کوروش یغمایی[۱] فراگیری موسیقی را در کودکی و با ساز سنتور آغاز کرد. پس از چند سال کار در موسیقی سنتی ایران، گیتار (سازی که همواره به آن عشق می‌ورزید) را برگزید و همه توان خود را برای یادگیری این ساز به کار برد. گیتار تا به امروز، ساز اصلی کوروش یغمایی است. او در فراگیری زمینه‌های گوناگون موسیقی هیچ‌گاه استادی نداشته‌است.[۲]
کوروش یغمایی کار جدی خود را در سن ۱۸ سالگی با ایجاد و سرپرستی و مدیریت گروه راک اینسترومنتال (سازی و بدون خواننده) «راپچرز» آغاز کرد. در این هنگام بر پایه چیره‌دستی و سبک ویژه نوازندگی در نواختن گیتار به او لقب «پنجه طلایی» داده‌بودند. در درازای گرفتن کارشناسیجامعهشناسی[۲] از دانشگاه ملی ایران، همواره سرپرست و مدیر گروه راک دانشگاه ملی بود و در مسابقات هنری دانشگاه‌های ایران که در دانشگاه شیراز برگزار شد بهترین رتبه را برای دانشگاه ملی به ارمغان آورد. کوروش یغمایی هم‌زمان با گرفتن مدرک کارشناسی، آهنگسازی بر روی چند شعر از همکلاسی و شاعر مهدی اخوان لنگرودی را آغاز کرد که با نام‌های گل یخ و حجم خالی به دوران حرفه‌ای موسیقی ایران راه یافتند. گل یخ، برپایه داشتن استانداردهای جهانی به سرعت به خارج از مرزهای ایران نفوذ کرد و در پی آن اجراهای گوناگونی در دیگر کشورهای جهان از این ترانه شکل گرفت که تاکنون نیز ادامه دارد. این نخستین باری بود که موسیقی ایران وارد عرصه‌های جهانی می‌شد.[۱]
پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و ۱۷ سال ممنوعیت در کار موسیقی و خواندن آواز، در سال ۱۳۷۵ آلبومسیب نقره‌ای را عرضه کرد. پس از آن، سه آلبوم ماه و پلنگ، کابوس، و تفنگ دسته نقره،[۳] و همچنین موسیقی فیلم گرگ‌های گرسنه را (بدون بهره‌مندی از استودیو و حتی ابزار لازم و کافی برای ضبط) ارائه کرد. این آثار آغازی دوباره برای ادامه موسیقی مدرن در ایران بودند. او هم‌اکنون نیز در ممنوعیت به‌سر می‌برد.[۴]
ایوتن آلاپات سرپرست و کارشناس ارشد شرکت Stones Throw[۵] و صاحب شرکت Now Again[۶] در سال ۱۳۸۸ (۲۰۱۰) با کوروش یغمایی و موسیقی او آشنا شد. در همان سال شرکت Now Again آلبومی به نام زنجیر خودت را بباف (FORGE YOUR OWN CHAINS) را در ایالات متحده آمریکا منتشر کرد[۳] که شامل پانزده قطعه از موسیقی‌دانان راک سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۴ بود. در این آلبوم ترانهٔ حجم خالی از کوروش یغمایی تنها نمایندهٔ خاورمیانه بود. ایوتن آلاپات انتشار این آلبوم را آغازی برای کشف دوباره کوروش در غرب دانست. این گزینش برای نخستین‌بار انگیزهٔ ثبت پژوهشی موسیقی مدرن ایران و ورود رسمی آن به گسترهٔ موسیقی جهانی شد.[۷]
در سال ۲۰۱۰ جشنوارهٔ موسیقی RedBull که در لندن برگزار می‌شود[۸] کوروش یغمایی را برای سخنرانی، دریافت جایزه و اجرای موسیقی دعوت کرد. در سال ۲۰۱۱ آلبوم مستقل کوروش با نام بازگشت از لبهٔ پرتگاه (Back From The Brink) توسط شرکت Now Again منتشر شد. این آلبوم بهترین تک‌آهنگ‌های او درسال‌های۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹ است.[۹] انتشار این آلبوم مورد ستایش و استقبال گسترده نشریات و سایت‌های جهان قرار گرفت.[۱۰]
نشریه و وبگاه رولینگ استون[۱۱] آلبوم بازگشت از لبه پرتگاه را شایسته دریافت سه ستاره از چهار ستاره دانست. نشریهٔ MOJO[۱۲] هم آن را بهترین آلبوم ماهِ جهان معرفی کرد و چهار ستاره، امتیاز کامل، به آن داد و مجله Billboard[۱۳] با او گفتگو کرد. در همان سال جشنوارهٔ ترنس موزیکال (Trans Musicales)[۱۴] از کوروش یغمایی برای اجرا در فرانسه دعوت کرد.
به باور کارشناسان، کوروش یغمایی بنیانگذار موسیقی راک در ایران است[۳] و همگام با پیشروان این سبک موسیقی در جهان، گروه‌های رولینگ استونز و بیتلز و… این سبک موسیقی را، در ایران معرفی و شناساند. با تکیه برهمین پیشینه، او را پدر راک ایران لقب دادند.[۱]
کوروش یغمایی دارای سه برادر با نام‌های کیوان، کامران و کامبیز است که در موفقیت در عرصهٔ موسیقی راک با او شریک بودند. همچنین او در ۲۰ سالگی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های کاوه، کامیل و ساتگین هستند که هر سه در زمینه موسیقی فعالیت می‌کنند.
