مینجانگ
مینجانگ | |||||
---|---|---|---|---|---|
فرمانروا ۴ گوگوریو | |||||
سلطنت | ۴۴ - ۴۸ میلادی | ||||
تاجگذاری | ۴۴ میلادی | ||||
پیشین | دائموسین | ||||
جانشین | موبون | ||||
زاده | هائه سِکجو نامشخص | ||||
درگذشته | ۴۸ میلادی | ||||
آرامگاه | مینجانگ وون | ||||
| |||||
خاندان | هائه | ||||
دودمان | گوگوریو | ||||
پدر | فرمانروا یوری | ||||
مادر | بانو چی هوی | ||||
پیشه | پادشاه |
فهرست پادشاهان گوگوریو |
---|
سه امپراتوری |
---|
۱- امپراتوری شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
مینجانگ (هانگول:민중 یا هائه سِکجو هانگول:해색주) (حکومت ۴۴-۴۸ میلادی) چهارمین امپراتور گوگوریو، شمالیترین در میان سه امپراتوری کره، بود.
موهیول بعد از مرگ پسرش هودونگ، چون فرزند دیگرش موبون به سن قانونی نرسیده بود، برادرش مینجانگ را به عنوان جانشین انتخاب کرد.
بر طبق کتاب سامگوک ساگی، تاریخچه سه امپراتوری کره در قرن ۱۲، مینجانگ کوچکترین برادر سومین پادشاه گوگوریو، پادشاه دائموسین و پنجمین و کوچکترین فرزند دومین پادشاه گوگوریو، یوری بود.اما در اصل مینجانگ پسر ششم یوری از همسر سوم آن است.[۱]
پیشزمینه[ویرایش]
با توجه به سامگوک ساگی، یک تاریخ کره ای قرن دوازدهمی از سه پادشاهی، مینجانگ پنجمین و کوچکترین پسر یوری (دومین پادشاه گوگوریو) و همچنین کوچکترین برادر سلف او دائموسین بود. نام اصلی او هائه سکجو یا هائه اوپجو بود و برخی از محققان بر این باورند که نام خانوادگی پادشاه هائه بود. سامگوک ساگی بیان میکند که در زمان مرگ دیموسین، ولیعهد پسر بزرگ او موبون (در آن زمان به نام هائه یو شناخته میشد) بود، اما موبون هنوز برای حکومت خیلی جوان بود. بدین ترتیب، مینجانگ (که در آن زمان به نام هائه سکجو شناخته می شد) با حمایت ملی به سلطنت رسید. با این حال، یک روایت جایگزین در سامگوک یوسا وجود دارد که بیان میکند که مینجانگ پسر دائه موسین و برادر کوچکتر موبون بود.
سلطنت[ویرایش]
در طول پنج سال سلطنت مینجانگ، او از درگیری نظامی اجتناب کرد و صلح را در اکثر نقاط پادشاهی حفظ کرد. عفو گسترده زندانیان در اولین سال سلطنت او اتفاق افتاد. چندین بلای طبیعی سلطنت او را مشخص کرد، از جمله سیل در دومین سال سلطنت او که در استان های شرقی رخ داد و باعث شد چندین شهروند خانه های خود را از دست بدهند و از گرسنگی بمیرند. با دیدن این، مینجانگ انبار غذا را باز کرد و غذا را بین مردم توزیع کرد. در سال سوم سلطنت خود، در پایتخت برف نبارید. در سال چهارم سلطنت خود، مینجانگ یک غار سنگی پیدا کرد. در منطقه غربی پادشاهی خود و گفته می شود که پس از یک شکار طولانی در آن استراحت کرده است.
مرگ و جانشینی[ویرایش]
مینجانگ در سال ۴۸ در پنجمین سال سلطنت خود بیمار شد و درگذشت. در بستر مرگ، او درخواست کرد که در غاری در مینجانگ وون دفن شود و سرانجام در آنجا آرام گرفت. در نتیجه، نام پس از مرگش، مینجانگ به او داده شد. پادشاه مینجانگ در سال ۴۸ میلادی مرد و موبون پسر موهیول فرمانروای گوگوریو گردید.
پانویس[ویرایش]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «King Minjung of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۹ اسفند ۱۳۸۷.
فهرست پادشاهان گوگوریو |
---|