آرامگاه خشایارشا

مختصات: ۲۹°۵۹′۱۹″شمالی ۵۲°۵۲′۱۹″شرقی / ۲۹٫۹۸۸۶۱۱°شمالی ۵۲٫۸۷۱۹۴۴°شرقی / 29.988611; 52.871944
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آرامگاه خشایارشا
Map
نامآرامگاه خشایارشا
کشورایران
استانفارس
شهرستانمرودشت
اطلاعات اثر
نوع بناگور صخره‌ای
کاربریآرامگاه
دیرینگیساخته شده در بین سال‌های ۴۸۰ یا ۴۶۶ پیش از میلاد
دورهٔ ساخت اثرهخامنشی
بانی اثرخشایارشا
مالک فعلی اثرسازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۲۱
تاریخ ثبت ملی۲۴ شهریور ۱۳۱۰
برش عمودی و افقی از آرامگاه

آرامگاه خشایارشا گوری صخره‌ای در کوه حاجی‌آباد نقش رستم است که در بلندای ۲۶ متری از تراز زمین جای گرفته‌است. خشایارشا در اکتبر ۴۶۵ پیش از میلاد توسط رئیس گارد سلطنتی اردوان و یک خواجه به نام میترا یا اسپنت میترا که با یکدیگر همدست شده بودند، در خوابگاه خویش کشته شد[۱] و در این آرامگاه که در دل کوهی سنگی تراشیده بود جای گرفت. وی در سال ۴۸۶ پیش از میلاد در سن ۳۵ سالگی به تخت نشست[۲] و پس از ۲۰ سال پادشاهی، در سال ۴۶۵ پیش از میلاد به قتل رسید.[۳]

این آرامگاه در فاصلهٔ ۱۰۰ متری شرق و شمال‌شرقی آرامگاه داریوش بزرگ و به شکل چِلیپا تراشیده شده‌است. در بخش بالایی چلیپا، نقش نماد فروهر و ماه، در بالا و تصویر خشایارشا در حالی که دستش را به سوی فروهر و آتشدانی که روبه‌رویش قرار دارد دراز کرده، حکاکی شده‌است. در زیرپای شاه اورنگی که مردم سرزمین‌های گوناگون بر دوش دارند، قرار دارد.[۴]

دهلیز و ورودی آرامگاه، ۳ متر در ۶٫۶۰ متر است و تنها یک اتاقک دارد که درست روبه‌روی درگاه ورودی است و در آن سه قبر کنده شده‌است. مشخص نیست که چه کسانی با خشایارشا در این قبرها دفن شده‌اند.

به چهار دلیل می‌توان انتساب این آرامگاه را به خشایارشا، اثبات کرد:

  1. پیش از هر آرامگاه دیگری در خصوصیات سنگ‌تراشی و کارهای هنری، دورهٔ داریوش بزرگ و خشایارشا را به‌یاد می‌آورد.
  2. در سمت راست آرامگاه داریوش واقع شده و از لحاظ نقوش، به‌آن شباهت فراوانی دارد.
  3. این آرامگاه را در سینهٔ صخره‌ای عمودی کنده‌اند که وقت چندانی برای تراشیدنش لازم نبوده، در حالی که آرامگاه طرف چپ آرامگاه داریوش را در صخره‌های شیب‌دار و برجسته تراشیده‌اند که وقت بیشتری می‌خواسته و معلوم است که آنکه جای بهتر را برگزیده، لابد زودتر دست به کار شده‌است.
  4. محور طولی دهلیز آن درست موازی با جبههٔ بیرونی آرامگاه است، و این ویژگی را فقط در آرامگاه داریوش بزرگ می‌توان یافت و آرامگاه‌های دیگر چنین دقت و موازنه‌ای ندارند.[۵]
نمایی از درون آرامگاه خشایارشا

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • زرین‌کوب، عبدالحسین (۱۳۶۲). تاریخ مردم ایران، تاریخ ایران قبل از اسلام. تهران: مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر.
  • پیرنیا، حسن (۱۳۶۹). ایران باستان. ج. دوم. تهران: دنیای کتاب.
  • شهبازی، علیرضا شاپور (۱۳۵۷). شرح مصور نقش رستم. تهران: بنداد تحقیقات هخامنشی.