قسطین‌لار

مختصات: ۳۶°۲۵′۰۴″شمالی ۵۰°۱۵′۳۴″شرقی / ۳۶٫۴۱۷۶۸۰۵۵۵۵۵۵۶°شمالی ۵۰٫۲۵۹۵°شرقی / 36.4176805555556; 50.2595[۱]
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قسطین‌لار
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانقزوین
شهرستانقزوین
بخشبخش رودبار شهرستان
دهستانرودبار محمد زمانی
مردم
جمعیت۱۶۲ نفر (سرشماری ۹۵)
کد آماری۲۳۷۹۹۹

قسطین‌لار، روستایی از توابع بخش رودبار شهرستان شهرستان قزوین در استان قزوین ایران است. مساحت این روستا ۱۵۰۳.۵ هکتار می‌باشد، که ۹۵۶.۵ هکتار از اراضی جزء منابع ملی و ۵۴۷ هکتار جزو مستحدثات و مستثنیات می‌باشد. حداقل ارتفاع روستا از سطح دریا ۱۵۰۰ متر و حداکثر ارتفاع آن ۲۵۴۸ متر و ارتفاع متوسط آن ۱۷۵۰ متر می‌باشد. زبان ساکنین قسطین لار فارسی[۲]بوده و نام خانوادگی اکثر اهالی روستا نیز فارسی و رشوندی می‌باشد و به همین علت با روستاهای تات زبان الموت و تُرک زبان دهستان اقبال‌شرقی تفاوت‌های زبانی و قومی زیادی دارند،امّا لهجه مردم روستا تاحدودی متفاوت از لهجه قزوینی است. کشاورزی ساکن شغل غالب اهالی روستا می‌باشد.

زمین‌شناسی[ویرایش]

منطقه قسطین لار از نظر تقسیمات و زون بندی زمین‌شناسی ایران، در زون البرز-آذربایجان قرار دارد که خود جزئی از کوه‌های البرز غربی است. این زون شامل سنگ‌های باسن پرکامبرین تا عهد حاضر می‌باشد. اما عمده سنگ‌های این منطقه را سنگ‌های سازند کرج تشکیل می دهند که نسبت به سایر سازندها گسترش بیشتری دارند و توالی آن‌ها تشکیل شده از گدازه‌ها و توفهای متنوع همراه مقادیر کمتری از آگلومراکنگلومرا و ماسه سنگهاو ماد ستونهای آهکی. سنگ‌های سازند کرج با یک ناپیوستگی مشخص بر روی سنگ‌های قدیمی تر قرار می‌گیرند.

محصولات[ویرایش]

محصولات عمده این روستا گیلاس، فندق، گردو، آلبالو و انگور است.


مطابق لیست فلوراستیک کلیه گونه‌های صنعتی و دارویی مشخص شده‌اند که گونه‌های مهم آن عبارتند از : دارویی : ورک - کما - آویشن - شیرازی - میخک - بومادران - خرگوشک و صنعنی : کما - گون ، خوراکی : زالزالک(یمیشان) دارای میوه خوراکی

جمعیت[ویرایش]

این روستا در دهستان رودبار محمد زمانی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۷۵ نفر (۵۰خانوار) بوده‌است. فارسها جمعیت روستا را تشکیل میدهند

منابع[ویرایش]

  1. کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران[پیوند مرده]، سازمان نقشه‌برداری کشور
  2. «رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران، استان مرکزی، جلد ١، ص ١٦٢». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۶.