پتانسیل گالوانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لوگی گالوانی

پتانسیل گالوانی یا پتانسیل درونی یک جسم، به صورت کار لازم برای انتقال یکای بار الکتریکی از فاصله‌ای بی‌نهایت دور در خلأ به درون یک جسم و در فاصله‌ای نسبتاً دور از سطح آن تعریف می‌شود. این پتانسیل را با نمایش می‌دهند. می‌توان انتقال این بار الکتریکی فرضی را به دو مرحله تقسیم کرد، در مرحلهٔ اول بار تا نزدیکی سطح جسم (فاصلهٔ ۱ میکرومتری آن) نزدیک می‌شود، کار انجام‌شده در این مرحله بیانگر پتانسیل ولتا یا پتانسیل بیرونی است که با نمایش می‌دهند. در گام دوم بار الکتریکی از سطح مشترک جسم و محیط می‌گذرد و کار لازم برای گذر از این مرحله را با نام پتانسیل سطحی می‌شناسند و با نمایش می‌دهند که به بارهای سطحی جسم و چینش دوقطبی‌های روی سطح آن بستگی دارد. رابطهٔ این پتانسیل‌ها به صورت زیر است:[۱]

که در آن نماد پتانسیل گالوانی، پتانسیل سطحی و پتانسیل ولتا است.

بر خلاف پتانسیل ولتا، پتانسیل گالوانی و پتانسیل سطحی را نمی‌توان اندازه گرفت. علت این امر آن است که هنگام گذر بار از سطح جسم و ورود به آن، کار انجام شده علاوه بر اینکه صرف افزایش پتانسیل الکتریکی شود، صرف انجام کار شیمیایی نیز خواهد شد و تا زمانی که محیط شیمیایی فازهای اول و دوم متفاوت باشد، امکان تفکیک این دو از هم وجود ندارد. کار شیمیایی انجام‌شده ممکن است بر اثر نیروهای واندروالس یا اثر تصویر بارهای الکتریکی باشد.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • Butt, Hans-J?rgen; Graf, Karlheinz; Kappl, Michael (2006). Physics and Chemistry of Interfaces (به انگلیسی). John Wiley & Sons. Retrieved 2013-08-18.