مکتب جلایری
مکتب جلایری یا مکتب تبریز-بغداد مکتب نگارگری ایرانی سده هشتم است که پس از فروپاشی حکومت ایلخانان مغول توسط تیمور در ایران شکل گرفت. این مکتب تأثیرات بسیار زیادی از مکتب‌های بغداد، شیراز و تبریز دریافت کرد و مجموعه‌ای از ویژگی‌های این مکتب‌ها را در مکتب جلایری می‌بینیم. معروف‌ترین نگارگر این دوره جنید بغدادی (سلطانی) و معروف‌ترین خطاط این دوره میرعلی تبریزی است. اثر بسیار مهم این دو نفر دیوان خواجوی کرمانی (۷۹۹ ه.ق) است. در این دوره نقاشی ایرانی از نفوذ هنری چینی رهایی یافت و رنگ‌ها درخشان‌تر شد. منظره‌ها و باغ‌های بسیاری وارد آثار نگارگری شد.[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ذکرگو، صص۲۸-۲۹
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ذکرگو، امیر حسین و دیگران، سیر هنر در تاریخ، انتشارات مدرسه، ۱۳۸۲
- محمدی، ایران و منصور دوالو، تاریخ هنر ایران، انتشارات مدرسه، ۱۳۸۲
- پاکباز، روئین، نقاشی ایران از دیرباز تا امروز، انتشارات زرین و سیمین، ۱۳۸۵
| هنر نقاشی ایران | |
|---|---|
| مکتب‌های نگارگری | |
| نگارخانه و موزه | |
| کاریکاتور | |
| مرتبط با ایران | |
| جستارهای وابسته | |
