گوان یو
گوان یو | |
|---|---|
關羽 | |
 تصویری از گوان یو از سانکای توچی | |
| فرمانده طلیعه (前將軍) | |
| دوره مسئولیت ۲۱۹ – ۲۲۰ | |
| پادشاه | لیو بی (فرمانروای هانژونگ) / امپراتور شیان (دودمان هان) |
| ژنرالی که راهزنان را شکست می‌دهد (盪寇將軍) (تحت فرمان لیو بی) | |
| دوره مسئولیت ح٫ ۲۱۱ – ۲۱۹ | |
| پادشاه | امپراتور شیان هان |
| فرماندار ژیانگیانگ (襄陽太守) (تحت فرمان لیو بی) | |
| دوره مسئولیت ح٫ ۲۱۱ – ۲۱۹ | |
| پادشاه | امپراتور شیان هان |
| سپهبد (偏將軍) (تحت فرمان سائو سائو، سپس لیو بی) | |
| دوره مسئولیت ۲۰۰ – ح٫ ۲۱۱ | |
| پادشاه | امپراتور شیان هان |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | Unknown شهرستان شی، فرماندهی هدونگ، امپراتوری هان (امروزه یونچنگ، شانشی) |
| درگذشته | ژانویه یا فوریه ۲۲۰[الف] شهرستان لینجو، فرماندهی شیانگ یانگ، امپراتوری هان (شهرستان نانژانگ کنونی، هوبئی) |
| فرزندان | |
| پیشه | ژنرال |
| نام محترم | یونچانگ (雲長) |
| نام پسامرگ | مارکی ژوانگمو (壯繆侯) |
| مقام اشرافی | مارکی هانشو Village (漢壽亭侯) |
| Deity names |
|
| دیگر نام‌ها |
|
| گوان یو | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg) نام گوان در چینی سنتی (بالا) و چینی ساده‌شده (پایین) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نویسه‌های چینی سنتی | 關羽 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نویسه‌های چینی ساده‌شده | 关羽 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| پین‌یین |  Guān Yǔ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
گوان یو (درگذشت در ۱۹ فوریه ۲۲۰) یک افسر جنگ‌سالار لیو بی در دوران زمام‌داری سلسله هان بود. او بزرگ‌ترین سردار جنگآور زمان خود بود و نقش برجسته‌ای در جنگ داخلی که منجر به نابودی سلسله هان شد، داشت و باعث ایجاد امپراتوری لیو بی، پادشاهی شو شد. او چند سالی هم به سائو سائو خدمت کرد و توانست در جنگ گواندو فرماندهان ارشد ارتش یوان شائو (ون چو و یانگ لیانگ) را بکشد. در ژاپن انیمه‌ای به نام افسانه سه برادر به بررسی زندگی او و برادرانش پرداخته‌است. سلاح معروف وی که در جنگ‌ها مورد استفاده قرار می‌داد گوان دائو بود. هنگامی که لیوبی خود را پادشاه هانژونگ نامید گوان یو مغرور شد و به دنبال کسب موفقیتی برای لیو بی بود تا دوباره خود نمایی کند بنابراین تمام ارتش خود را از جینگژو خارج کرد (بر خلاف دستور لیو بی و ژوگه لیانگ) و به فانچنگ حمله کرد. او ابتدا توانست فانچنگ را اشغال کند ولی از طرف وو و وی به او حمله شد و جینگژو سقوط کرد سپس ارتش متحد سان و سائو سائو، گوان را در فانچنگ شکست داد و گوان یو عقب‌نشینی کرد. بعد از اشغال جینگ ژو توسط پادشاهی وو (فرماندهی سپاه وو را لومنگ برعهده داشت) گوان یو تمام نیروهای خود را در این جنگ از دست داده و مجبور به خودکشی شد. بعد از مرگ وی سر او با بدنی چوبی توسط سائو سائو و با احترام در لوئویانگ به خاک سپرده شد. بعد از تسلط لیو بی به چنگ دو وی به عنوان ژنرال اصلی لیوبی به عنوان یکی از پنج ژنرال ببر در کنار شانگ فی، جائو یون، هوان ژونگ و ماچائو معرفی شد. وی سه پسر به اسامی گوان پینگ و گوان زینگ و گوان زو داشت. وی سمبول وفاداری و شجاعت بود؛ و بعد از مرگ به عنوان یکی از خدایان پرستیده شد.[۲]
منابع تاریخی[ویرایش]
منبع معتبر تاریخی در مورد زندگی گوان یو، سوابق سه پادشاهی (Sanguozhi) است که توسط چن شو در قرن سوم نوشته شده‌است. در طول قرن پنجم، پی سونگژی با افزودن اطلاعات از منابع دیگر به کار اصلی چن شو و افزودن نظرات شخصی او، سانگوژی را حاشیه‌نویسی کرد. برخی از متن‌های جایگزین مورد استفاده در حاشیه‌نویسی زندگی‌نامه گوان یو عبارتند از: شو جی (سوابق شو)، توسط وانگ یین؛ وی شو (کتاب وی)، نوشته وانگ چن، ژون یی و روآن جی؛ جیانگ بیائو ژوان، توسط یو پو. فو زی، توسط فو ژوان؛ دیانلو، توسط یو هوان؛ وو لی (تاریخ وو)، نوشته هو چونگ؛ و تواریخ هوایینگ نوشته چانگ کو.
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ گوان یو موجود است. |
منابع[ویرایش]
ویکی‌پدیا انگلیسی آخرین ویرایش ۲ می ۲۰۱۹
- ↑ ([建安二十四年]十二月，璋司馬馬忠獲羽及其子平於章鄉，斬之，遂定荊州。) Zizhi Tongjian vol. 68.
- ↑ عزیزی، سعید (۱۳۹۷). تاریخ چین از آغاز تا قرن 21. یزد: انتشارات سید علی‌زاده. صص. ۱۶۰. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۸۸۱۰-۳۲-۲.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| سایر | |
- ↑ The Zizhi Tongjian recorded that Guan Yu was captured and executed in the 12th month of the 24th year of the Jian'an era of the reign of Emperor Xian of Han.[۱] This month corresponds to 23 January to 21 February 220 in the Julian and the proleptic Gregorian calendars.