چارلز هارد تاونز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
چارلز هارد تاونز
چارلز هارد تاونز در ۱۹۸۳
زادهٔ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۱۵
گرینویل، جنوب کالیفرنیا
درگذشت۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۵ (۹۹ سال)
برکلی، کالیفرنیا
ملیتایالات متحده آمریکا
محل تحصیلFurman University
دانشگاه دوک
مؤسسه فناوری کالیفرنیا
شناخته‌شده برایاختراع لیزر
جایزه(ها) جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۶۴
مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک (۱۹۶۷)
تمپولوتون ۲۰۰۵
پیشینه علمی
شاخه(ها)فیزیک
محل کارآزمایشگاه بل
دانشگاه کلمبیا
دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
مؤسسه فناوری ماساچوست
دانشجویان دکتریعلی جوان
ویلیام اسمیت
جیمز پی گوردون
روبرت بوید
رایموند چیاوو

چارلز هارد تاونز (به انگلیسی: Charles Hard Townes) (زادهٔ ۲۸ ژوئیه ۱۹۱۵، گرینویل کالیفرنیا – درگذشتهٔ ۲۷ ژانویه ۲۰۱۵، برکلی، کالیفرنیا) فیزیکدان آمریکایی بود که در مورد لیزر و میزر تحقیقات بسیار داشت. چارلز تونز در سال ۱۹۶۴ به همراه با الکساندر میخایلوویچ پروخورف[۱] و نیکولای گنادیویچ پاسوف[۲] جایزه نوبل فیزیک را دریافت نمود. او استاد راهنمای علی جوان، ویلیام اسمیت،[۳] جیمز پ گوردون،[۴] روبرت و بوید،[۵] و رایموند چیاوو[۶] بوده‌است.

زندگی‌نامه[ویرایش]

چارلز تاونز، فرزند هنری کیت تاونز، و الن (هارد) تاونز است. وی در گرینویل محل زادگاهش به مدرسه و دانشگاه رفت. به فوتبال، شنا، زبان‌شناسی و تاریخ علوم طبیعی… علاقه داشت، پدرش وکیل بود و او را به مطالعه بیشتر دعوت می‌نمود. اولین کلاس فیزیک وی را شیفته کرد و از آن به بعد با پرسشهای بسیار روبرو شد. خودش گفته‌است دائماً می‌پرسیدم. چرا آسمان آبی است؟ چرا آب زلال است؟ چرا آتش گرم و نورانی است؟ شب کجا می‌رود؟ دوربین چگونه کار می‌کند.

در دانشگاه فورمن[۷] گرینویل، استادان وی با توجه به استعدادش وی را تشویق کردند فیزیک بخواند. چارلز تونز در دانشگاه دوک به تحصیل فیزیک ادامه داد و در انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا دکترا گرفت. بعدها در آزمایشگاه‌های تلفن بل مشغول شد و در زمینه مخابرات و رادار به دستاوردهای تازه رسید که در جنگ دوم جهانی بکار رفت. در دانشگاه کلمبیا و دانشگاه استنفورد به مطالعات خودش در مورد ملوکولها و ماکروویو ادامه داد و در نهایت به میزر رسید. افراد دیگری جز او به این ایده (میزر) رسیده بودند. در سال ۱۹۵۲ ژوزف وبر[۸] از دانشگاه مریلند مستقل از چارلز تاونز به نتایجی رسیده بود. روبرت دیک[۹] هم این مسیر را پیموده بود. در مسکو نیز پروخورف و باسف به میزر نزدیک شدند و آن را ساختند.

البته نام میزر را چارلز تاونز و شاگردانش ابداع نمودند.[۱۰]

مجسمه چارلز تونز، گرینویل، جنوب کالیفرنیا

امروزه تاونز، شالو، و گلد به‌عنوان مخترعان اصلی لیزر شناخته می‌شوند. هرچند که افراد دیگری نیز در این زمینه نقش داشته‌اند.[۱۱] هنگام ثبت اختراع میزر و لیزر، گوردون گولد[۱۲] که مدعی بود لیزر حاصل تلاش‌های او است، معترض شد.[۱۳]

به خاطر استفاده از تحقیقات چارلز تاونز در ارتش، سیستم رادار و جنگهای سلطه طلبانه (به ویژه جنگ ویتنام)، برخی بر او خرده گرفته‌اند. او پاسخ داده‌است: علم به انسان قدرت می‌دهد، او باید این قدرت را در راه نیک به کار ببرد. از لیزر البته می‌توان سلاح کشتار جمعی ساخت، کما اینکه از انرژی هسته‌ای بمب ویرانگر. اما دانش و علم زیبا است و می‌تواند به انسان خدمات بزرگی بکند. آنچه زشت است سوءاستفاده قدرتها از دستاورد دانشمندان است.ویدئو در یوتیوب

هنگام دریافت جایزه نوبل فیزیک ۱۹۶۴

چارلز تاونز علاوه بر جایزه نوبل و تمپولوتون و روم فورد، بیست و هفت[۱۴] مدال افتخار از دانشگاه‌های مختلف و جوایز بسیاری از دولتها و موسسات علمی کسب نموده‌است. او در بسیاری از پروژه‌ها ازجمله در فرود اولین انسان به کره ماه شرکت فعال داشته و در مورد سیاهچاله‌ها و ستاره‌شناسی هم تحقیق کرده‌است.

چارلز تاونز به عنوان یک فیزیکدان به تنظیم‌شده بودن جهان[۱۵] باور داشته و بر این مسئله تأکید دارد که از نظر قوانین ریاضی و احتمالات، جهان می‌توانسته‌است به بی‌شمار حالت پدید آید، اما فقط نمونه بسیار خاصی از این حالات است که پیدایش و ادامهٔ حیات را برای ما انسان‌ها میسر می‌سازد.[۱۶]

تاونز در سمت راست ۲۰۰۶

در مقاله‌ای که با عنوان همگرایی علم و دین نوشته‌است اشاره می‌کند که جهان ما بیهوده و عبث نیست و ما نیز نباید به پوچی درغلطیم. همه چیز، حتی هرآنچه ما بی نظمی می‌پنداریم، از دید یک عالم آشنا به ریاضیات نظم است.[۱۷] چارلز تاونز در یک سخنرانی برای دانشجویان از Big Bang (مهبانگ) صحبت کرده و می‌پرسد: جهان ما در ۹ بیلیون سال پیش چگونه به وجود آمد؟ با چشم علم که بنگریم هیچ چیز بدون دلیل نیست…[۱۸]

زندگی شخصی[ویرایش]

چارلز تاونز در سال ۱۹۴۱ ازدواج کردو حاصل این ازدواج ۴ فرزند دختر بود (لیندا، الن، چارلی، هولی)، و در برکلی کالیفرنیا زندگی می‌کرد.

سفر چارلز تاونز به ایران[ویرایش]

اصفهان، نخستین سمپوزیوم لیزر جهان
سپتامبر ۱۹۷۱، اجتماع ۷۰ نفری فیزیکدانان جهان

در سال ۱۹۷۱ بسیاری از فیزیکدانان جهان از جمله پدر لیزر[۱۹] (چارلز هارد تونز)، الکساندر میخایلوویچ پروخورف، دکتر علی جوان،[۲۰] سرجیو پریرا پورتو،[۲۱] نیکولاس برومن برگن،[۲۲] بوریس استوچف،[۲۳] پییریاکویی نوت،[۲۴] رایموند کیدر،[۲۵] آرتور لئونارد شالو… و ده‌ها فیزیکدان دیگر به ایران (اصفهان) آمدند و در نخستین سمپوزیوم لیزر (سمپوزیوم در فیزیک بنیادی و کاربردی لیزر، اصفهان)، شرکت نمودند. در مورد این سمپوزیوم علاوه بر[۲۶] گزارش Atomic Coherent States in Quantum Optics و کتاب[۲۷] Highly Excited States of the Helium یک کتاب کوچک ۱۳۳ صفحه‌ای از «آبراهام هرتزبرگ» با عنوان Developments in High Power Laser Research و یک جزوه ۱۸ صفحه‌ای[۲۸] که «ویلیام ژوزف کوندل»[۲۹] منتشر نموده، کتاب قطوری هم در ۹۶۰ صفحه منتشر شده‌است.[۳۰]

در این مجمع علمی از تلاشهای تئودور میمن کاشف لیزر حالت جامد یاد شد.

