نوت گینگریچ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از نیوت گینگریچ)
نوت گینگریچ
نوت گینگریچ در ۲۰۲۲
۵۸مین رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده
دوره مسئولیت
۴ ژانویه ۱۹۹۵ – ۳ ژانویه ۱۹۹۹
رئیس‌جمهوربیل کلینتون
پس ازتام فولی
پیش ازدنیس هسترت
ویپ اقلیت مجلس
دوره مسئولیت
۲۰ مارس ۱۹۸۹ – ۳ ژانویه ۱۹۹۵
رهبرRobert H. Michel
پس ازدیک چینی
پیش ازDavid E. Bonior
عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده
از حوزه انتخابیه ششم جورجیا
دوره مسئولیت
۳ ژانویه ۱۹۷۹ – ۳ ژانویه ۱۹۹۹
پس ازJack Flynt
پیش ازجانی ایزاکسون
اطلاعات شخصی
زاده
Newton Leroy McPherson

۱۷ ژوئن ۱۹۴۳ ‏(۸۰ سال)
هریسبورگ
حزب سیاسیجمهوری‌خواه
همسر(ان)Jackie Battley (۱۹۶۲–۱۹۸۱)
Marianne Ginther (۱۹۸۱–۲۰۰۰)
Callista Bisek (۲۰۰۰–تاکنون)
اقامتگاهکارولتون، جورجیا (۱۹۷۹–۱۹۹۳، while in office)
مریتا، جورجیا (۱۹۹۳–۱۹۹۹ while in office)
مک‌لین، ویرجینیا (۱۹۹۹–تاکنون)[۱]
محل تحصیلدانشگاه اموری (B.A.)
دانشگاه تولین (M.A./PhD)
پیشهسیاستمدار
نویسنده
استادیار
امضا

نوتن لروی "نوت" گینگریچ (به انگلیسی: Newt Gingrich) (‎/ˈnt ˈɡɪŋɡrɪ/‎؛ زاده ۱۷ ژوئن ۱۹۴۳) سیاستمدار و مشاور سیاسی آمریکایی است. وی به عنوان یک جمهوریخواه، حوزه انتخابیه ششم جورجیا را از سال ۱۹۷۹ تا زمان استعفایش در سال ۱۹۹۹ در کنگره آمریکا نمایندگی می‌کرد. او رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا در بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ و نامزد کسب کاندیداتوری حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۲ بود.

در دهه ۱۹۷۰، گینگریچ در دانشگاه جورجیای غربی تاریخ و جغرافیا تدریس می‌کرد. در این دوره او دو بار (۱۹۷۴ و ۱۹۷۶)[۳] برای مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا رقابت کرد تا این که در انتخابات نوامبر ۱۹۷۸ پیروز شد. او از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۵ به عنوان ویپ (نفر رتبه دوم) اقلیت مجلس کار کرد.

گینگریچ از جمله رهبران عمده پیروزی حزب جمهوریخواه در انتخابات کنگره سال ۱۹۹۴ بود. در سال ۱۹۹۵، مجله تایم او را به دلیل «پایان دادن به چهار دهه اکثریت حزب دمکرات در مجلس نمایندگان» به عنوان مرد سال معرفی کرد. در دوره ریاست او، مجلس اصلاحات رفاهی، کاهش مالیات بر عواید سرمایه‌ای، را در ۱۹۹۷ و اولین بودجه متوازن از سال ۱۹۶۹ را در ۱۹۹۸ تصویب کرد. عملکرد ضعیف جمهوریخواهان در انتخابات ۱۹۹۸ کنگره، و توبیخ گینگریچ به دلیل نقض اخلاق کاری و فشار از سوی همکاران جمهوریخواه موجب شد او در ۶ نوامبر ۱۹۹۸ از ریاست استعفا کند،[۴] و در ۳ ژانویه ۱۹۹۹ از مجلس به کلی استعفا بدهد.

گینگریچ از زمان ترک مجلس، در مباحثات سیاست عمومی فعال مانده و به عنوان مشاور سیاسی مشغول به کار است. او اندیشکدههای بسیاری، را تأسیس و ریاست کرده‌است. او ۲۷ کتاب را به تنهایی یا با مشارکت دیگران نوشته‌است. در مه ۲۰۱۱، او رقابت برای کسب نامزدی حزب جمهوریخواه را در انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد. در ۲ مه ۲۰۱۲ او مبارزاتش را خاتمه داد و از میت رامنی، پیشتاز وقت انتخابات حمایت کرد که نهایتاً موفق به کسب نامزدی شد.[۵]

گینگریچ که تربیت لوتری داشته و بیشتر عمرش بپتیست جنوبی بوده، در سال ۲۰۰۹ به کاتولیسیسم رومی گروید. او سه بار ازدواج کرده که دو ازدواج اولش به رابطه با زن دیگری بدون اطلاع همسرش و طلاق انجامیده. او از ازدواج اولش دو فرزند دارد و از سال ۲۰۰۰ با کلیستا گینگریچ ازدواج کرده‌است.

هم‌اکنون گینگریچ مشاور شرکت معدنی کانادایی بریک گولد است.[۶]

مواضع سیاسی[ویرایش]

گینگریچ رئیس پیشین مجلس آمریکا روز اول ژوئیه ۲۰۱۷ در گردهمایی سالانه اپوزیسیون ایران گفت: ترامپ با دموکرات‌ها کارخواهد کرد تا ماشین تروریسم دولتی ایران را متوقف کند. وی در ادامه گفت مجاهدین خلق تاکنون اطلاعات خوبی از ایران ارائه کرده‌اند و منابعی در داخل دارند که واقعی هستند.[۷] [نیازمند منبع]

منابع[ویرایش]

  1. Muskal, Michael (June 10, 2011). "Newt Gingrich vows to push on with 'the kind of campaign I want to run'". Los Angeles Times. Retrieved June 16, 2011.
  2. "Newt Gingrich: Why I Became Catholic". National Catholic Register. April 26, 2011. Archived from the original on 17 December 2011. Retrieved May 18, 2011. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |cite= (help)
  3. "New Georgia Encyclopedia: Newt Gingrich (b. 1943)". Georgiaencyclopedia.org. Archived from the original on 14 May 2013. Retrieved May 27, 2012.
  4. سی‌ان‌ان (November 6, 1998). "Gingrich calls it quits"
  5. "Newt Gingrich to formally end presidential campaign". http://www.bbc.co.uk. May 2, 2012. Retrieved May 2, 2012. {{cite news}}: External link in |publisher= (help)
  6. Younglai, Rachelle (Mar 27, 2015). "Barrick Gold hires John Baird, Newt Gingrich". The Globe and Mail. Retrieved 28 March 2015.
  7. تأکید مجدد نیوت گینگریچ