گروتمان
گروتمان (فارسی میانه[۱]:garōdmān؛ اوستایی[۲]:garō-nmāna) که در ثبت پازند به صورت گروتمان نوشته شده‌است و از دو کلمه گَرو بمعنی «سرود و نیایش» و نمانَ بمعنی «خانه» تشکیل شده‌است و مفهوم «خانه نیایش» یا «خانه سرود» را می‌رساند[۳].آن را روشنی بی پایان نیز نامیده‌اند.
بنا به عقاید زرتشتی گروتمان بالاترین طبقه بهشت و پنجمین طبقه آسمان است که بالاتر از ماه‌پایه و پایینتر از مکان امشاسپندان قرار گرفته و جایگاه خورشید و کاخ نور است[۴]. آتش برزیسوه در گروتمان آفریده شد[۵] و روان پرهیزگاران سه روز پس از مرگ و بعد از گذر از پل چینود به آن خواهد رفت[۶].
پانویس[ویرایش]
- ↑ عریان ۱۳۷۷، ص ۳۵
- ↑ خرده اوستا؛ آبان نیایش، بند ۸
- ↑ آذرگشسب ۱۳۷۲، ص۳۷
- ↑ بهار ۱۳۸۰، ص ۴۸
- ↑ بهار ۱۳۸۰، ص ۹۰
- ↑ بهار ۱۳۸۰، ص ۱۳۱
منابع[ویرایش]
- آذرگشسب، اردشیر. مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان. چاپ سوم تهران: انتشارات فروهر، ۱۳۷۲.
- بهار، مهرداد. بندهش. چاپ دوم تهران: انتشارات توس، ۱۳۸۰.
- عریان، سعید. واژه‌نامه پهلوی-پازند(فرهنگ پهلوی). چاپ اول تهران: ۱۳۷۷.