پلوتونیوم-۲۳۹

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از پلوتونیم-۲۳۹)
پلوتونیوم-۲۳۹، 239Pu
A 99.96% pure ring of plutonium
عمومی
نماد239Pu
نام‌هاپلوتونیوم-۲۳۹، Pu-239
پروتون‌ها۹۴
نوترون‌ها۱۴۵
اطلاعات هسته
نیمه‌عمر۲۴۱۱۰ سال
ایزوتوپ‌های والد243Cm (α)
239Am (EC)
239Np (β)
محصولات واپاشی235U
جرم ایزوتوپ۲۳۹٫۰۵۲۱۶۳۴ u
اسپین
حالت‌های واپاشی
حالت واپاشیانرژی واپاشی (MeV)
واپاشی آلفا۵٫۲۴۵
ایزوتوپ‌های پلوتونیم
جدول کامل نوکلیدها

پلوتونیوم ۲۳۹ یکی از ایزوتوپهای پلوتونیوم است. پلوتونیوم ۲۳۹، اولین ایزوتوپ شکاف‌پذیر از پلوتونیوم است که در جنگ‌افزارهای هسته‌ای به‌کار برده شد. گرچه از اورانیوم-۲۳۵ (به عنوان دومین ایزوتوپ) هم در ساخت این نوع جنگ‌افزار استفاده شده‌است. پلوتونیوم ۲۳۹ (همراه با اورانیوم-۲۳۵ و اورانیوم-۲۳۳)، یکی از سه سوخت اصلی رآکتورهای هسته‌ای می‌باشد.

نیمه عمر پلوتونیوم ۲۳۹ بین ۲۴ تا ۱۱۰ سال است. خواص هسته‌ای پلوتونیوم ۲۳۹ باعث شده که از آن در جنگ‌افزارهای هسته‌ای و نیروگاه‌های هسته‌ای استفاده شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Plutonium-۲۳۹». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۰۹.

پیوند به بیرون[ویرایش]