هلال طلایی

هلال طلایی اصطلاحی در اشاره به یکی از مناطق تولیدکننده اصلی تریاک در آسیا می‌باشد.

این منطقه به خاطر شباهت با هلال ماه به این نام خوانده می‌شود.

هلال طلایی شامل مناطق کوهستانی سه کشور افغانستان، پاکستان و ایران است.

در سال ۱۹۹۱، افغانستان بزرگترین تولیدکننده تریاک در جهان بود و بعد از آن میانمار، که بخشی از مثلث طلایی می‌باشد.

هلال طلائی سابقهٔ بسیار طولانی‌تر از مثلث طلایی در تولید تریاک دارد. هلال طلایی در دهه هفتاد قرن ۲۰ توسعه یافت در حالی که مثلث طلایی از دهه پنجاه شروع به کار کرد.

ایران و هلال طلایی مواد مخدر[ویرایش]

جهان در حال توسعه شاهد بروز و ظهور بحرانی است که میلیون‌ها نفر را به دلیل اعتیاد به بردگی کشیده‌است.

شیوع سوء مصرف هروئین در شرق آفریقا، افزایش مصرف کوکائین در غرب آفریقا و جنوب آمریکا، رشد و گسترش سریع تولید و سوء مصرف مواد مخدر صناعی در خاورمیانه و جنوب شرق آسیا از جمله بحران‌های نوظهور به شمار می‌آیند.

قاچاق مواد مخدر در کنار بحران هسته‌ای، بحران جمعیت و بحران محیط زیست یکی از چهار بحران عمده قرن بیست و یکم لقب گرفته‌است.

همسایگی ایران با بزرگترین تولید کننده تریاک در جهان (افغانستان) و قرار گرفتن در مسیر بازار مصرف این مواد (اروپا و آمریکای شمالی) عامل مهمی در امنیت مرزهای کشور به‌طور عام و امنیت مرزهای جنوب شرقی به‌طور خاص است (زرقانی،۱۳۸۵: ۱۸۵).

بر اساس گزارش سازمان ملل حدود ۸۵% تریاک جهان در افغانستان تولید می‌شود. همچنین افغانستان ۷۰درصد از مواد مخدر دنیا را تأمین می‌کند.

تغییر و تحولات سیاسی افغانستان نیز تأثیری بر روند تولید مواد مخدر در این کشور نداشته‌است.

چه در زمانی که کمونیست‌ها قدرت را در افغانستان در دست داشتند و چه در زمانی که مجاهدین افغانستان قدرت را به دست گرفتند و چه در زمانی که طالبان قدرت را در دست داشتند و چه در زمان جمهوری افغانستان و چه اکنون که افغانستان مجددا تحت کنترل طالبان است ، تولید مواد مخدر در افغانستان وجود داشته و از قضا روز به روز در حال افزایش بوده‌است.

تمامی کشورهایی که در مسیر ترانزیت مواد مخدر تولیدی منطقه هلال طلایی به بازارهای مصرف قرار دارند، همواره در خطر سرریز، توزیع و مصرف مواد مخدر هستند.

این کشورها، در نتیجه این فرایند مخوف هزینه‌های هنگفتی را از نظر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی متحمل می‌شوند و سرمایه‌های اجتماعی در آنها، رو به زوال و روند رشد و توسعه پایدار در این مناطق با کندی مواجه‌است.