محمدرضا سرهنگی
| محمد رضا سرهنگی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۳۴ نیشابور |
| درگذشت | ۳۱ خرداد ۱۳۸۳ تهران |
| علت مرگ | سکته قلبی |
| مدفن | قطعه هنرمندان بهشت زهرا |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | فیلمساز و تهیه‌کننده |
| والدین | معصومه اسکندری |
محمدرضا سرهنگی (۱۳۳۴ - ۳۱ خرداد ۱۳۸۳) نویسنده، فیلمنامه نویس، کارگردان و تهیه‌کننده ساکن ایران بود. وی از فعالان سینمای مستند و فرهنگی ایران بود.
زندگی[ویرایش]
محمدرضا سرهنگی در سال ۱۳۳۴ در نیشابور متولد شد. سرهنگی در زمینه ریاضیات تبحر خاصی داشت و دیپلم ریاضی خود را از دبیرستان اعلم مشهد گرفت. سپس او در رشته ی کامپیوتر در دانشگاه سوربن فرانسه مشغول به تحصیل شد. پس از بازگشت به ایران، در سن بیست و پنج سالگی با نگارش داستان‌های کودکان برای رادیو مشهد، فعالیت هنری اش را آغاز کرد. قصه‌های «چشم‌های بابا» و «عروسک گمشده» از جمله داستان‌های منتشر شده اوست.
همکاری در نگارش دو فیلمنامه بلند «آتش در خرمن» به کارگردانی سعید حاجی میری و «شبیخون» به کارگردانی جمشید آهنگرانی در کارنامه نگارشی وی است. سرهنگی در سال ۱۳۶۸ کارگردانی دو فیلم کوتاه «چشم های بابا» و «خطا» را با سفارش فارابی، ساخت.
او در سال ۱۳۷۴ تهیه کنندگی مجموعه ی ۵۲ قسمتی کودکان سرزمین ایران را آغاز کرد. این سریال با همکاری سه نسل از کارگردانان مطرح سینمای ایران، همچون؛ محمدرضا اصلانی، خسرو سینایی، محسن مخملباف، کامران شیردل، ناصر تقوایی و... و به سفارش گروه کودک شبکه دو صدا و سیما در سال ۱۳۷۶ به سرانجام رسید.
از فعالیت‌های سرهنگی در سینما، می توان به تهیه کنندگی فیلم های «موشک کاغذی»، «درخت جان» و «چریکه هورام» به کارگردانی فرهاد مهرانفر و «ایران سرای من است» به کارگردانی پرویز کیمیاوی اشاره کرد.
درگذشت[ویرایش]
سرهنگی مدت‌ها در پی آماده‌سازی زمینه‌ای برای کارگردانی اولین فیلم بلندش با نام صندوقچه بود، اما در غروب روز یکشنبه ۳۱ خرداد ماه ۱۳۸۳ بر اثر سکته قلبی در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد[۱][۲]
فیلمشناخت[ویرایش]
- کارگردان: خطا (۱۳۷۰)
- دستیار کارگردان: پاتال و آرزوهای کوچک (۱۳۶۸)
- نویسنده: شبیخون (۱۳۷۶)؛ خطا (۱۳۷۰)؛ آتش در خرمن (۱۳۶۹)
- تهیه‌کننده: من بن لادن نیستم (۱۳۸۳)؛ چریکه هورام (۱۳۷۸)؛ ایران سرای من است (۱۳۷۷)؛ درخت جان (۱۳۷۶)؛ مدرسه‌ای که باد برد (۱۳۷۶)؛ موشک کاغذی (۱۳۷۵)
- دستیار تولید: گلنار (۱۳۶۷)؛ مدرسه پیرمردها (۱۳۷۰)
- گروه فنی فیلمبرداری: یار و دیار (۱۳۶۶)
- تدوین: پاتال و آرزوهای کوچک (۱۳۶۸)
- دستیار تدوین: پرستار شب (۱۳۶۶)
منابع[ویرایش]
- ↑ محمدرضا سرهنگی؛ پدر کودکان سرزمین ایران
- ↑ «وداع با محمدرضا سرهنگی خود جهان گویی به هجر عاشقان آبستن است - فارس». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۳ اوت ۲۰۱۳.