کنگره ملی سوریه
کنگره ملی سوریه | |
---|---|
گونه | |
گونه | |
تاریخچه | |
تأسیس | مه ۱۹۱۹ |
انحلال | ۱۹۲۰ |
محل نشستها | |
ساختمان باشگاه عرب، دمشق |
کنگره مردم سوریه (به عربی:المؤتمر السوري العام) یک تجمع سیاسی است که با مشارکت تمامی منطقههای سوریه در زمان امپراطوری عثمانی، در اواخر ژوئن ۱۹۱۹ تا اواخر ژوئیه ۱۹۲۰ در دمشق انجام گرفت. این کنگره همانند مجلس امروزی سوریه است.
کنگره مردم سوریه مهمترین تصمیم خود، مبنی بر استقلال ایالت سوریهٔ عثمانی و تشکیل پادشاهی عربی سوری با مرزهای اصلیش (شامل لبنان وفلسطین واردن و سرزمینهای شمالی سوریه عثمانی که قسمت زیادی از آن سرزمین در پیمان لوزان به ترکیه الحاق شد) به پادشاهی فیصل یکم را در ۸ مارس ۱۹۲۰ اتخاذ کرد که محمد عزه دروزه ۸ مارس ۱۹۲۰ در بالکن ساختمان رو به روی شهرداری دمشق ابلاغ رسمی نمود.[۱]
این کنگره درخلال جلسههایش کشورهای عربی به ویژه سوریه (با مرزهای قدمیاش) و عراق را به یکپارچگی عربی دعوت میکرد.[۲]
محل کنگره[ویرایش]
کنگره نشستهایش را در باشگاه عربی در دمشق، خیابان بورسعید نزدیک سینمای اهرام برگزار میکرد.
ریاست کنگره[ویرایش]
انتخابات ریاست برگزار شد و به ترتیب رئیس کنگره، معاون رئیس و دبیر آن محمد فوزی باشا العظم، عبد الرحمن الیوسف و محمد عزت دروزه بود. چیزی نگذشت که العظم مرد و هاشم الاتاسی ریاست کنگره را به عهده گرفت. کمیته تدوین قانون اساسی تشکیل شد و هاشم الاتسای رئیس آن انتخاب شد.
نمایندگان و مشارکان در کنگره[ویرایش]
نمایندگان دارای وکالت از مؤسساتشان یا مجلس شهرشان بودند و کمیتهای تشکیل شد تا این مدارک را بازبینی کند. بنا به منابعی این کنگره نود عضو در خود جای داد. محمد عزه دروزه در خاطراتش هفتاد و هشت تن را نوشت که به یادداشت در کنگره حضور داشتند. همچنین وی یاد کرد که مشارکتها در فلسطین و سوریه بهتر از مناطق ساحلی سوریه (نظیر لبنان) بود. دلیل آن را نیز اینگونه نوشت که مناطق مذکور زیر اشغال فرانسه بود که از مشارکت توسط فرانسویان ممنوع شده بودند.
