استان سیونیک
استان سیونیک
Սյունիք մարզ | |
|---|---|
 استان سیونیک ارمنستان | |
| مختصات: ۳۹°۱۵′ شمالی ۴۶°۱۵′ شرقی / ۳۹٫۲۵۰°شمالی ۴۶٫۲۵۰°شرقی | |
| کشور |  ارمنستان |
| مرکز | کاپان |
| مدیریت | |
| • فرماندار | روبرت قوکاسیان |
| مساحت | |
| • کل | ۴۵۰۶ کیلومتر مربع (۱۷۴۰ مایل مربع) |
| رتبه مساحت | ۲ام |
| جمعیت (۲۰۲۰) | |
| • کل | ۱۳۵․۸۰۰ |
| • رتبه | ۸ام |
| منطقه زمانی | یوتی‌سی ۴+ (UTC) |
| • تابستانی (DST) | یوتی‌سی ۵+ (DST) |
| کد پستی | ۳۲۰۱–۳۵۱۹ |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | AM-SU |
| زبان رسمی | ارمنی |
| مذهب | کلیسای حواری ارمنی |
| وبگاه | |
| بخشی از مجموعه‌ای درباره |
| ارمنستان Հայաստան |
|---|
  |
| فرهنگ |
| تاریخ |
| آمارگیری‌های نفوس |
| تقسیمات کشوری |
|
| درگاه ارمنستان |
سیونیک (ارمنی: Սյունիք ,[الف] Armenian pronunciation: [sjuˈnikʰ] (
شنیدن)) (تلفظ: سی‌یوونیک) استانی از کشور جمهوری ارمنستان است با مرکزیت شهر کاپان که تنها استان ارمنی هم‌مرز با ایران است، این استان علاوه بر ایران با جمهوری آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان نیز هم‌مرز است.
مغری[ویرایش]
شهر مرزی استان سیونیک با ایران شهر مغری است. این شهر گرم‌ترین نقطهٔ ارمنستان است و آب و هوایی خشک دارد؛ ولی آب رود مغری باعث سرسبزی شهر و مناطق پیرامونش شده‌است.
برروی تپه‌ای در شمال شرقی شهر دژی قرار دارد به‌نام دژ مغری‌برد که در سدهٔ ۱۰ میلادی ساخته شده و در اوایل سدهٔ ۱۸ بدست داویت بک بازسازی شد. این دژ تنها دژ در ارمنستان است که برای کاربرد تفنگ و اسلحهٔ گرم طراحی شده‌است.
داویت بک فرماندهٔ نیروهای آزادی‌بخش سیونیک ارمنی بود که با امپراتوری عثمانی می‌جنگیدند. در این‌جا در سال ۱۷۲۷ میلادی ۴۰۰ تن از افراد داویت بک توانستند ۵ روز تمام در برابر نیروی عثمانی که شمارشان چندین برابر بود و از غرب آمده بودند ایستادگی نمایند تا این‌که نیروی کمکی رسید.
در مغری و پیرامونش کلیساهای تاریخی و خانه‌های قدیمی نیز وجود دارد. فعالیت اصلی صنعتی این منطقه وجود کارخانهٔ مس و مولیبدن زانگزور و کارخانهٔ مس و مولیبدن آگاراک است.
تقسیمات دوره ارمنستان شوروی[ویرایش]
زانگزور[ویرایش]
کوهستان زانگزور نام رشته‌کوهی در این استان و نام کهن آن منطقه نیز است.
- متس ایشخاناسار - ۳۵۵۲ متر - فلات قره‌باغ
- خوستوپ - ۳٬۲۰۱ متر -
- کوه کاپودچوغ - ۳٬۹۰۵ متر - در مرز مشترک با جمهوری خودمختار نخجوان
- رود واچاگان
- رودخانه وروتان
تقسیمات استانی[ویرایش]
استان سیونیک شامل موارد زیر است ۱۰۹ جوامع (hamaynkner), of which 7 are considered urban و ۱۰۲ ناحیه روستایی.
شهرک‌ها یا جوامع شهری[ویرایش]
| تصویر | شهر (شهرک) | استان | بنیانگذاری | مساحت (کیلومترمربع) | جمعیت (سرشماری ۲۰۱۱) |
|---|---|---|---|---|---|
 |
آگاراک | سیونیک | ۱۹۴۹ | ۲٫۵ | ۴٬۴۲۹ |
 |
داستاکرت | سیونیک | سده ۱۲ام (نخستین اشاره) | ۰٫۵ | ۳۲۳ |
 |
گوریس | سیونیک | ۱۸۷۰ | ۸ | ۲۰٬۵۹۱ |
 |
کاجاران | سیونیک | ۱۹۵۸ | ۲٫۸ | ۷٬۱۶۳ |
 |
کاپان | سیونیک | سده ۱۰ام میلادی | ۳۶ | ۴۳٬۱۹۰ |
 |
مغری | سیونیک | سده ۱۷ام میلادی | ۳ | ۴٬۵۸۰ |
 |
سیسیان | سیونیک | سده ۸ام پیش از میلاد (نخستین اشاره) | ۹ | ۱۴٬۸۹۴ |
روستاها یا جوامع روستایی[ویرایش]
روستاهای بدون جوامع[ویرایش]
|
|
روستاهای پیشین[ویرایش]
- آغبولاغ متعلق به ناحیه شورنوخ
- دزوراک متعلق به ناحیه شورنوخ
- گغاوانک متعلق به ناحیه گغی
- کارد متعلق به ناحیه گغی
- کاروت متعلق به ناحیه گغی
- کیتسک متعلق به ناحیه گغی
- نرکین گیراتاغ متعلق به ناحیه لرنادزور
- واناند متعلق به ناحیه شورنوخ
- ورین گیراتاق لرنادزور
- ورین گقاوانک متعلق به ناحیه گغی
- وچتی متعلق به ناحیه نور آستغابرد
استانداران[ویرایش]
اماکن گردشگری، مذهبی و تاریخی[ویرایش]
سازه‌های تاریخی، گردشگری و مذهبی این استان عبارتنداز:
- استادیوم گاندزاسار
- تاتوی آناپات
- دژ هالیدزور
- زوراتس کارر
- صومعه تاتو
- پارک ملی آرئویک
- پارک ملی دریاچه آرپی
- بغنو-نوراوانک
- آبشار شکی
- وروتناوانک
- بال‌های تاتو
- سیونیک
-
زوراتس کارر (Karahunj Observatory) archaeological site near Sisian, 7000 years old -
صومعه تاتو، سده هشتم میلادی -
"هرم‌های سنگی" گوریس -
-
-
منابع[ویرایش]
- ↑ Classical spelling: Սիւնիք
- "Armenia Tourist Attractions - Armenia Travel Guide". Archived from the original on 26 November 2015.
- "Աղյուսակ 1.3 ՀՀ Սյունիքի մարզի …" (PDF).
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - "-".
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای استان سیونیک دارد. |
