شنبلیله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شنبلیله
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
(طبقه‌بندی‌نشده): گیاهان گلدار
(طبقه‌بندی‌نشده): دولپه‌ای‌های نو
(طبقه‌بندی‌نشده): رزیدها
راسته: باقلاسانان
تیره: باقلاییان
سرده: شنبلیله‌ها
گونه: شنبلیله
نام دوبخشی
Trigonella foenum-graecum

شَنبَلیله یا به فارسی دری شینبل (نام علمی: Trigonella foenum-graecum) گیاهی است از تیره باقلائیان (Fabaceae) و به همین دلیل توانایی هم‌زیستی با باکتری‌های تثبیت‌کننده ازت را داشته و می‌تواند بخش زیادی از از نیتروژن مورد استفاده خود را تولید کند.

گیاهی است علفی به ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ سانتیمتر با گل‌هایی منفرد و به رنگ روشن که رنگ میوه‌های آن زرد تا قهوه‌ای است.

این گیاه بومی ایران بوده و در بیشتر نواحی ایران از جمله آذربایجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان می‌روید و به عنوان سبزی خوراکی کاشته شده و مصرف می‌شود.

شنبلیله در کنار راه‌ها نیز می‌روید و به این خاطر در قدیم به آن گل راه‌رو هم می‌گفتند.[۱]

کاربردهای خوراکی[ویرایش]

شنبلیله به عنوان یکی از سبزیها در تهیه خوراک‌های ایرانی مثل قرمه سبزی و کوفته برنجی همینطور اشکنه و دلمه استفاده می‌شود. از خواص شنبلیله میتوان به تولید شیر مادر، افزایش سطح تستوسترون و کنترل قند خون اشاره کرد. [۲]

کاربرد در قورمه سبزی[ویرایش]

قورمه سبزی غذایی ایرانی و اصیل می باشد که با نکات پخت بسیار بسیار زیادی پخت خواهد داشت و یکی از این نکات استفاده از شنبلیله در این غذا می باشد که نکته استفاده از آن تفت دادن جداگانه این سبزی با لیموترش می باشد.

منابع[ویرایش]

  1. دهخدا: شنبلید.
  2. «همه چیز درباره شنبلیله + نظر ابوعلی سینا و طبع شنبلیله». naarmoshk.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۳۱.
  • ماهنامه ترویجی سبزینه - شماره هفتم