نبکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
درخت گز در صحرای سینا

نبکا (واژه‌ای عربی به معنای تپه کوچک) عارضه‌ای از حاصل تعامل فرسایش بادی، خیسی منطقه و پوشش گیاهی است؛ به اینصورت که وجود گیاه، در مسیر حمل و ترانزیت فرسایشی بادی مانع ایجاد می‌کند و باعث می‌گردد که در پای گیاه، ماسه جمع شود و به مرور زمان تله‌ای از ماسه با تاجی از پوشش گیاهی ایجاد می‌گردد که به آن نبکا یا تلهٔ گیاهی گفته می‌شود.[۱]

نبکاها عموماً در سطح همواری می‌رویند که میزان ماسهٔ آن متوسط و سطح آب زیر زمینی آن بالا یا رطوبت کافی برای رشد گیاه در آن فراهم باشد. عناصر تشکیل‌دهندهٔ نبکا شامل ماسه لای، رس و سیلت است.[۲][۳]

منابع[ویرایش]

  1. «سایت مهندسین ارتش ایالت متحده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ سپتامبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۳۰ اوت ۲۰۰۹.
  2. محمد درویشدر ستایش لوت
  3. Nebkha development and its significance to wind erosion and land degradation in semi-arid northern China, Journal of Arid Environments,Volume 65, Issue 1, April 2006, Pages 129-141