دعانویس

دعانویس به فردی می‌گویند که با دعانویسی و استفاده از نوشتن متونی به ظاهر مذهبی روی اجسامی مانند قفل کلید و کاسه یا بعضی اشیا و پوست حیوانات مبالغی را از مردم دریافت می‌کنند.از دعا نویسی به عنوان نوعی خرافات هم یاد می شود. برخی از استاد نمایان، مدعی هستند که با «علوم غریبه» آشنا بوده و «وسیله‌ای برای ابراز قدرت خداوند» می‌باشند. گروهی دیگر با ادعای دانستن علم رمل و خبرداشتن از مجهولات عالم و خیر و شر، رمال نامیده می‌شوند. اسباب کار این گروه، اشکال شانزده‌گانه‌ای است که به دانیال نبی نسبت داده می‌شود. گروهی دیگر نیز برای مشتریانشان کف‌بینی و فالگیری می‌کنند. از طرف جامعهٔ علمی دعانویسی به عنوان شکلی از خرافات شناخته می‌شود.

دعانویسان با ادعای‌های دروغ از اعتقادات سوءاستفاده نموده و ازمردم اخاذی می‌نمایند و حتی گاهی فرد دعانویس از مشتری خود سوءاستفاده جنسی نیز می‌نماید. اغلب مشتریان دعانویس‌ها، زنان جوان هستند.

تاریخچه دعا نویسی

در اسلام برای سوره‌های قرآنی هرکدام خواص و قواعدی برای خواندن تعریف شده و مناجات‌هایی از بزرگان شیعه موجود است.

تصویر کتاب طلسمهای طمطم هندی تسخیری و حانیات و عزائم جنیان

سرکتاب و شرح فعالیت دعا نویس

افرادی که در زندگی خود درماندگی حس می‌کنند و نمی‌توانند با تدبیر مشکلاتی از قبیل (بیماری، فقر، سرقت شدن مال، ترس و وحشت و …) را حل کنند به دعانویس روی می‌آورند و بر این باورند که با سرکتاب‌گیری که شروع فعالیت دعانویس است دلیل مشکلات آن‌ها مشخص می‌شود.

دیدگاه فقهای شیعه

ناصر مکارم شیرازی

«نوشتن دعاهایی که از حضرات معصومین (علیهم السلام) رسیده و در کتب معتبر موجود است، اشکالی ندارد؛ ولی دعا نویسی حرفه‌ای، که شغل افراد سودجوست، صحیح نیست و غالب کتاب‌هایی که به آن استناد می‌کنند، اعتباری ندارد.»

صافی گلپایگانی

«نوشتن دعاهایی که با دلیل معتبر از ائمه معصومین علیهم السلام نقل شده و اجرت گرفتن در مقابل آن، اشکال ندارد ولی مراجعه به فالگیرها یا دعانویسانی که به صورت‌های مختلفه از منابعی که اعتبار شرعی ندارد نقل می‌کنند یا می‌نویسند جایز نیست و پول گرفتن اینگونه اکل مال به باطل و حرام است. والله العالم»