آخرین جنگ جمهوری روم
| آخرین جنگ جمهوری روم | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از زوال و سقوط جمهوری روم | |||||||||
| |||||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||||
| هواداران اکتاویان |
هواداران مارک آنتونی امپراتوری بطلمیوسی | ||||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||||
|
آگوستوس مارکوس ویپسانیوس آگریپا تیتوس استاتیلیوس تائوروس لوسیوس پیناریوس اسکارپوس |
مارک آنتونی  کلئوپاترا گایوس سوسیوس (اسیر) پوبلیوس کانیدیوس کراسوس | ||||||||
| قوا | |||||||||
|
۲۰۰٬۰۰۰ لژیونر[۱] ۴۵۰ کشتی جنگی + حمل‌کننده |
۱۹۳٬۰۰۰ سرباز رومی
۶۰۰ کشتی‌های جنگی رومی/مصری + حمل‌کننده | ||||||||
| تلفات و خسارات | |||||||||
|
دقیقاً مشخص نیست |
دقیقاً مشخص نیست تقریباً ۷۵ هزار یا بیشتر از آن | ||||||||
آخرین جنگ جمهوری روم (انگلیسی: Last war of the Roman Republic) که با عناوینی همچون جنگ داخلی آنتونی یا جنگ میان آنتونی و اکتاویان شناخته می‌شود، آخرین جنگ داخلی جمهوری روم است که میان مارک آنتونی (با همراهی کلئوپاترا) و اوکتاویان رخ داد که با پیروزی اکتاویان همراه بود. پس از این جنگ جمهوری روم جای خود را امپراتوری روم داد و اوکتاویان با برگزیدن لقب آگوستوس به عنوان امپراتور روم انتخاب شد.
در سال ۳۲ قبل از میلاد، سنای روم به سلسله بطلمیوسی اعلان جنگ و دستور فتح و اشغال مصر را صادر کرد. معشوقه و رقیب اکتاویان، مارک آنتونی، به هواداری از آخرین ملکه بطلمیوسی، کلئوپاترا، برخاست و حدود ۴۰ درصد از سنای روم نیز به وی برای مقابله با اوکتاویان پیوستند. پس از پیروزی قاطع اکتاویان در نبرد آکتیوم، مارک آنتونی و کلئوپاترا از اسکندریه عقب‌نشینی و در نهایت خودکشی کردند.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Last war of the Roman Republic». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۲۰.