جامع‌الحکمتین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جامع‌الحکمتین رساله‌ایست از ناصر خسرو به زبان پارسی که در سال ۴۶۲ هجری قمری نوشته شده‌است. ناصرخسرو که فردی بلندمرتبه در میان اسماعیلیان به‌شمار می‌آمد و دارای مقام حجت بود این کتاب را به خواهش عین‌الدوله ابوالمعالی امیر بدخشان و در پاسخ به پرسش های ابوالهیثم در قصیدهٔ مشهورش دربارهٔ اصول عقاید اسماعیلیه نوشت. [۱] این کتاب از منابع مهم در آگاهی از اندیشه های ناصر خسرو و اسماعیلیه به شمار می رود. و در الهیات اسماعیلیه از منبع معتبر و مورد توجه است. در سالهای اخیر پژوهش های زیادی روی آثار ناصرخسرو صورت گرفته است. جامع الحکمتین به زبان انگلیسی ترجمه شده است.

وجه تسمیه[ویرایش]

چون این کتاب با هدف حل مشکلات دینی و معضلات فلسفی نوشته شده بود؛ ناصر خسرو بر آن نام جامع الحکمتین نهاد زیرا که در آن با حکمای دینی به آیات و اخبار و با حکمای فلسفی و فضلای منطقی به برهان سخن گفته است. یعنی حاوی مباحث حکمت دینی و فلسفه ی یونانی است.[۲]

چاپ[ویرایش]

دکتر محمد معین و دکتر هانری کربن در سال ۱۳۳۲ به انضمام مقدمه ی دکتر معین و مقدمه ی فرانسوی دکتر کربن چاپ کرده اند که تجدید چاپ نیز شده است.

منابع[ویرایش]

  1. صفا، ذبیح الله. تاریخ ادبیات ایران (جلد دوم). تهران: انتشارات فردوس.
  2. ناصر خسرو (۱۳۳۲). جامع الحکمتین. تهران: کتابخانه طهوری. صص. ۳.