در نخستین سیمپوزیوم لیزر در مورد تحقیقات نظری مبنی بر امکان نشر لیزری در ناحیه پرتو ایکس و رزونانس‌های اتمی و مولکولی در بیناب نمایی لیزری تبادل نظر شد.

در سمپوزیوم لیزر در اصفهان، فروتنی و تواضع چارلز تاونز، همه را تحت تأثیر قرار داد. او با همسرش فرانسس[۳۱] به ایران آمد.

این سیمپوزیوم ۲۹ اوت – ۵ سپتامبر ۱۹۷۱ با حمایت دانشگاه صنعتی شریف تهران (آریامهر سابق) و با همکاری دانشگاه اصفهان و مؤسسهٔ فناوری ماساچوست (MIT) در دانشگاه اصفهان برگزار شد. از همایش اولین لیزر[۳۲] تئودور میمن و شماری از دانشمندان فیزیک در ۱۶ می ۱۹۶۰ که بگذریم ـ سمپوزیوم لیزر در اصفهان نخستین کنفرانس بین‌المللی لیزر در جهان بود.[۳۳]

تالیفات[ویرایش]

چارلز تاونز بخشی از تحقیقاتش را در فیزیک و ستاره‌شناسی چاپ کرده و متأسفانه هیچ‌کدام به فارسی ترجمه نشده‌است. بخشی از تحقیقات چارلز تونز که به کمک دیگران منتشر نموده‌است.

W. C. Danchi, M. Bester, C. G. Degiacomi, L. J. Greenhill, and C. H. Townes، “Characteristics of dust shells around thirteen late-type stars، ” AJ107, 1469 (1994).
R. Genzel, D. Hollenbach, and C.H. Townes، “The nucleus of our galaxy، ” Rep. Prog. Phys.57, 417 (1994).
A. Poglitsch, N. Geis, R. Genzel, F. Herrmann, J. M. Jackson, S. C. Madden, T. Nikola, G. J. Stacey, and C. H. Townes، “Far-infrared observations at the center of the galaxy، ” The Nuclei of Normal Galaxies, R. Genzel and A.I. Harris (Eds.)، 445, p. 239, Kluwer (1994).
W. C. Danchi, L. Greenhill, M. Bester, C. G. Degiacomi, and C. H. Townes، “Long baseline interferometric observations of circumstellar dust shells at 11 microns، ” Very High Angular Resolution Imaging, J. G. Robertson and W. J. Tango (Eds.)، 383, Kluwer (1994).
R. N. Treuhaft, S. T. Lowe, M. Bester, W. C. Danchi, and C. H. Townes، “Vertical scales of turbulence at the Mount Wilson Observatory، ” Ap. J.453, 522 (1995).
L. J. Greenhill, F. Colomer, J. M. Moran, D. C. Backer, W. C. Danchi, M. Bester, and C. H. Townes. “The circumstellar envelope of VX Sgr، ” Ap. J.449, 365 (1995).
M. Bester, W. C. Danchi, D. Hale, C. G. Degiacomi, C. H. Townes, D. Mèkarnia, and T. Geballe، “Measurement at 11 micron wavelengths of the diameters of Alpha Ori and Alpha Sco; changes in effective temperature of Alpha Ori and very recent dust emission، ” Ap. J.463, 336 (1996).
A. Poglitsch, R. Genzel, S. Madden, T. Nikola, R. Timmermann, N. Geis, and C. H. Townes، “Far infrared fine structure line observations of the galactic center radio arc، ” in The Galactic Center, R. Gredel (Ed.), ASP Conf. Series 102, 114 (1996).
C. H. Townes، “A physicist courts astronomy، ” Prefatory Chapter IN Annual Review Astronomy and Astrophysics، ” Vol. 35 (1997).
S. Madden, A. Poglitsch, N. Geis, G. J. Stacey, and C. H. Townes، “[C II] 158 micron observations of IC 10: evidence for hidden molecular hydrogen in irregular galaxies، ” Ap. J. 483, 200 (1997).
J. D. Monnier, M. Bester, W. C. Danchi, M. A. Johnson, E. A. Lipman, C. H. Townes, P. G. Tuthill, and T. R. Geballe، “Observations and modeling of the nonuniform dust outflow around the red supergiant NML-Cygni، ” in A Half Century of Stellar Pulsation Interpretations: A tribute to Arthur N. Cox, P.A. Bradley and J.A. Guzik (Eds.), APS Conference Series 135, p. 329 (1998).
T. Nikola, R. Genzel, F. Hermann, S. C. Madden, A. Poglitsch, N. Geis, C. H. Townes, and G. J. Stacey، “[CII] emission from NGC 4038/39 (The “Antennae”)، ” Max-Planck-Institute fur Extraterrestrische Physik, Preprint 441، (1998) Ap. J. (in press).
J. D. Monnier, W. C. Danchi, D. S. Hale, P. G. Tuthill, and C. H. Townes، “Mid-infrared interferometry on spectral lines: III ammonia and silane around IRC + 10216 and VY CMa”، Ap. J.543, 868 (2000).
J. Weiner, W. C. Danchi, D. D. S. Hale, J. McMahon, C. H. Townes, J. D. Monnier, and P. G. Tuthill، “Precision measurements of the diameters of Orionis and Ceti at 11 microns، ” Ap. J.544, 1097 (2000).
N. Short, W. Fitelson, D. Hale, and C. H. Townes، “Low Altitude Atmospheric Turbulence Characteristics at Mt. Wilson Observatory” Proceedings of SPIE, V488, 803 (2003)
J. Weiner, D. Hale, C. H. Townes، “The Variability of Late-Type Stars Diameters Measured Using Mid-Infrared Interferometry”، “Interferometry for Optical Astronomy II”، Conferences, August 22-28, 2002, Waikolea, Hawaii, Proceedings of SPIE, Vol 4838. 172-180, 2003
J. Weiner, D. D. S. Hale, and C. H. Townes، “Asymptotic Giant Branch and Supergiant Stellar Diameters in the Mid-Infrared”، ApJ, Vol. 589, 976 (2003)
S. Tevousjan, J. Weiner, K. S. Abdeli, D. D. S. Hale, C. H. Townes، “Mid-Infrared Interferometry on Dust Shells around 4 Late Type Stars”، ApJ, Vol 611, 466 (2004)
J. Weiner, K. Tatebe, D. D. S. Hale, C. H. Townes, J. Monnier, M. Ireland, P. Tuthill, R. Cohen, R. K. Barry, J. Rajagopol, W. C. Danchi، “The Asymmetrical Dust Environment of IK Tau”، Ap.J. 636-1067 (2006)
K. Tatebe, A.A. Chandler, D.D.S. Hale, and C.H. Townes، “Characteristication of Dust Shell Dynamics and Asymmetry for 6 Mira-Type Stars, ApJ. 652, 666 (2006)
K. Tatebe, D.D.S. Hale, E.H. Wishnow, and C.H. Townes, Observation of a Burst of High-Velocity Dust from - Herculis, ApJ. Letters ~ April, 2007

