مؤسسه عالی بانکداری ایران
مؤسسه عالی بانکداری ایران در سال ۱۳۴۲ توسط بانک‌های مرکزی، ملی و سپه تأسیس شد. دانشجویان این مؤسسه پس از سه سال به اخذ پایه لیسانس در علوم بانکی که مورد تأیید وزارت علوم و آموزش عالی بوده است، دست می‌یافتند. مؤسسه علوم بانکی ایران در سال ۱۳۵۸ در دانشگاه علامه طباطبائی ادغام شد و به فعالیت خود ادامه داد.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
یکی از دلایل بازگشایی مؤسسه، قانون‌گذاری «عملیات بانکی بدون ربا» توسط مجلس در شهریور ۱۳۶۲ بود. در اسفند ۱۳۶۴ این مؤسسه با نام «مرکز آموزش بانکداری» کار دوباره خود را آغاز کرد. پس از تصویب اساسنامه «مرکز آموزش بانکداری» چند سال بعد نام آن با تأیید هیئت امناء دوباره به «مؤسسه عالی بانکداری» تغییر پیدا کرد.[۱]
جذب دانشجو[ویرایش]
تا سال ۱۳۹۱، پذیرش دانشجو در مؤسسه عالی بانکداری ایران تنها از میان داوطلبان داخلی شبکه بانکی امکان‌پذیر بود؛ ولی بر اساس تصمیم اتخاذ شده در اردیبهشت ۱۳۹۲ مقرر شد که این مؤسسه از طریق سازمان سنجش، دانشجو بپذیرد.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «مؤسسه عالی بانکداری ایران». موسسه عالی بانکداری ایران. دریافت‌شده در ۱۲ مهر ۱۳۹۰.
- ↑ «تغییر شیوه جذب دانشجوی مؤسسه عالی بانکداری». خبرآنلاین.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون دانشگاه یا دیگر مؤسسه‌های آموزش عالی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |