کوا

مختصات: ۳۶°۳۱′۱۷″ شمالی ۵۳°۵۲′۴۶″ شرقی / ۳۶٫۵۲۱۳۹°شمالی ۵۳٫۸۷۹۴۴°شرقی / 36.52139; 53.87944[۱]
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کوا
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانمازندران
شهرستانبهشهر
بخشیانه سر
دهستانعشرستاق
نام‌های قدیمیگت مهدی خیل
سال بنیادحدوداً۲۷۰ سال پیش
مردم
جمعیت۵۶۸ نفر (سرشماری ۹۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا۱۸۰۰
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه۳۰تا-۱۰
روزهای یخبندان سالانه۲۵
اطلاعات روستایی
کد آماری۰۱۷۷۲۸
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۱۵۲۶۷۹

کَوا، روستایی است از توابع بخش یانه‌سر شهرستان بهشهر در استان مازندران ایران.

مردم این روستا از قومیت طبری هستند.[۲] مردم این روستا به زبان طبری (مازندرانی) سخن می‌گویند.[۳]طوایف طبری این روستا شامل سه طایفه: قربانی، حسینعلی و رجبی می‌باشد. طایفه قربانی بزرگ‌ترین طایفه طبری‌تبار آیین روستا می‌باشد.

این روستا دارای سه شورا و یک دهیاری می‌باشد.

مردم منطقه کوا را به بهشت آبها می‌شناسند.

همچنین بسیار قدیمی و دارای اشیای قیمتی زیادی است که البته بخاطر دزدی‌های زیاد به سرقت رفت.

این روستای کوچک که با شهر چهارساعت فاصله دارد مرجع تقلید و علمای بسیاری دارد و بقولی عالم خیز است.

هزارجریب، یکی از نواحی طبرستان بوده‌است. این منطقه به مرکزیت کیاسر که از مناطق شمالی شاهرود شروع شده تا نزدیکی فیروزکوه و قسمتی از استان سمنان امروزی را شامل می‌شد. در بعضی از کتب تاریخی، این سرزمین در سال‌های ۸۹ قبل از هجرت تا ۷۵۰ هجری بمدت ۸۴۴ سال پایتخت باوندیان یا آل باوند بود. چندین گورستان گبری و هرمزد پرستی در مناطق هزارجریب و در اطراف کوا وجود دارد که قدمت تاریخ این سرزمین را تا قبل از اسلام می‌رساند.

همچنین در کوا با وجود چندین گورستان گبری نشین و چندین تپه‌های باستانی و مسجد تاریخی از جمله مسجد شپام و همچنین مسجد استاجنان و وجود چند حمام خزینه تاریخی و با همین قدمت و همچنین چندین مورد تپه‌های باستانی، واقع است. اشیا تاریخی و باستانی بسیاری از این منطقه از طریق حفاری‌های غیرمجاز به سرقت رفته، که تاریخ سکونت این منطقه را در گمنامی پنهان نمود.

جمعیت[ویرایش]

این روستا در دهستان عشرستاق قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن حدوداً ۲۰۰۰ نفر (۵۰۰خانوار) بوده‌است.[۴] مردم اکوا از قومیت طبری هستند.[۵] مردمکوا به زبان طبری (مازندرانی) سخن می‌گویند.[۶]

منابع[ویرایش]

  1. «: کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران:». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
  2. نصری اشرفی، جهانگیر (۱۳۹۹). جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۷۸.
  3. نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک).
  4. درگاه ملی آمار ایران
  5. نصری اشرفی، جهانگیر (۱۳۹۹). جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۷۸.
  6. نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک).