محمدامین آتشی

محمد امین آتشی
زاده	قرن یازدهم هجری
محل زندگی	بیجاپور
تخلص	امینا
زمینه کاری	شاعر و پزشک دربار
دیوان اشعار	عادلنامه محبت نامه معدن الافکار مجمر انوار هدایت نامه

حکیم محمد امین آتشی یا امینا شاعر پارسی گوی قرن یازدهم هجری و هفدهم میلادی و پزشک دربار محمد عادل شاه بن ابراهیم فرمانروای بیجاپور بود.

زندگینامه

وی در قرن یازدهم هجری می‌زیسته است. از زندگی و احوال او اطلاعات اندکی در دست است. ظاهراً از شاعران ایرانی نژادی بوده که به دکن کوچیده و در آنجا به مال و مقام رسیده است. چنان که از اشعارش بر می‌آید، پسری به نام شمس الدین محمد داشته که پس از مدتها دوری از پدر به هند رفته است. وی تا سال ۱۰۶۷ قمری و ۱۶۵۷ میلادی زنده بوده است. در بسیاری تذکره‌ها حتی تذکره نصرآبادی که معاصر بوده نامی از این شاعر نیامده است، اما فروغی استرآبادی در فتوحات عادل شاهی و زبیری در بساتین السلاطین از او یاد کرده است. علاوه بر شاعری، در طب و حکمیت نیز دستی داشته است؛ به همین دلیل هم به حکیم معروف شده است.

سروده‌ها

• دیوانی مشتمل بر قصاید، قطعات، غزلیات منظم به ترتیب الفبایی، رباعیات و مطایبات.
• مثنویهایی بر وزن مثنوی‌های نظامی گنجوی؛ از جمله:
  • عادلنامه بر وزن اسکندر نامه
  • محبت نامه بر وزن خسرو و شیرین
  • دو مثنوی معدن الافکار و مجمر انوار بر وزن مخزن الانوار
• هدایت نامه بر وزن مثنوی معنوی

منابع

• دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد اول، حکیم محمد امین آتشی، بازدید در ۲۵ تیر ۱۳۹۱.