آخرالزمان گنوسی پیتر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد


آخرالزمان گنوسی پطرس (پیتر) متنی است که در کتابخانه نجع حمادی و بخشی از آخرالزمان عهد جدید یافت می شود. این اثر نیز مانند اکثریت قریب به اتفاق متون مجموعه نجع حمادی، به شدت گنوسی است [۱] که احتمالاً در حدود 100-200 بعد از میلاد نوشته شده است. از آنجایی که تنها نسخه شناخته شده به زبان قبطی نوشته شده است، به عنوان آخرالزمان قبطی پیتر نیز شناخته می شود. [۱]

متن ، تفاسیر گنوسی از مصلوب شدن را به نهایت می رساند، به طوری که عیسی را -در زمانی که سعی کردند به صلیب بکشند - در حالتی خندان و هشداردهنده نسبت به افرادی که "به نام مرده ای چسبیده اند و فکر می کنند که پاک خواهند شد"، ترسیم می کند. مانند برخی از نوشته‌های نادرتر گنوسی، آخرالزمان گنوسی پطرس نیز در داستان تصلیب عیسی ، تردید دارد. در عوض، طبق این متن، یک فرضیه جایگزینی عیسی وجود داشته :

او را که روی درخت دیدی شاد است و میخندد، او همان عیسی زنده است. اما این کسی که به دست و پایش میخ می‌کوبند، عضوی از بدن اوست، که جانشین شرمندگی است، کسی که به شکل او به وجود آمد. اما به من و او نگاه کن.

مسیح شناسی[ویرایش]

مشخص نیست که آیا این متن از مسیح شناسی فرزندخواندگی یا تجسم مثالی مسیح حمایت میکند، اما بر اساس تشابهات ادبی آن با رساله دوم شیث بزرگ ، ممکن است به خوبی مورد دومی باشد.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Luttikhuizen, Gerard (2003). "The Suffering Jesus and The Invulnerable Christ in the Gnostic Apocalypse of Peter". In Bremmer, Jan N.; Czachesz, István (eds.). The Apocalypse of Peter. Leuven: Peeters Publishers. pp. 187–200. ISBN 90-429-1375-4.

همچنین ببینید[ویرایش]