ادبیات شبانی

چوپان آرکادیا ، چوپان در محیطی بوکولیک ، اثر سزاره ساکاگی از تورتونا

ادبیات شبانی یا پاستورال یا بوکولیک در سنت فرهنگی و ادبی مغرب زمین معرف سبکی هنری است که مضمون اصلی آن ستایش از آرامش و صفای زندگی ساده روستایی در دل طبیعت است، برای مثال واژه‌هایی چون تکنو پاستورال مبین تصور یا برداشتی مثبت از تکنیک و تکنولوژی و استفاده از تکنولوژی در ایجاد فضایی دلپذیر و مصفاست.

تعریف

• ادبیات شبانی رده‌ای از ادبیات است که جامعهٔ شبانان را آزاد از قید پیچیدگی و فساد مدنیت و زندگی شهری به تصویر می‌کشد.

پدیدآورنده در ادبیات شبانی از فنون مختلف برای تبدیل زندگی پیچیده به زندگی ساده بهره می‌برد.

• به گفتهٔ پال آلپرز ادبیات شبانی پیشتر از آنکه یک گونهٔ ادبی باشد یک حالت (مُد) است. او این امر را بر پایهٔ رویکرد متداول ادبیات شبانی به قدرت می‌داند، به این معنا که ادبیات شبانی دیدی متواضعانه به طبیعت دارد؛ بنابراین «ادبیات شبانی» در گونه‌ها و ژانرها مختلف ادبیات، هنر، و شعر دیده می‌شود.
• از سرشناس‌ترین نمونه‌های شاعرانی که ار قواعد ادبیات شبانی در آثار خود بهره برده‌اند می‌توان به شاعران کلاسیکی چون ویرژیل و تئوکریتوس و شاعران انگلیسی مثل ادموند اسپنسر، رابرت هریک، جان میلتون، پرسی شلی، و متیو آرنولد اشاره کرد.

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
• 
  چوپان آرکادیا ، چوپان در محیطی بوکولیک ، اثر سزاره ساکاگی از تورتونا

منابع

فهرست منابع

• Alpers, P. (1997). What Is Pastoral?. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-01517-0. Retrieved 2018-09-12.
• "Pastoral literature". Encyclopedia Britannica. Retrieved 2018-09-12.