منابع[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Aleksandr Prokhorov
  2. Nikolay Gennadiyevich Basov
  3. William Smythe
  4. James P. Gordon
  5. Robert Boyd
  6. Raymond Y. Chiao
  7. Furman University
  8. Joseph Weber
  9. Robert H. Dicke
  10. در سال ۱۹۵۸ اولین بار پیشنهاد فعالیت میزر در فرکانسهای نوری در مقاله‌ای توسط آرتور لئونارد شالو و چارلز تاونز داده شد. در سال ۱۹۶۰ یعنی کمتر از دو سال دیگر، تئودور میمن موفق به ساخت لیزر پالسی یاقوت شد. لیزر گازی هلیوم نئون بود، در سال ۱۹۶۱ توسط دکتر علی جوان ساخته شد. در سال ۱۹۶۲ نیز پیشنهاد لیزرهای نیمه هادی مطرح گردید. (دائرةالمعارف دکتر غلامحسین مصاحب(
  11. "Who Invented the Laser?" (به انگلیسی). American Institute of Physics. Archived from the original on 28 January 2015. Retrieved 13 January 2015.
  12. Gordon Gould
  13. سخنان گوردون گولد، اسکاولو، دکتر علی جوان و…http://www.aip.org/history/exhibits/laser/sections/whoinvented.html بایگانی‌شده در ۲۸ مه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
  14. چارلز تونز این جایزه را در سال ۱۹۶۱ برده‌است. Rumford Prize
  15. Fine-tuned Universe
  16. گفتگو با چارلز تاونز discussing science and religion
  17. 'Faith is necessary for the scientist even to get started, and deep faith is necessary for him to carry out his tougher tasks. Why? Because he must have confidence that there is order in the universe and that the human mind - in fact his own mind - has a good chance of understanding this order.' -Charles Townes, writing in "The Convergence of Science and Religion," IBM's Think magazine, March-April 1966
  18. YouTube - Munushian Lecture: Charles Townes در یوتیوب
  19. پدر لیزر Father of the Laser
  20. Ali Javan
  21. Sergio Pereira da Silva Porto
  22. Nicolaas Bloembergen
  23. Boris P. Stoicheff
  24. Pierre Jacquinot
  25. Raymond E. Kidder
  26. Atomic Coherent States in Quantum Optics
    Arecchi, F. T. ; Courtens, E. ; Gilmore, R. ; Thomas, H.
    Fundamental and Applied Laser Physics, Proceedings of the Esfahan Symposium held August 29 to September 5, 1971.
    New York, NY, 1973, p.835
  27. Highly Excited States of the Helium Atom
    Lamb, W. E. , Jr. ; Mader, D. L. ; Wing, W. H.
    Fundamental and Applied Laser Physics, Proceedings of the Esfahan Symposium held August 29 to September 5, 1971.
    New York, NY, 1973, p.523
  28. Esfahan Symposium on Fundamental and Applied Laser Physics, Held in Esfahan, Iran on 29 August-5 September 1971
  29. William J. Condell
  30. مشخصات کتابی که در مورد سمپوزیوم لیزر در دانشگاه اصفهان در سال ۱۹۷۱ برگزار شد این است:
    TITLE: Fundamental and applied laser physics; proceedings of the Esfahan Symposium, August 29 to September 5, 1971. Edited by Michael S. Feld, Ali Javan [and] Norman A. Kurnit.
    TYPE: Book
    PUBLISHED: New York, Wiley [1973]
    DESCRIPTION: xiii, 952 p. illus. 23 cm. A WileyInterscience publication. Includes bibliographical references.
    ISBN 0-471-25701-X
    RELATED: Feld, Michael S. , 1940 ed. Javan, Ali, 1926 ed. Kurnit, Norman A. , 1939 ed
    .SUBJECTS: Quantum electronicsCongresses. LasersCongresses. Spectrum analysisCongresses.
    LOC CLASSIFICATION: QC680 .F86
    DEWY DECIMAL #: 535.5/8


    This copy located at the Library of Congress. 535.5/8

  31. Frances H. Brown Townes همسر چارلز تاونز:
  32. «The first laser». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۴ آوریل ۲۰۰۴. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۰۴.
  33. دربارهٔ نخستین سمپوزیوم لیزر در اصفهان در سال ۱۹۷۱
    At the Esfahan Symposium on Fundamental and Applied Laser Physics, which took place 29 August–5 September 1971, the world's laser specialists gathered to exchange notes on the state of the field and its probable future. The symposium was held on the campus of Esfahan University in Esfahan, the second largest city of Iran, under the auspices of Arya-Mehr University of Technology and with the support and cooperation of Esfahan University and the Massachusetts Institute of Technology. Ali Javan (MIT) was director of the symposium, which was sponsored by the International Union of Pure and Applied Physics.

جستارهای وابسته[ویرایش]