کارست

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نگاره‌ای از انعکاس آب از کوه‌های کارستی، کُلبه‌ای چوبی، درختان سبز و شالیزاری در هنگام غروب آفتاب.
این مکان در حومهٔ وانگ وینگ، استان وینتیان، لائوس واقع شده‌است.
یک سیمای کارستی در فرانسه.

کارست (به انگلیسی: Karst) پدیده خوردگی و انحلال توده‌سنگ‌های کربناته از قبیل آهک، سنگ گچ و دولومیت) است. این پدیده در سایر سنگ‌های انحلال‌پذیر مانند سنگ‌های سولفاته و کلروره نیز اتفاق می‌افتد. کارست در سنگ‌های آواری هم دیده می‌شود. برای مثال ماسه‌سنگ‌ها و کنگلومراهای دارای سیمان کربناته یا سولفاته تحت تأثیر انحلال کارستی خواهند شد.

نام این پدیده از فلات کارست در نزدیکی مرز اسلوونی و ایتالیا گرفته شده‌است.

پیدایش[ویرایش]

کارست پدیده‌ای در پوسته زمین است که آثار آن به صورت اشکال مختلف از قبیل حفره‌ها و غارها، در سطح و در زیر سطح وجود دارد. علت ایجاد آن به وجود شکستگی‌ها و قابلیت انحلال توده‌سنگ مربوط می‌شود که در نتیجه آن یک سیستم آب زیرزمینی می‌تواند شکل بگیرد؛ بنابراین شکل‌گیری یک سیمای کارستی در گرو وجود دو عامل است:

  • توده سنگ قابلیت انحلال داشته باشد
  • زمینه تشکیل یک سیستم جریان آب زیرزمینی فراهم گردد.

تقریباً ۲۷٪ پوسته زمین از کارست تشکیل شده‌است.

منابع[ویرایش]