آرشیو اسناد و پژوهش‌های ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آرشیو اسناد و پژوهش‌های ایران هشتم خرداد سال ۱۳۷۱ با تلاش یازده پناهنده سیاسی[۱] ایرانی (۶ زن و ۵ مرد) در برلین آلمان افتتاح شد.

آرشیو اسناد و پژوهش‌های ایران یکی از مهم‌ترین نهادهایی است که در تبعید شکل گرفته و برجا مانده‌است. آرشیو مزبور مجموعه ای غنی از اسناد و مدارک مربوط به ایران به ویژه آنچه به فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی و ادبی تبعیدیان مربوط است را جمع‌آوری و رده‌بندی کرده‌است.

بایگانی[ویرایش]

در مقابله با جریان تاریخی به فراموشی سپردن تجارب تلخ و سخت به‌دست آمده، یازده پناهنده ایرانی در آلمان با اعتقاد به این واقعیت که مبارزه با فراموشی یک وظیفه تاریخی است، به جمع‌آوری مدارک و اسناد متعلق به جریان‌های مختلف فکری در دهه‌های قبل و بعد از ۱۳۵۷ پرداختند.

آرشیو مزبور تا کنون موفق به جمع‌آوری اسناد زیر شده‌است:

  • بیش از ۱۱۰۰ دوره نشریهٔ چاپ ایران و خارج از کشور از جمله ۶ دوره نشریه کثیرالانتشار چاپ ایران
  • بیش از ۳۰۰۰ جلد کتاب و جزوه انتشارات نهادهای سیاسی و فرهنگی،
  • بیش از ۱۱۰۰۰ جلد کتاب (از جمله ۸۰۰ جلد به زبان‌های آلمانی و انگلیسی) راجع به ایران،
  • بیش از ۱۵۰۰۰ برگ اعلامیه از سال ۱۳۴۰ تا کنون،
  • بیش از ۴۰۰ پوستر از ۱۳۳۶ به بعد چاپ خارج از کشور،
  • بیش از ۱۵۰۰ جلد کتاب داستانی، آموزشی و نوار موسیقی و قصه، (بخش کودکان)، و ـ
  • آرشیو زنان که حاوی اکثر کتابها، نشریات، اعلامیه‌ها و بریدهٔ نشریات مربوط به زنان می‌باشد.

اگر از آرشیوهای دولتی بگذریم دوره نشریات آرشیو اسناد و پژوهش‌های ایرانیان غنی‌ترین مجموعهٔ نشریات چاپ خارج از کشور را دربردارد.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. ژاله احمدی، لوئیز باغرامیان، مهران پاینده، افسر جوادی، گلرخ جهانگیری، حمید حق‌دوست، عباس خداقلی، فرزانه سوری، شهین نوایی، حمید نوذری، رضا یگانه.
  2. آدرس آرشیو اسناد و پژوهش‌های ایران در برلین:

    (AFDI)Archiv für Forschung und Dokumentation Iran- Berlin e.V.
    Waldemarstr. 36
    D – 10 999 Berlin

منابع[ویرایش]