کلیسای سیستین

مختصات: ۴۱°۵۴′۱۱″ شمالی ۱۲°۲۷′۱۶″ شرقی / ۴۱٫۹۰۳۰۶°شمالی ۱۲٫۴۵۴۴۴°شرقی / 41.90306; 12.45444
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از نمازخانه سیستین)
ضلع شرقی کلیسای سیستین، از محراب تا انتهای تابلوی واپسین داوری
Map
دین
وابستگیکلیسای کاتولیک
بخشDiocese of Rome
وضعیت سازمانی یا کلیساییپاپی سخنرانی
سال تقدیس۱۵ اوت ۱۴۸۳
مکان
مکانواتیکان
کلیسای سیستین در واتیکان واقع شده
کلیسای سیستین
موقعیت مکانی روی نقشه شهر واتیکان
مختصات۴۱°۵۴′۱۱″ شمالی ۱۲°۲۷′۱۶″ شرقی / ۴۱٫۹۰۳۰۶°شمالی ۱۲٫۴۵۴۴۴°شرقی / 41.90306; 12.45444
معماری
معمار(ها)باچو پونتلی، جووانی د دولچی
گونهکلیسا
آغاز ساخت۱۵۰۵
پایان ساخت۱۵۰۸
ویژگی‌ها
درازا۴۰٫۹ متر (۱۳۴ فوت)
پهنای (شبستان)۱۳٫۴ متر (۴۴ فوت)
بیشترین بلندی۲۰٫۷ متر (۶۸ فوت)
نام رسمی: واتیکان
گونهفرهنگی
معیارi, ii, iv, vi
تاریخ ثبت۱۹۸۴[۱]
شماره ثبت286
بخش دولتی سریر مقدس
منطقهاروپا و آمریکای شمالی
وبگاه
قضاوت نهایی اثر میکل آنژ

کلیسای سیستین ((به لاتین: Sacellum Sixtinum); (به ایتالیایی: Cappella Sistina)) یک کلیسای بزرگ و معروف در شهر واتیکان است و در کاخ رسالت قرار گرفته که اقامتگاه رسمی پاپ محسوب می‌شود.

این کلیسا محل برگزاری همایش گزینش پاپ جدید است که پس از مرگ، استعفا یا برکناری پاپ برای انتخاب پاپ جدید با شرکت تمامی کاردینال‌های کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شود. کلیسای سیستین همچنین به خاطر معماری و تزئینات فرسکوی هنرمندان عصر رنسانس همچون میکل آنژ، ساندرو بوتیچلی، پیترو پروجینو، پینتوروچیو و دیگران مشهور است. میکل آنژ ۱٬۱۰۰ متر مربع از سقف نمازخانه را در سال‌های ۱۵۰۸ تا ۱۵۱۲ میلادی و زیر قیمومیت پاپ ژولیوس دوم نقاشی کرد.[۲] نقاشی‌های سقف کلیسای سیستین و به ویژه اثر واپسین داوری (۱۵۳۴–۱۵۴۱) از شاهکارهای هنر نقاشی میکل آنژ به‌شمار می‌روند.

نامگذاری[ویرایش]

نمازخانه نام خود را از پاپ سیکتوس چهارم گرفته‌است. وی از ۱۴۷۷ تا ۱۴۸۰ اقدام به بازسازی ساختمان قدیمی تر کرد. در این دوره هنرمندانی همچون ساندرو بوتیچلی، پیترو پروجینو و دومنیکو گیرلاندایو به خلق فرسکوهایی که زندگی موسی و مسیح را به تصویر می‌کشید پرداختند. این نقاشی‌ها در ۱۴۸۲ به اتمام رسیدند[۳] و سیکتوس چهارم در ۱۵ اگوست ۱۴۸۳ انجام نخستین مراسم عشای ربانی را برای عروج مریم عذرا در کلیسای سیستین جشن گرفت.

آفرینش آدم[ویرایش]

آفرینش آدم نقاشی معروفی از میکل آنژ است که بر روی سقف نمازخانه سیستین دیده می‌شود. این اثر که چهارمین قاب بر روی سقف مشبک این کلیسا است، به سال ۱۵۱۱ توسط میکل آنژ هنرمند ایتالیایی کشیده شده‌است.

آفرینش آدم (۱۵۱۱ میلادی) اثر میکل آنژ

در آفرینش آدم، یکی از داستان‌های انجیل از کتاب آفرینش دیده می‌شود که در آن خدا با دمی حیات بخش به آدم زندگی می‌بخشد.

با کمی دقت می‌توان از نیمه راست تصویر، برشی عرضی از مغز انسان با جزئیاتی قابل توجه را تشخیص داد که نشان دهنده تسلط بالای نقاش بر آناتومی بدن انسان است. این اثر به همراه سایر بخش‌های کتاب آفرینش (پیامبران، هاتف لیبیایی، زکریا و…) بر روی سقف کلیسا در دهه هشتاد میلادی بازسازی شدند.

پانویس[ویرایش]

  1. Vatican City, Whc.unesco.org, retrieved 9 August 2011
  2. «7 Things You May Not Know About the Sistine Chapel - HISTORY». www.history.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۶.
  3. Monfasani, John (1983), "A Description of the Sistine Chapel under Pope Sixtus IV", Artibus et Historiae, IRSA s.c., 4 (7): 9–18, doi:10٫2307/1483187, ISSN 0391-9064, JSTOR 1483178. {{citation}}: Check |doi= value (help)

پیوند به بیرون[ویرایش]

Vatican Museums Online: Sistine Chapel A virtual detailed tour of the frescoes and panels[ویرایش]