نمایندگان دمشق[ویرایش]
- محمد فوزی باشا العظم
- فوزی البکری
- عبدالقادر الخطیب
- تاجالدین الحسنی
- محمود البارودی
- احمد القضمانی
- مسلم الحصنی
- عبد الرحمن الیوسف
- الیاس عویشق وعزه از مسیحیان دمشق
- یوسف لینادو از یهودیان دمشق
نمایندگان حلب[ویرایش]
- مرعی باشا الملاح
- سعدالله الجابری
- رشید المدرس
- تیودور الانطاکی
- حکمة النیال
- یوسف الکیالی
- نوری الجسری
نمایندگان حمص[ویرایش]
- هاشم الاتاسی
- وصفی الاتاسی
- مظهر رسلان
- مرشد سمعان
نمایندگان نابلوس[ویرایش]
- محمد عزة دروزة
- ابراهیم القاسم
- عادل زعیتر
- أمین التمیمی
نمایندگان حما[ویرایش]
- خالد البرازی
- عبد الحمید البارودی
- الشیخ عبد القادر الکیلانی
نمایندگان عن بیروت[ویرایش]
- سلیم علی سلام
- عارف النعمانی
- جمیل بیهم
- امین بیهم
- جورج حرفوش
نمایندگان اورشلیم[ویرایش]
- راغب النشاشیبی
- سعید الحسینی
- عارف الدجانی
- یعقوب فراج
نمایندگان عن یافا[ویرایش]
- الشیخ راغب الدجانی
- یوسف العیسی
نمایندگان حیفا[ویرایش]
نمایندگان الخلیل[ویرایش]
- أمین التمیمی
انتدب الشخصان التالیان عن الخلیل وهما لیسا من الخلیل:
- أحمد قدری
- رفیق التمیمی
نمایندگان طرابلس[ویرایش]
- رشید رضا
- توفیق البیسار
- عثمان سلطان
- یوسف الحکیم
- عبد المجید المغربی
نمایندگان لاذقیه[ویرایش]
- محمد خیر
- محمد الشریف
- منح هارون
- صبحی الطویل
نمایندگان صیدا و صور[ویرایش]
- رضا الصلح
- ریاض الصلح
- عفیف الصلح
نمایندگان أنطاکیة[ویرایش]
- صبحی برکات
- مصطفی لطفی الرفاعی
نمایندگان ادلب[ویرایش]
- زکی یحیی
- فؤاد عبد الکریم
- أحمد العیاشی
نمایندگان حوران[ویرایش]
- فارس الأحمد الزعبی
- ناصر الزعبی
- عبد الرحمن الزعبی
نمایندگان سلط[ویرایش]
- سعید أبو ناجی
- سعید الصلیبی
نمایندگان جبل لبنان (رشتهکوه)[ویرایش]
- سعید طلیع
- ابراهیم الخطیب
نمایندگان اعزاز[ویرایش]
- فاتح المرعشی[۳]
- جلال القدسی
نمایندگان دیگر مناطق (یک نماینده برای هر منطقه)[ویرایش]
- محمود الفاعور بنی العباس از قنیطره
- عبد الرحمن ارشیدات از اربد
- شریف الدرویش از الباب
- ناجی علی أدیب از جبلة
- ابراهیم هنانو از حارم
- فائز الشهابی از حاصبیا
- دعاس الحاج حسن از حصن الاکراد
- محمود الشیشکلی از دوما
- سلیمان السودی از عجلون
- عبد الفتاح الشریف از شهرستان عکار
- عیسی مدانات از کرک اردن
- توفیق مفرج از الکوره
- رشید نفاع از المتن
- مراد غلمیة از مرجعیون، لبنان
- خلیل التلهونی از معان
- حکمت الحراکی از معره نعمان
- محمود ندیم عن منبج
- خلیل ابوالریش از النبک
به این گروه نمایندگانی از دیرالزور بعداً اضافه شد که آنان فاضل عبود، محمود نوری الفتیح و ابراهیم الحاج حسین بودند.
نگارخانه[ویرایش]
-
کتاب استقلال سوریه (ذکری استقلال سوریا). مرزهای اعلام شده پادشاهی سوریه و تاریخ اعلامیه استقلال ۸ مارس ۱۹۲۰ را نشان میدهد.
منابع[ویرایش]
- ↑ شبیب، سمیح. 1981. محمد عزة دروزة، تسعون عاماً من الکفاح. مجله شؤون فلسطینیة، العدد 118 أیلول 1981.
- ↑ محمد عزة دروزة. 1986. مذکرات وتسجیلات. الجزء الثانی. الجمعیة الفلسطینیة للتاریخ والآثار. ص 63-65.
- ↑ محمد مرعی باشا الملاح أحد رواد العمل البرلمانی فی سوریة بایگانیشده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، أخبار سوریا، 18 آب 2011.