رحمت‌الله بدیعی

رحمت‌الله بدیعی
رحمت‌الله بدیعی
	رحمت‌الله بدیعی در دهه ۱۹۷۰م
اطلاعات پس‌زمینه
زاده	۱۳۱۵; کاشان
ساز(ها)	کمانچه، ویولن، قیچک، نی
سازهای اصلی
	ویولن
تحصیلات	لیسانس هنرستان عالی موسیقی
استاد(ها)	روپیک گریگوریان ابوالحسن صبا

رحمت‌الله بدیعی (زاده ۱۳۱۵ در کاشان)، موسیقی‌دان، نوازنده کمانچه، ویولن و دارنده مقام درجه نخست هنر ایرانی^[۱] است.

زندگی‌نامه[ویرایش]

او در خانواده‌ای هنرمند در شهر کاشان چشم به جهان گشود. وی در سن ۵ سالگی نواختن نی را از پدربزرگش فراگرفت و پس از آن کوشید که با ساز ویولن برادرش آهنگ‌های مختلفی که می‌شنود را بنوازد. با وجود آنکه ساز برادرش برای او بسیار بزرگ بود و کسی نیز بدو نواختن ویولن را تعلیم نداده بود، توانست قطعات زیبایی بنوازد که همین امر سبب شد پدرش ویولن کوچکی برایش خریداری کند تا به مرور از پدربزرگش ویولن و گوشه‌های موسیقی سنتی را فرا گیرد. او سپس به کلاس درس روپیک گریگوریان رفت و چندین سال شاگرد او بود.

در سن ۱۱ سالگی وارد هنرستان عالی موسیقی گردید و دیپلم خویش را در این مؤسسه دریافت نمود. او همچنین در طی مدت تحصیلش در هنرستان موسیقی در کلاس ابوالحسن صبا نیز شرکت می‌نمود و مدت ۵ سال شاگرد ایشان بود.

فعالیت‌ها[ویرایش]

رحمت‌الله بدیعی، از سال دهم تحصیل برنامه‌هایی را در رادیوی ایران اجرا نمود و پس از گرفتن دیپلم، همکاری خود را با ارکستر گلها آغاز کرد. وی در سال ۱۳۳۸ شمسی با «منیره حق‌جو» ازدواج نمود که ثمره این ازدواج، دو فرزند به نام‌های پریسا بدیعی (ذبیحی مقدم) و ترانه بدیعی (پارسا) است. رحمت‌الله بدیعی مدت ۲۰ سال کارمند وزارت فرهنگ و هنر بود و مدت ۲۳ سال در هنرستان عالی موسیقی سازهای ویولن، کمانچه و قیچک را تدریس نمود. او در سال ۱۳۵۳ تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و در سال ۱۳۵۸ لیسانس خود را از هنرستان عالی موسیقی دریافت نمود.

در سال ۱۳۵۸، با توجه به انقلاب ایران، و سختگیری حکومت بر پیروان آیین بهایی، رحمت‌الله بدیعی به همراه خانواده خویش، مجبور به ترک ایران شد و به کشور هلند مهاجرت نمود. او پس از مهاجرت به اروپا، مدت ۱۲ سال، در کلن آلمان ویولن و کمانچه تدریس نمود و هم‌اکنون کم و بیش فعالیت هنری خود را ادامه می‌دهد.

برخی از آثار[ویرایش]

گله دارم، شتربانا (باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی)
نگاه گرم تو (زندگی) (باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی)
«اجرای عبدالوهاب شهیدی و ارکستر سازهای ملی و فرامرز پایور» (باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی)
راز دل (باصدای استاد محمدرضا شجریان)
هم‌نوازی استادان (آلبوم)
حدیث مهر

جستارهای وابسته[ویرایش]

بهائیان ایرانی

پانویس[ویرایش]

↑ ردیف ویولن «ابوالحسن صبا» منتشر شد، گروه فرهنگی/حوزه هنر، خبرگزاری فارس

منابع[ویرایش]

