کاج قندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کاج قندی
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
دسته: مخروطیان
رده: ناژویان
راسته: کاجیان
تیره: کاجیان
سرده: Pinus
زیرسرده: Strobus
گونه: P. lambertiana
نام دوبخشی
Pinus lambertiana
منطقه رویش (غرب آمریکا)

کاج قندی یکی از گونه‌های درخت کاج است که در غرب ایالات متحده آمریکا می‌روید. این کاج بلندترین و بزرگ‌ترین گونه کاج به‌شمار می‌آید. مخروط این کاج نیز بزرگ‌ترین مخروط در میان مخروط‌داران است. این درخت در کوهستان‌های ایالت‌های اورگن و کالیفرنیا در آمریکا و شمال غربی مکزیک می‌روید.

بازنمایی[ویرایش]

این کاج که بلندترین و بزرگ‌ترین کاج جهان است، عضوی از گروه کاج‌های سفید شمرده می‌شود؛ و به ارتفاع ۴۰ تا ۶۰ متر و به قطر ۱٬۵ تا ۲٬۵ متر می‌رسد و تا ارتفاع ۲۲٬۵ متری از زمین بدون شاخه می‌روید.[۱] برگ (سوزن)های این کاج در دسته‌های ۵ تایی می‌روید. این درخت با مخروط‌های بزرگ خود به خوبی شناخته می‌شود. درازی این غوزه‌ها بین ۲۵ تا ۵۰ سانتیمتر است و تا ۶۶ سانتیمتر هم دیده شده‌است. نام این کاج به‌خاطر رزین شیرین این درخت است که با شکر افرا برابری می‌کند.

سودمندی‌ها[ویرایش]

از چوب این کاج که دارای استحکام متوسط و رگه‌های نسبتاً صاف است و به همین خاطر کمتر در معرض انقباض و پیچیدگی قرار می‌گیرد، به میزان وسیعی در کارهای ساختمانی، تهیه الوار و ساخت در و چارچوب و جعبه و دیگر وسایل چوبی استفاده می‌شود.[۱] دانه‌های بالدار و تقریباً بزرگ این کاج نیز خوردنی است.

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فرهنگ بزرگ مواد. نوشته مهندس پرویز فرهنگ، چاپ اول، ۱۳۷۹، ص ۴۵۲، انتشارات سپیده سحر

منابع[ویرایش]

  • «ویکی‌پدیای انگلیسی». دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۱.
  • فرهنگ بزرگ مواد. نوشته مهندس پرویز فرهنگ، چاپ اول، ۱۳۷۹، انتشارات سپیده سحر