زبان پهلوی ادبیات و دستور آن (کتاب)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبانِ پهلوی، ادبیات و دستورِ آن کتابی است اثر ژاله آموزگار و احمد تفضلی که برای نخستین بار در سال ۱۳۷۳ توسط انتشارات آگاه در تهران در ۱۵۳ صفحه چاپ شد. بخش عمدهٔ نوشته‌های این زبان کتاب‌هایی است که به زبان پهلوی باقی مانده‌است اما این بخش عمده، چنان که نویسندگان یادآوری کرده‌اند، قسمت اعظم آن، پس از اسلام و تا حدود قرن چهارم هجری قمری نوشته شده‌است و مطالب نوشته‌ها روایات و سنت‌های دینی و ادبی و کتبی و شفاهی زرتشتیان دورهٔ ساسانی است. کتاب با وجود حجم کمی که دارد جامع تمام نیازمندی‌های کسانی است که می‌خواهند زبان پهلوی را فراگیرند و از تاریخ ادبیات آن زبان و نیز دستور آن، در عین حال، آگاهی یابند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ایرج وامقی (۲۳ شهریور ۱۳۸۴). «زبانِ پهلوی، ادبيات و دستورِ آن». پایگاه اینترنتی مطالعات زبان‌های ایرانی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۲.