auprès du Roi Léopold."
  • Charles d'Ydewalle. "Albert and the Belgians: Portrait of a King."
  • Evelyn Graham. "Albert King of the Belgians."
  • Lerche, Anna; Mandal, Marcus (2003). A royal family: the story of Christian IX and his European descendants. Copenhagen: Aschehoug. ISBN 9788715109577.
  • Luciano Regolo. "La Regina Incompresa."
  • Lars Rooth. "More Joy Than Pain."
  • Sparre, Anna (2005). Astrid, mon amie (به فرانسوی). Brussels: Luc Pire. ISBN 9782874155161.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آسترید سوئد موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آسترید_سوئد&oldid=41714210»