کارکردگرایی (فلسفه ذهن)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کارکردگرایی یکی از رویکردها در فلسفه ذهن است. ایده اصلی در این رویکرد آن است که حالت‌های ذهنی (باورها، خواست‌ها، احساس درد داشتن و ...) فقط از طریق نقش کارکردی خود ایجاد می‌شوند- یعنی همان روابط علی و معلولی با سایر حالت‌های ذهنی، ورودی‌های حسی و خروجی‌های رفتاری هستند.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Functionalism (philosophy of mind)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ مه ۲۰۱۲.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |