تفسیر اجتهادی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تفسیر اجتهادی نوعی از تفسیر قرآن است.

مشخصات تفسیر اجتهادی[ویرایش]

  • تدبر و تفکر در آیات قرآن و رسیدن به درک معانی و مقاصد آن
  • استفاده از روایات تفسیری (روایات جنبه ارشادی دارند)
  • روایات در ذیل آیات به عنوان یکی از مقدمات ضروری، در توضیح معانی آیات

مفسر باید در همه شرائط تفسیر ممارست کافی دانسته باشد.

  • مفسر باید از تحمیل رأی به دسات آ/ده از غیر قرآن به آیات و تطبیق آن با مطالبی که مناسبت لفظی و معنوی با آیه ندارد، بپرهیزد.

دلایل تفسیر اجتهادی[ویرایش]

اندیشمندان علوم قرآنی دلایلی برای اثبات صحت تفسیر اجتهادی ذکر می‌نمایند

دلایل قرآنی تفسیر اجتهادی[ویرایش]

  • آیاتی که زیان قرآن را آشکار و قابل فهم معرفی مینماید،
  • آیاتی که قرآن را هدایت، فرقان و مبین معرفی می‌کند.
  • آیاتی که مردم را به تدبر و تعقل در قرآن فرا می‌خواند.
  • آیات تحدی

دلایل روایی تفسیر اجتهادی[ویرایش]

  • روایات بزرگداشت قرآن
  • روایاتی که قرآن را مقیاس سنجش صحت سنت و حدیث ذکر می نماید.
  • استدلالات ائمه به آیات قرآن در روایات
  • ارجاع به قرآن
  • روایات در مورد عدم مبهم بودن قرآن

دلایل عقلی تفسیر اجتهادی[ویرایش]

  • سیره اهل شریعت
  • بنای عاقلان
  • اجتهاد ضرورت خاتمیت

برخی از تفاسیر مشهور اجتهادی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

عباسعلی عمید زنجانی، مبانی و روشهای تفسیر قرآن