گیرنده‌های اوپیوئید

آگونیست‌های اوپیوئید، بی دردی را با اتصال به گیرنده‌های اختصاصی جفت شده با پروتئین G تولید می‌کنند. سه گونه اصلی از گیرنده‌های اوپیوئید عبارتند از: μ، δ و κ. هر گونه از گیرنده‌های اوپیوئید، خود زیر گونه‌هایی دارد؛ μ₁، μ₂، δ₁، δ₂، κ₁، κ₂، κ₃ زیر گونه‌هایی هستند که در حال حاضر با معیارهای فارماکولوژیک، به خوبی تأیید می‌شوند. اخیراً یک سیستم جدید لیگاند – گیرنده اوپیوئید تحت عنوان N/OFQ کشف شده‌است؛ گیرنده اصلی در این سیستم، اورفانین شبه اوپیوئید – زیرگروه ۱ (به انگلیسی: orphanin opioid-receptor-like subtype 1) (به اختصار ORL1) جفت شونده با پروتئین G می‌باشد. لیگاند درونزاد این گیرنده با نام‌های اورفانین FQ و همچنین Nociceptin نامگذاری شده‌است.

در سال ۲۰۰۰، اتحادیه بین‌المللی داروشناسی، عبارات MOP, DOP, KOP و NOP را به ترتیب برای نام‌گذاری گیرنده‌های μ، δ، κ و N/OFQ به تصویب رساند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

صوفی، حامد (۱۳۹۱)، بررسی الگوی مصرف داروهای مخدر تزریقی در بیمارستان امیرالمؤمنین شهرستان زابل، پایان‌نامه دکتری عمومی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، شماره ۱۱۲۸، صفحهٔ ۵۱.