کوه آگونگ
| آگونگ | |
|---|---|
 | |
 | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۳۱۴۲ متر[۱] |
| برجستگی | ۳٬۰۳۱ متر (۹٬۹۴۴ فوت)  |
| ایزولاسیون | ۱۰۵ کیلومتر (۶۵ مایل) |
| مختصات | ۸°۲۰′۳۱٫۲″ جنوبی ۱۵۵°۳۰′۲۸٫۸″ شرقی / ۸٫۳۴۲۰۰۰°جنوبی ۱۵۵٫۵۰۸۰۰۰°شرقی |
| جغرافیا | |
| موقعیت | بالی، جزایر سوندای کوچک، اندونزی[۱] |
کوه آگونگ (اندونزیایی: Gunung Agung)، آتشفشان چینه‌ای متقارنی است که در شرق جزیرهٔ بالی در اندونزی قرار گرفته و بلندترین و مقدس‌ترین کوه این جزیره شناخته می‌شود.[۱] گونونگ آگونگ در زبان اندونزیایی به‌معنای کوه بزرگ است و هلندیان آنرا پیک ون بالی (به هلندی: Piek Van Bali) به‌معنای قلهٔ بالی می‌نامیدند.[۲] این کوه ۳۱۴۲ متر ارتفاع داشته و بر فراز دیوارهٔ کالدرایی جنوب شرقی آتشفشان باتور که در مجاورتش قرار دارد واقع گردیده است.[۱] همچنین دامنه‌های شمالی و جنوبی کوه آگونگ تا ساحل امتداد دارد و دهانهٔ آتشفشانی ۵۰۰ متری آن با دیواره‌های شیب‌دارش در عمق ۲۰۰ متری از قلهٔ کوه قرار گرفته است.[۱]
فوران سال ۱۹۶۳-۶۴[ویرایش]
آگونگ پس از خوابی ۱۲۰ ساله در سال ۱۹۶۳ فوران کرد[۲] که این رویداد به‌عنوان یکی از بزرگترین آتشفشانی‌های سدهٔ بیستم میلادی به ثبت رسید.[۱] به‌دنبال فوران آگونگ، حجم عظیمی از باران خاکستر، جریان‌های ویرانگر آذرآواری و لاهار تولید شد که خسارات و ویرانی‌های بسیاری را به‌وجود آورد[۱] و دست کم ۱۶۰۰ نفر کشته و ۸۶ هزار نفر بی‌خانمان شدند.[۲]
اسطوره‌شناسی[ویرایش]
بنا بر یکی از افسانه‌های بالیایی، خدایان کوه‌ها را به‌عنوان قلمروهای خود انتخاب کردند و بلندترین آنها به نام آگونگ را در بالی قرار دادند.[۲] در افسانه‌ای دیگر چنین آمده است که خدایان برای آرام کردن جزیرهٔ ناپایدار و لرزان بالی، کوه مقدس هندویان با نام ماهامرو را به آنجا آورده و به گونونگ آگونگ تغییر نامش دادند.[۲] این کوه برای اهالی بالی به «مرکز جهان» بدل گردید و زیارتگاه‌هایی برای آن در معابد این جزیره ساخته شد.[۲] همچنین معبد مادر بالی با عنوان پورا بساکی در سراشیبی کوه آگونگ ساخته شده‌است.[۲]