الکساندر لوریا

الکساندر رومانُویچ لوریا (به روسی: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия) (زاده ۱۹۰۲ - درگذشته ۱۹۷۷)روان‌شناس روس، بنیان‌گذار علم عصب-روان‌شناسی (نوروپسیکولوژی)، است.

از او آثاری در مورد فلسفه علم، پروسهٔ آموختن و فراموش کردن، کندذهنی، و تشریح این‌که چگونه آسیب به قسمت‌های معینی از مغز، بر رفتار خاصی از انسان تأثیر می‌گذارد، به جا مانده‌است.

لوریا که در رژیم شوروی، فعالیت‌های علمی خود را انجام می‌داد، خود را پیرو اندیشه‌های کارل مارکس می‌دانست.از او کتاب‌هایی به فارسی برگردانده شده‌است. در این زمینه دکتر حبیب الله قاسم زاده آثاری داشته‌است.

زندگی و حرفه

الکساندر رومانوویچ لوریا، روان‌شناس روسی در ۱۶ ژوئن ۱۹۰۲ در شهر کازان روسیه شهرکی دانشگاهی در شرق مسکو متولد شد، او در سن ۱۶ سالگی به دانشگاه کازان راه یافت و در سن ۱۹ سالگی مدرکش را از همین دانشگاه دریافت نمود ، در دوران دانشجویی بر روی کارکرد دوره زندگی روانی کار کرد . تحقیقات اولیهٔ او بر روی مشاهدات نظریات زیگموند فروید دربارهٔ وضعیت غیرعادی فکر و فعالیت‌های خسته‌کنندهٔ ذهن بود . مطالعات او سال هاست که ارزش و اعتبار خود را حفظ کرده و هنوز در تحقیقات محققان دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد .

در سال ۱۹۲۳ مطالعات سودمندش بر روی پیش‌بینی زمان واکنش و فرایندهای فکری با توجه به بافت شغلی افراد و زمینه‌های محیطی موقعیت روان‌شناسی را در مسکو تغییر داد .لوریا خود را پیرو اندیشه‌های کارل مارکس می‌دانست.در سال ۱۹۳۰ همراه با آغاز به کار استالین در روسیه لوریا خودش را از جامعهٔ علمی کنار کشید و به مدرسهٔ پزشکی وارد شد جایی که زمینه ساز ارتقاء تخصصش در زمینهٔ زبان پریشی بود .

در سال ۱۹۴۰ برخی خط شناسان به یادگیری روان‌شناسی پرداختند. اتحاد خط‌شناسان و روان‌شناسان از نظر پژوهشی مفید بود و کاربردهای کلینیکی خط‌شناسی توسعه یافت. در همین سال، الکساندر لوریا، روان‌شناس روس، استفاده از دستخط برای تعیین محل آسیب‌های مغزی را مورد مطالعه قرار داد. در سال ۱۹۵۰ دوباره به مطالعات عصب‌شناسی خود باز گشت و مطالعات گذشته اش را پیگیری نمود و تا پایان عمر به بررسی‌های خود در زمینهٔ نوروسایکولوژی ادامه داد و در سال ۱۹۷۷ بر اثر عارضهٔ قلبی درگذشت .