پساساختارگرایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پساساختارگرایی به مجموعه‌ای از افکار روشنفکرانۀ فیلسوفان اروپای غربی و جامعه‌شناسانی گفته می‌شود که با گرایش فرانسوی، مطلب نوشته‌اند. تعریف دقیق این حرکت و تلخیص آن کار دشواری است ولی به‌طور کلی می‌توان گفت که افکار این دانشمندان، توسعه و پاسخ به ساختارگرایی بوده‌است و به همین دلیل پیشوند «پسا» را به آن اضافه کرده‌اند. پساساختارگرایی و پسامدرنیسم بعضاً به جای یکدیگر به‌کار می‌روند. پساساختارگرایی هم‌چنین رابطهٔ نزدیکی با واسازی دارد.

افرادی مانند ژاک دریدا و میشل فوکو از پیشگامان این مکتب فکری هستند که به نظر عده‌ای به شکل تنگاتنگی با پسامدرنیسم و پدیدارشناسی مرتبط است. این ارتباط تا حدی است که بعضی متفکران مدعی شده‌اند که پساساختارگرایی را می‌توان به شکلی صحیح پساپدیدارشناسی نامید[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پی‌نوشت‌ها[ویرایش]

  1. پیشگاهی فرد، زهرا و مصیب قره بیگی. جغرافیای پساساختارگرا. تهران: نشر زیتون سبز، 1392.

منابع[ویرایش]

  • زهرا پیشگاهی فرد و مصیب قره بیگی، جغرافیای پساساختارگرا. تهران: نشر زیتون سبز، ۱۳۹۲.