[1] ردیف ویولن «ابوالحسن صبا» منتشر شد، گروه فرهنگی/حوزه هنر، خبرگزاری فارس

[۱]

ن ب و آثار عبدالوهاب شهیدی
انتشار توسط سرنا صوت	در مدح علی • راز عود • عود من خداحافظ • گله دارم، شتربانا • دو بیتی‌های باباطاهر • نگاه گرم تو (زندگی) • تنها بیا • بی‌تو به سر نمی‌شود •
آثار تصویری	اجرای عبدالوهاب شهیدی و ارکستر سازهای ملی و فرامرز پایور • جشن هنر شیراز (شهیدی، پایور و گروه اساتید موسیقی ایران) •
برنامه‌های رادیو	برنامه‌های گل‌های رنگارنگ (از شماره ۲۰۰ به بعد): شماره‌های ۲۶۴، ۲۶۶ (حرف)، ۲۷۰، ۲۷۱، ۲۷۵، ۲۷۶، ۲۷۷، ۲۸۲، ۲۸۴، ۲۸۵، ۲۸۸، ۲۹۰، ۲۹۶، ۲۹۷، ۲۹۸، ۳۰۰، ۳۰۲، ۳۰۳، ۳۰۵، ۳۰۸، ۳۰۹، ۳۱۰، ۳۱۱، ۳۱۲، ۳۱۹، ۳۲۲، ۳۲۵، ۳۲۷، ۳۲۹، ۳۳۴، ۳۳۸، ۳۴۲، ۳۴۵، ۳۴۶، ۳۴۸، ۳۵۱، ۳۵۴، ۳۷۰، ۳۷۱، ۳۷۷، ۳۷۹، ۳۸۰، ۳۸۱، ۳۸۳، ۳۸۵، ۳۸۸، ۳۹۵، ۳۹۸، ۴۰۳، ۴۰۷، ۴۰۸، ۴۲۱، ۴۲۶، ۴۲۸، ۴۳۷، ۴۴۳، ۴۵۹، ۴۶۶، ۴۶۹، ۴۸۲، ۴۸۹، ۴۹۴، ۴۹۹، ۵۰۲، ۵۰۴، ۵۱۳، ۵۱۸، ۵۲۳، ۵۲۸، ۵۳۵، ۵۴۴، ۵۵۸، ۵۶۲، ۵۷۱، ۵۷۴ و ۵۷۷ برنامه‌های گل‌های تازه: شماره‌های ۱، ۲، ۴، ۷ (بهار غم انگیز)، ۱۱، ۱۵، ۲۱، ۲۶، ۲۹، ۳۴، ۴۰، ۴۹، ۵۰، ۵۱، ۵۹، ۶۲، ۶۴، ۶۷، ۷۳، ۷۸، ۸۰، ۸۲، ۸۴، ۹۰، ۹۳، ۹۶، ۹۸، ۱۰۱، ۱۰۳، ۱۰۵، ۱۱۲، ۱۱۴، ۱۲۲، ۱۲۴، ۱۳۱، ۱۳۷، ۱۵۵، ۱۵۷، ۱۶۱ و ۱۸۱ برنامهٔ برگ سبز: شماره‌های ۱۱۱، ۱۱۲، ۱۲۲، ۱۲۵، ۱۲۷، ۱۳۱، ۱۳۵، ۱۳۸، ۱۶۰، ۱۶۲، ۱۶۷، ۱۹۴، ۲۰۵، ۲۰۶، ۲۰۹، ۲۱۴، ۲۱۷، ۲۲۷، ۲۳۰، ۲۳۳، ۲۳۸، ۲۳۹، ۲۶۰، ۲۶۹، ۲۸۰، ۲۹۶، ۳۰۳ و ۳۱۱
آلبوم‌های با چند خواننده	آثار استاد روح‌الله خالقی (به همراه غلام‌حسین بنان) • به پاس نیم‌قرن فعالیت هنری استاد فرامرز پایور (به همراه محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، اسماعیل ادیب خوانساری و محمود کریمی)
مقاله‌های مرتبط	اختر کریمی زند • شاپور شهیدی