بهاءالدین ابوالمحاسن
قاضی بهاءالدین ابوالمحاسن از علما و قضات عالیقدر فارس در زمان سلاطین آل مظفر و هم‌زمان با حافظ در قرن هشتم هجری قمری بود. تولد وی در سال ۷۰۰ هجری قمری دانسته شده‌است. به نوشتهٔ شدالازار برای تکمیل تحصیلات به تبریز رفت و از محضر علاءالدین طاووسی، فخرالدین جاربردی و شرف الدین طیبی استفاده برد. نویسندهٔ شدالازار او را مفتی چهار مذهب تسنن می‌داند. قاضی بهاءالدین در مدرسه عضدیه شیراز به تدریس اشتغال داشت و به سال ۷۸۲ هجری قمری در شیراز به درود حیات گفت. تألیفات:
- بیان الفتاوی فی شرح الحاوی
- شرح الشامل الصغیر لابن المفسر
- شرح المنظومه فی الفرائض
- الرساله البالغه فی الاجتهاد
- ایجاز المختصر لابن الحاجب
- شرح برینابیع الاحکام
- تواریخ امم مشهور به موجز تاریخ[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۳۹۲
منابع[ویرایش]
- میر، محمد تقی (۱۳۶۸)، بزرگان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز