گردن‌آویزی
گردن‌آویزی عمل شکنجه و اعدام به وسیله انداختن یک تایر لاستیکی پر از بنزین به دور سینه و بازوان قربانی و آتش زدن آن است. تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد تا قربانی بمیرد و در طی آن دچار سوختگی‌های شدید می‌شود.
در آفریقای جنوبی[ویرایش]
این عمل در جریان آشوب‌های سیاهان آفریقای جنوبی در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به روش رایجی برای زجر کش کردن تبدیل شد. اولین مورد ثبت شدهٔ آن در ۲۳ مارس ۱۹۸۵ قتل هنگامی رخ داد که هواداران سیاه کنگره ملی آفریقا یک عضو سیاه شورا را که متهم به همکاری با سفیدها بود کشتند.[۱]
محکومیت به گردن‌آویزی گاهی توسط «دادگاه‌های خلق» برپاشده در شهرک‌های سیاه به منظور اعمال نظام قضایی آنها علیه «مجرمین متهم» اجرا می‌شد. این اقدامات معمولاً به نام کنگره ملی آفریقا انجام می‌شد. حتی وینی ماندلا، همسر وقت نلسون ماندلای زندانی، و از اعضای ارشد کنگره بیانیه‌هایی در تایید استفاده از آن صادر کرد.[۲] کنگره ملی آفریقا رسماً این عمل را محکوم کرد.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ International Association of Forensic Sciences Meeting (۱۹۹۵). Forensic Odontology & Anthropology. Verlag Dr. Köster. صص. ۱۵۴. شابک ۹۷۸۳۸۹۵۷۴۱۰۷۴.
- ↑ David Beresford (۲۷ ژانویه ۱۹۸۹). «Row over 'mother of the nation' Winnie Mandela». London: The Guardian. دریافت‌شده در ۲۰۰۸-۰۵-۰۱.
- ↑ «The Black Struggle for Political Power: Major Forces in the Conflict». Human Rights Watch. دریافت‌شده در ۶ دسامبر ۲۰۱۳.
 | این یک مقالهٔ خرد شکنجه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |