واسطه فیض

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

واسطه فیض به معنی کسی یا چیزی است که خدا توسط آن فیض خود را به موجودات می‌رساند.

در اسلام نیازی به واسطه برای ارتباط با خدا نیست.[۱] شیعیان امام عصر را واسطهٔ فیض الهی می‌دانند.[۲] در فلسفهٔ اسلامی انسان کامل واسطهٔ فیض خداست.[۳]

براساس تعلیمات کلیسای کاتولیک، واسطه‌های فیضی که عیسی به کلیسا بخشیده بسیارند.[۴] از این جمله واسطه‌ها می‌توان به هفت آیین و سلسله مراتب کشیش‌ها اشاره کرد.[۴][۵] از مهمترین واسطه‌های فیض می‌توان به هفت آیین، دعا و عبادت، و کارهای نیک اشاره کرد.[۶]

منابع[ویرایش]

  1. Nasr, Seyyed Hossein. "Qurʾān". Britanica (به انگلیسی). Retrieved April 16, 2014.
  2. دادجو، یدالله (۱۳۸۷). «امام، واسطه فیض الهی». کلام اسلامی (۶۸): ۱۴۶–۱۵۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۵-۰۱.
  3. حسن زاده آملی، حسن (۱۳۸۳). «انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه». پژوهشهای نهج البلاغه (۹): ۱۵–۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۵-۰۱.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Catholic Bishops' Conferences of England & Wales, Ireland and Scotland, One Bread One Body بایگانی‌شده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine, p. 7
  5. George Joyce, "The Church" in The Catholic Encyclopedia
  6. Bunson, M. (2008). 2009 Catholic Almanac. Our Sunday Visitor's Catholic Almanac (به انگلیسی). Our Sunday Visitor. p. 143. Archived from the original on 5 July 2014. Retrieved 2014-05-01.

Wikipedia contributors, "Means of grace[پیوند مرده]," Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed May 1, 2014).