آتشکده نوشیجان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

en:Medes

آتشکده نوشیجان
باقی مانده آتش کده نوشیجان (ملایر"مل آگر: تپه‌های آتش) تنها اثر مانده از دوران ماد‌ها[۱]
نامآتشکده نوشیجان
کشورایران
استاناستان همدان
شهرستانملایر
اطلاعات اثر
نام‌های دیگرتپه نوشی‌جان
کاربریآتشکده
دیرینگیمادها
دورهٔ ساخت اثرمادها
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۷۶۳
تاریخ ثبت ملی۳ بهمن ۱۳۴۶
آتشکده نوشیجان بر ایران واقع شده‌است
آتشکده نوشیجان
روی نقشه ایران
۳۴°۲۱′۵۶″شمالی ۴۸°۳۸′۰۰″شرقی / ۳۴٫۳۶۵۵۰۳۷۶°شمالی ۴۸٫۶۳۳۲۶۵۴۲°شرقی / 34.36550376; 48.63326542

آتشکده نوشیجان نامِ آتشکده‌ای باستانی در محوطهٔ باستانی نوشیجان در ایران است. این اثر در تاریخ ۳ بهمن ۱۳۴۶ با شمارهٔ ثبت ۷۶۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۲] این آتشکده از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین آتشکده‌های ایران است.

موقعیت[ویرایش]

آتشکده نوشیجان در حدود ۲۰ کیلومتری شمال غرب ملایر، در منطقه‌ای به نام شوشاب در بالای تپه‌ای طبیعی به ارتفاع حدود ۳۷ متر قرار گرفته‌است.[۳][۴]

تاریخچه و کاوش‌ها[ویرایش]

کاوش‌ها[ویرایش]

از سال ۱۳۴۶ خورشیدی به سرپرستی دیوید استروناخ حفریات علمی در این محل آغاز گردید که منجر به شناسایی سه دورهٔ فرهنگی در سه طبقه مجزا شد. طبقه سوم متعلق به دوره اشکانیان، طبقه دوم مربوط به هخامنشیان و طبقه اول به مادها تعلق دارد.

این تپه محل استقرار مادها از نیمه دوم قرن هشتم تا نیمه اول قرن ششم پیش از میلاد بوده‌است.

بخش‌های آتشکده[ویرایش]

در تپه نوشیجان بخش‌های مختلفی به جا مانده‌اند که عبارتند از: بنای قدیمی جبهه غربی (نخستین نیایشگاه)، تالار ستوندار (آپادانا)، معبد مرکزی (دومین نیایشگاه)، اتاق‌ها و انبارها، تونل، حصار و دژ.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «مهم‌ترین اثر به جا مانده از دوران مادها». موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ مارس ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱٥.
  2. «ارگ باستانی نوشیجان رکورددار بازدید گردشگران نوروزی ملایر». ایرنا. ۱۶ فروردین ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۵ اسفند ۱۳۹۶.
  3. «آتشکده نوشیجان». وبسایت سیری در ایران. دریافت‌شده در ۱۷ آذر ۱۳۹۳.
  4. «Google Maps». Google Maps. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۷-۲۲.