سارین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Sarin[۱]
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۱۰۷-۴۴-۸ ✔Y
پاب‌کم ۷۸۷۱
کم‌اسپایدر ۷۵۸۳ ✔Y
UNII B4XG72QGFM N
ChEMBL CHEMBL۵۰۹۵۵۴ ✔Y
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
  • FP(=O)(OC(C)C)C

  • InChI=1S/C4H10FO2P/c1-4(2)7-8(3,5)6/h4H,1-3H3 ✔Y
    Key: DYAHQFWOVKZOOW-UHFFFAOYSA-N ✔Y


    InChI=1/C4H10FO2P/c1-۴
    (2)7-8(3,5)6/h4H,1-3H3


    InChI=1/C4H10FO2P/c1-4(2)7-8(3,5)6/h4H,1-3H3
    Key: DYAHQFWOVKZOOW-UHFFFAOYAY

خصوصیات
فرمول مولکولی C4H10FO2P
جرم مولی 140.09 g/mol
شکل ظاهری Clear colorless liquid. Odorless in pure form.
چگالی 1.0887 g/cm³ at 25 °C
1.102 g/cm³ at 20 °C
دمای ذوب −۵۶ درجه سلسیوس (−۶۹ درجه فارنهایت؛ ۲۱۷ کلوین)
دمای جوش ۱۵۸ درجه سلسیوس (۳۱۶ درجه فارنهایت؛ ۴۳۱ کلوین)
انحلال‌پذیری در آب miscible
خطرات
طبقه‌بندی ئی‌یو Extremely Toxic (T+)[۳]
لوزی آتش
NFPA 704 four-colored diamondSpecial hazards (white): no code
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 N (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references


سارین (به انگلیسی: Sarin یا GB) یک ترکیب شیمیایی فُسفُری مخرب سیستم اعصاب و ماده‌ای بسیار سمی و مرگبار با فرمول شیمیایی C4H10FO2P است. شکل ظاهری این ترکیب، مایع بی‌رنگ شفاف و در شکل خالص بی‌بو است. سارین در طبقه‌بندی جنگ‌افزارهای شیمیایی در دسته عوامل عصبی و جزو عوامل سری G قرار می‌گیرد. این ماده عضلات قلب و سیستم تنفسی را از کار می‌اندازد و قرارگرفتن در معرض گاز آن در چند دقیقه می‌تواند منجر به مرگ شود.[۴]

تاریخچه و موارد کاربرد[ویرایش]

سارین در سال ۱۹۳۸ میلادی در ووپرتال توسط تیمی از دانشمندان آلمانی به رهبری گرهارد شرادر که سعی در ایجاد آفت‌کش‌های قوی داشتند، کشف شد.[۵] این ترکیب، به افتخار کشف‌کنندگان آن نامگذاری شده‌است:

Schrader، Ambros, Gerhard Ritter، و von der Linde.[۶]

موارد قابل توجه استفاده از این عامل عبارتند از:

آثار[ویرایش]

سارین هم از طریق تنفس و هم از راه پوست جذب بدن می‌شود. استنشاق بخار سارین در عرض چند دقیقه موجب ایجاد تلفات می‌شود. دوز متوسط کشنده سارین برای افرادی که مشغول کار عادی هستند ۷۰ میلی‌گرم در یک متر مکعب در دقیقه است. این مقدار برای کسانی که فعالیت بیشتری دارند و در نتیجه سریعتر تنفس می‌کنند کمتر است و به ۲۰ میلی‌گرم در یک متر مکعب هوا در دقیقه کاهش می‌یابد. علائم از دست دادن قابلیت رزمی بر اثر استنشاق سارین شامل به هم خوردگی معده، تهوع، اسهال و اشکال در دید و بلافاصله بعد از آن انقباض عضلانی و تشنج و احیاناً حالت فلج است. آن مقدار از سارین که کمتر از دوز لازم برای از بین بردن قابلیت رزمی باشد باعث کم شدن کارایی، سستی، گیجی، تندمزاجی، سردرد شدید، فقدان هماهنگی در اعضای بدن و تار دیدن اشیاء به علت ایجاد سوزش در حدقه چشم می‌شود.
جذب مقدار کافی از مایع سارین از راه پوست می‌تواند قابلیت رزمی را کاهش داده یا مرگ ایجاد کند. مقدار جذب بستگی به مقدار عامل شیمیایی، مقدار سطحی از پوست که در معرض عامل قرار گرفته، زمان در معرض قرار گرفتن، مقدار و نوع لباس، سرعت رفع آلودگی بدن، تجهیزات و محیط دارد.[۱۱]

درمان[ویرایش]

درمان مسمومیت با گاز سارین همانند درمان مسمومیت با سایر عوامل عصبی است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Material Safety Data Sheet -- Lethal Nerve Agent Sarin (GB)". 103d Congress, 2d Session. United States Senate. May 25, 1994. Retrieved 2004-11-06.
  2. "Sarin". National Institute of Standards and Technology. Retrieved 2011-03-27.
  3. Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen. "[۱] بایگانی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine", GESTIS Substance Database. Retrieved on November 15, 2011.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ شرکت‌های بریتانیایی به سوریه مواد اولیه گاز سارین داده‌اند، بی‌بی‌سی فارسی
  5. Richard J. Evans (2008), The Third Reich at War, 1939-1945, Penguin, pp. 669–, ISBN 978-1-59420-206-3، به نقل از مقاله Sairn در ویکی‌پدیای انگلیسی، بازدید شده در 25 آگوست 2013.
  6. Richard J. Evans (2008). The Third Reich at War, 1939–1945. Penguin. p. 669. ISBN 978-1-59420-206-3. Retrieved January 13, 2013.
  7. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۳.
  8. http://www.bbc.co.uk/persian/world/2012/12/121205_an_saddam_halabja_chemical_weapons.shtml
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ http://isna.ir/fa/news/9008-20149/در-پرونده-حمله-به-متروي-توكيو-دادگاه-عالي
  10. http://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-23806491
  11. تاکتیک جنگ نوین، محمد تقی امینی، انتشارات دانشگاه امام حسین، چاپ اول، ۱۳۷۴، ص ۱۷.


(eo:Sarino (gaso