ابن درستویه

ابو محمد عبدالله بن جعفر بن درستویه بن المرزبان الفارسی الفسوی النحوی که به اختصار ابن درستویه خوانده می‌شود از نحودانان و علمای زبان عربی در قرن چهارم هجری بود.

ابن درستویه از مردم فسا و شاگرد ابن قتیبه و ابوالعباس مبرد بود. او در بغداد به تدریس اشتغال داشته و کتبی در ادب و نحو تألیف کرده‌است. این درستویه در سال ۲۵۸ هجری قمری به دنیا آمد و از علما و فضلای نام‌آور به‌شمار می‌رفت و صاحب تألیفات بسیاری در نحو و لغت به زبان عربی بود. پدرش را نیز از محدثین درجه اول دانسته‌اند. او بیشتر عمر خود را در بغداد گذرانده و در سال ۳۴۷ هجری قمری در همین شهر درگذشت. علامه دهخدا در لغت‌نامه دهخدا به نقل از ابن الندیم نزدیک به چهل کتاب را به ابن درستویه نسبت می‌دهد.

منابع

میر، محمد تقی (۱۳۶۸)، بزرگان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز