گاه‌شمار فیلسوفان غربی

این فهرستی است بر پایه سده، از فیلسوفان مربوط به سنت غربی از فلسفه.

فیلسوفان غربی

فیلسوفان یونان باستان

مقالهٔ اصلی: فهرست فیلسوفان یونان باستان

۶۰۰ – ۵۰۰ پیش از میلاد

• تالس از میلیتوس (حدود. ۶۲۴ – ۵۴۶ پیش از میلاد). از مکتب ملطی. معتقد بود که همه‌چیز از آب ساخته شده‌است.
• فرسید از سیروس (ح. ۶۲۰–۵۵۰ پیش از میلاد). کیهان‌شناس.
• آناکسیماندروس ملطی (ح. ۶۱۰ – ۵۴۶ پیش از میلاد). از مکتب ملطی. مشهور برای مفهوم آپایرون، یا «بی‌کران».
• آناکسیمنس ملطی (ح. ۵۷۵ – ۵۲۵ پیش از میلاد). از مکتب ملطی. معتقد بود که همه‌چیز از هوا ساخته شده‌است.
• فیثاغورس از ساموس (ح. ۵۸۰ – ۵۰۰ پیش از میلاد). از مکتب ایونی. معتقد بود که عمیق‌ترین واقعیت متشکل است از اعداد، و جان‌هایی که نامیرا هستند.
• زنوفانس از کولوفون (ح. ۵۷۰ – ۴۸۰ پیش از میلاد). گاهی اوقات با مکتب الئایی پیوند داده می‌شود.
• اپیخارموس از کوس (ح. ۵۳۰ – ۴۵۰ پیش از میلاد). اخلاق‌گرای و نمایشنامه‌نویس فکاهی.

۵۰۰ – ۴۰۰ پیش از میلاد

• هراکلیتوس اِفِسوسی (ح. ۵۳۵ – ۴۷۵ پیش از میلاد). از ایونی‌ها. بر دگرسان‌شوندگی جهان تأکید کرد.
• پارمنیدس اهل الئا (ح. ۵۱۵ – ۴۵۰ پیش از میلاد). از مکتب العاتیک. بر مفهوم وجود تعمق کرد.
• آناکساگوراس اهل کلازومن (ح. ۵۰۰ – ۴۲۸ پیش از میلاد). از ایونیون. تکثرگرا.
• امپدوکلس (ح. ۴۹۲ – ۴۳۲ پیش از میلاد). کازماگنیست التقاطی. تکثرگرا.
• زنون الئایی (ح. ۴۹۰ – ۴۳۰ پیش از میلاد). از التقاطی‌ها. شناخته‌شده برای پارادوکس‌هایش.
• پروتاگوراس اهل آبدرا (ح. ۴۸۱ – ۴۲۰ پیش از میلاد). سوفسطایی. هوادار پیشینی نسبی‌گرایی.
• آنتیفون (۴۸۰ – ۴۱۱ پیش از میلاد). سوفسطایی.
• هیپیاس (میانه قرن ۵ پیش از میلاد). سوفسطایی.
• گرگیاس (ح. ۴۸۳ – ۳۷۵ پیش از میلاد). سوفسطایی. هوادار پیشینی خودتنهاانگاری.
• سقراط اهل آتن باستان (ح. ۴۷۰ – ۳۹۹ پیش از میلاد). بر «اخلاقیات فضیلت» تأکید کرد. در معرفت‌شناسی، دیالکتیک را به عنوان آنچه که مرکزیت دارد نسبت به جستجوی حقیقت می‌فهمید.
• کریتیاس اهل آتن (ح. ۴۶۰ – ۴۱۳ پیش از میلاد). سیاست‌مدار و نویسنده خداناباور.
• پرودیکوس اهل کئوس (ح. ۴۶۵ – ح. ۴۱۳ پیش از میلاد). سوفسطایی.
• لئوکیپوس اهل ملط (ح. نیمه اول قرن ۵ پیش از میلاد). سوفسطایی.
• تراسیماخوس اهل آبدرا (ح. ۴۵۰–۳۷۰ پیش از میلاد). اتم‌گرای بنیان‌گذار.
• دیاگوراس ملوسی (ح. ۴۵۰ – ۴۱۵ پیش از میلاد). خداناباور.
• آرخلوس. شاگردی از آناکساگوراس.
• ملیسوس ساموسی. از مکتب العاتیک.
• کراتولوس. پیروی هراکلیتوس.
• یون خیوس. کیهان‌شناسِ فیثاغورسی.
• اکرات. فیثاغوری.
• تیمائوس اهل لوکری. فیثاغورسی.

۴۰۰ – ۳۰۰ پیش از میلاد

• آنتیستنس (ح. ۴۴۴ – ۳۶۵ پیش از میلاد). بنیان‌گذار مکتب کلبیون. شاگرد سقراط.
• آریستیپوس اهل شحات (ح. ۴۴۰ – ۳۶۶ پیش از میلاد). یک پیروی مکتب کورنایی. هواخواه هدونیسم در فلسفه اخلاق.
• آلسیداماس (ح. ۴۳۵–۳۵۰ پیش از میلاد). سوفسطایی.
• لیکوفرون (سوفسطایی) (ح. ۴۳۰–۳۵۰ پیش از میلاد). سوفسطایی.
• دیوژن آپولونی (ح. ۴۲۵–۳۵۰ پیش از میلاد). کیهان‌شناس.
• هیپو (ح. ۴۲۵–۴۲۵ پیش از میلاد). کیهان‌شناس خداناباور.
• گزنفون (ح. ۴۲۷ – ۳۵۵ پیش از میلاد). مورخ.
• افلاطون (ح. ۴۲۷ – ۳۴۷ پیش از میلاد). بلندآوازه بخاطر دیدگاه مُثُل متعالیه. هواخواه موجودیت سیاسی ای که به حکومت فیلسوفان باشد بود.
• اسپئوسیپوس (ح. ۴۰۸ – ۳۳۹ پیش از میلاد). خواهرزاده افلاطون.
• اودوکسوس کنیدوسی (ح. ۴۰۸ – ۳۵۵ پیش از میلاد). شاگرد افلاطون.
• دیوژن کلبی (ح. ۳۹۹ – ۳۲۳ پیش از میلاد). از مکتب کلبیون.
• گزنوکراتس (ح. ۳۹۶ – ۳۱۴ پیش از میلاد). مرید افلاطون.
• ارسطو (ح. ۳۸۴ – ۳۲۲ پیش از میلاد). همه‌چیزدانی که آثارش در سرتاسر زمینه‌های فلسفی گستره داشت.

فیلسوفان عصر هلنیستی

۳۰۰ – ۲۰۰ پیش از میلاد

• ثئوفراستوس (ح. ۳۷۱–۲۸۷ پیش از میلاد). فلسفه مشاء.
• پیرهون (ح. ۳۶۰–۲۷۰ پیش از میلاد). شک‌گرایی.
• استراتون (ح. ۳۴۰–۲۶۸ پیش از میلاد). خداناباوری، ماده‌باوری.
• تئودورس بی‌خدا (ح. ۳۴۰–۲۵۰ پیش از میلاد). مکتب کورنایی.
• اپیکور (ح. ۳۴۰–۲۷۱ پیش از میلاد). ماده‌باوری، اتم‌گرایی، لذت‌گرایی، بنیانگذار فلسفه اپیکوریسم.
• زنون رواقی (ح. ۳۳۳–۲۶۴ پیش از میلاد). بنیانپذار فلسفه رواقی‌گری.
• تیمون فیلیوس (ح. ۳۲۰–۲۳۰ پیش از میلاد). پیرهونی، شک‌گرایی.
• آریستارخوس (ح. ۳۱۰–۲۳۰ پیش از میلاد). ستاره‌شناس.
• اقلیدس (شکوفا شده در ۳۰۰ پیش از میلاد). ریاضی‌دان، بنیانگذار هندسه.
• ارشمیدس (ح. ۲۸۷–۲۱۲ پیش از میلاد). ریاضی‌دان، مخترع.
• کرایسپوس از سلی (ح. ۲۸۰–۲۰۷ پیش از میلاد). از چهره‌های اصلی در رواقی‌گری.
• اراتوستن (ح. ۲۷۶–۱۹۵/۱۹۴ پیش از میلاد). جغرافی‌دان و ریاضی‌دان.

۲۰۰–۱۰۰ پیش از میلاد

• کارنیادس (ح. ۲۱۴–۱۲۹ پیش از میلاد). شک‌گرایی، احتمال را به عنوان یک حقیقت درک کرد.
• اَبَرخُس (ح. ۱۹۰–۱۳۰ پیش از میلاد). ستاره‌شناس و ریاضی‌دان، بنیانگذار مثلثات.

فیلسوفان رومی

۱۰۰ پیش از میلاد - ۱ میلادی

• سیسرون (ح. ۱۰۶ پیش از میلاد - ۴۳ پیش از میلاد). شک‌گرایی، نظریه‌پرداز سیاسی.
• لوکرتیوس (ح. ۹۹–۵۵ پیش از میلاد). لذت‌گرایی.

۱ – ۱۰۰ میلادی

• عیسی ناصری (ح. ۴ پیش از میلاد - ۳۰ یا ۳۳ پس از میلاد) بنیانگذار مسیحیت.
• فیلون اسکندریه (ح. ۲۰ پیش از میلاد - ۵۰ پس از میلاد). به روش تمثیلی خواندن متون اعتقاد داشت.
• سنکای جوان (ح. ۴ قبل از میلاد - ۶۵ پس از میلاد). رواقی‌گری.
• کوئنتیلی (ح. ۳۵ پس از میلاد - حدود ۱۰۰ پس از میلاد). سخنور و معلم.
• هرون اسکندرانی (ح. ۱۰ پس از میلاد - حدود ۷۰ پس از میلاد). مهندس.

۱۰۰ – ۲۰۰ میلادی

• اپیکتت (ح. ۵۵–۱۳۵ میلادی). رواقی‌گری. بر اخلاق تعیین سرنوشت تأکید کرد.
• مارکوس ائورلیوس (۱۲۱–۱۸۰ میلادی). رواقی‌گری.

۲۰۰ – ۴۰۰ میلادی

• سکستوس امپریکوس (تولد در قرن دوم و احتمالاً سوم پس از میلاد). شک‌گرایی، پیرهون‌گرایی.
• فلوطین (ح. ۲۰۵–۲۷۰ میلادی). نوافلاطونی، تفرک متافیزیک کل نگر داشت.
• پورفیری (ح. ۲۳۲–۳۰۴ میلادی). شاگرد فلوطین.
• یامبلیخوس سوریه (ح. ۲۴۵–۳۲۵). نوافلاطونی متاخر، عرفان.
• آگوستین (ح. ۳۵۴–۴۳۰). نوافلاطونی، گناه نخستین پدر کلیسا
• پروکلس (ح. ۴۱۲–۴۸۵). نوافلاطونی.

فیلسوفان غربی سده‌های میانه

مقالهٔ اصلی: فیلسوفان غربی سده‌های میانه

۵۰۰–۸۰۰ میلادی

• بوئتیوس (۸۰۱–۸۷۳ میلادی). فلسفه مدرسی.

۸۰۰–۹۰۰ میلادی

• عباس پسر فرناس (۸۰۹–۸۸۷ میلادی). همه‌چیزدان.

۹۰۰–۱۰۰۰ میلادی

• زکریای رازی (۸۶۵–۹۲۵ میلادی). خردگرایی، از فیلسوفان ایرانی، تأثیرگذار در فلسفه اسلامی، شیمی‌دان، اعتقادداشت که خداوند جهان را با قوانین از پیش موجود آفریده.

۱۰۰۰–۱۱۰۰ میلادی

• ابوریحان بیرونی (۹۷۳–۱۰۵۰ میلادی). همه‌چیزدان، از فیلسوفان ایرانی در دوره طلایی اسلام.
• ابن سینا (۹۸۰–۱۰۳۷ میلادی). همه‌چیزدان، از فیلسوفان ایرانی در دوره طلایی اسلام.
• خیام (۱۰۴۸–۱۱۳۱ میلادی). فلسفه ندانم‌گرایی، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، شاعر فلسفی، از فیلسوفان ایرانی.
• غزالی (۱۰۵۸–۱۱۱۱ میلادی). فلسفه عرفان، همه‌چیزدان، از فیلسوفان ایرانی در دوره طلایی اسلام.

۱۱۰۰–۱۲۰۰ میلادی

• ابن رشد (۱۱۲۶–۱۱۹۸ میلادی). فیلسوف مسلمان.
• فخرالدین رازی (۱۱۴۹/۱۱۵۰–۱۲۰۹ میلادی). همه‌چیزدان، از فیلسوفان ایرانی در دوره طلایی اسلام.
• سهروردی (۱۱۵۴–۱۱۹۱ میلادی). از فیلسوفان ایرانی و مسلمان.

۱۲۰۰–۱۳۰۰ میلادی

• آلبرتوس ماگنوس (آلبرت بزرگ) (۱۱۹۳–۱۲۸۰ میلادی). تجربه‌گرایی اولیه.
• توماس آکویناس (۱۲۲۱–۱۲۷۴ میلادی). ارسطوگری.
• راجر بیکن (ح. ۱۲۱۴–۱۲۹۴). تجربه‌گرایی، ریاضی‌دان.

۱۳۰۰–۱۴۰۰ میلادی

• ویلیام اکام (۱۲۸۸–۱۳۴۸ میلادی). فرانسیسکن، فلسفه مدرسی، نام‌گرایی، بنایانگذار تیغ اوکام.

۱۴۰۰–۱۵۰۰ میلادی

• نیکلاسِ کوئس (۱۴۰۱–۱۴۶۴ میلادی). فلسفه مسیحی.
• لئونادو داوینچی (۱۴۵۲–۱۵۱۹ میلادی). همه‌چیزدان، تجربه‌گرا.

فیلسوفان اولیه دوره نوین (مدرن)

۱۵۰۰–۱۵۵۰ میلادی

• نَگُعه بَسَرَب (ح. ۱۴۵۹–۱۵۲۱ میلادی)
• دِسیدِریوس اِراسموس (۱۴۶۶–۱۵۳۶ میلادی). انسان‌گرا، مدافع اختیار.
• نیکلاس کپرنیک (۱۴۷۳–۱۵۴۳ میلادی). دانشمند، آثار او بر فلسفه علم تأثیر گذاشت.

۱۵۵۰–۱۶۰۰ میلادی

• فرانسیس بیکن (۱۵۶۱–۱۶۲۶ میلادی). تجربه‌گرایی.
• گالیلئو گالیله (۱۵۶۴–۱۶۴۲ میلادی). مدل خورشید مرکزی.
• هوگو گروتیوس (۱۵۸۳–۱۶۴۵ میلادی). نگرشگر قانون طبیعت.
• رنه دکارت (۱۵۹۶–۱۶۵۰ میلادی). مدل خورشید مرکزی، دوگانه‌گرایی ذهن و بدن، خردگرایی.

۱۶۰۰–۱۶۵۰ میلادی

• هربرت چربری (۱۵۸۳–۱۶۴۸). بومی گرا.
• فرانسیس بیکن (۱۵۶۱–۱۶۲۶). تجربه گرا.
• گالیله گالیله (۱۵۶۴–۱۶۴۲). هلیوسنتریست.
• هوگو گروتیوس (۱۵۸۳–۱۶۴۵). نظریه‌پرداز حقوق طبیعی.
• François de La Mothe Le Vayer (1588-1672)
• مارین مرسن (۱۵۸۸–۱۶۴۸). دکارتی.
• رابرت فیلمر (۱۵۸۸–۱۶۵۳). مطلقه، سلطنت طلب، پاتریمونیالیست. حق الهی پادشاهان.
• پیر گاسندی (۱۵۹۲–۱۶۵۵). مکانیزم. تجربه گرا.
• رنه دکارت (۱۵۹۶–۱۶۵۰). هلیومرکزی، دوگانگی ذهن-بدن، عقل‌گرایی.
• بالتاسار گراسیان (۱۶۰۱–۱۶۵۸). فیلسوف کاتولیک اسپانیایی

باروخ اسپینوزا (۱۶۳۲–۱۶۷۷ میلادی). خردگرایی.

جان لاک (۱۶۳۲–۱۷۰۴ میلادی). تجربه‌گرا، پدر فسلفه لیبرالیسم.

آیزاک نیوتن (ح. ۱۶۴۳–۱۷۲۷ میلادی). فیزیک‌دان

۱۶۵۰–۱۷۰۰ میلادی

• توماس هابز (۱۵۸۸–۱۶۷۹). مدافع قدرت گسترده دولت، نظریه‌پرداز قرارداد اجتماعی، ماتریالیست.
• آنتوان آرنولد (۱۶۱۲–۱۶۹۴).
• فرانسوا دو لاروشفوکو (۱۶۱۳–۱۶۸۰).
• هنری مور (۱۶۱۴–۱۶۸۷).
• ژاک روهول (۱۶۱۷–۱۶۷۲)، دکارتی.
• رالف کادورث (۱۶۱۷–۱۶۸۸). افلاطونی کمبریج.
• بلز پاسکال (۱۶۲۳–۱۶۶۲). فیزیکدان، دانشمند. برای شرط‌بندی پاسکال مورد توجه قرار گرفت.
• مارگارت کاوندیش (۱۶۲۳–۱۶۷۳). ماتریالیست، فمینیست.
• آرنولد جولینکس (۱۶۲۴–۱۶۶۹). نظریه‌پرداز مهم اتفاقی.
• پیر نیکول (۱۶۲۵–۱۶۹۵).
• ژراود کوردمی (۱۶۲۶–۱۶۸۴). دوگانه گرا.
• رابرت بویل (۱۶۲۷–۱۶۹۱).
• آن کانوی، ویکنتس کانوی (۱۶۳۱–۱۶۷۹).
• ریچارد کامبرلند (۱۶۳۱–۱۷۱۸). طرفداران اولیه سودگرایی
• باروخ اسپینوزا (۱۶۳۲–۱۶۷۷). عقل‌گرایی.
• ساموئل فون پوفندورف (۱۶۳۲–۱۶۹۴). نظریه‌پرداز قرارداد اجتماعی.
• جان لاک (۱۶۳۲–۱۷۰۴). تجربه‌گرای اصلی. فیلسوف سیاسی.
• جوزف گلانویل (۱۶۳۶–۱۶۸۰).
• نیکلاس مالبرانچ (۱۶۳۸–۱۷۱۵). دکارتی.
• اسحاق نیوتن (۱۶۴۳–۱۷۲۷).
• سیمون فوچر (۱۶۴۴–۱۶۹۶). شکاک.
• جان فلمستید (۱۶۴۶–۱۷۱۹). ستاره‌شناس
• پیر بیل (۱۶۴۷–۱۷۰۶). پیرونیست.
• داماریس مشام (۱۶۵۹–۱۷۰۸).
• جان تولند (۱۶۷۰–۱۷۲۲).
• دیمیتری کانتمیر (۱۶۷۴–۱۷۲۳)

۱۷۵۰–۱۸۰۰ میلادی

• جرمی بنتام (۱۷۴۸–۱۸۳۲ میلادی). سودمندگرایی، لذت‌گرایی.
• فریدریش شلایر ماخر (۱۷۶۸–۱۸۳۴ میلادی). زَندشناسی.
• گئورگ ویلهلم فریدریش هگل (۱۷۷۰–۱۸۳۱ میلادی). ایده‌آل‌گرایی المانی.
• فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ (۱۷۷۵–۱۸۵۴ میلادی). ایده‌آل‌گرایی آلمانی.
• آرتور شوپنهاور (۱۷۸۸–۱۸۶۰ میلادی). بدبینی، منتقد، پوچ‌انگاری.
• نیکولو ماکیاوللی
• توماس هابز
• بلز پاسکال
• هنری مور

فیلسوفان دوره نوین (مدرن)

۱۸۰۰–۱۸۵۰ میلادی

• ژان باپتیست لامارک (۱۷۴۴–۱۸۲۹). نظریه‌پرداز تکامل اولیه
• پیر سیمون لاپلاس (۱۷۴۹–۱۸۲۷). جبرگرا.
• ژوزف دو ماستر (۱۷۵۳–۱۸۲۱) محافظه کار
• کنت دو سن سیمون (۱۷۶۰–۱۸۲۵). سوسیالیست.
• مادام دو استال (۱۷۶۶–۱۸۱۷).
• فردریش شلایرماخر (۱۷۶۸–۱۸۳۴). هرمنوتیک.
• فردریش هولدرلین (۱۷۷۰–۱۸۴۳). شاعر و فیلسوف.
• GWF هگل (۱۷۷۰–۱۸۳۱). ایده آلیست آلمانی
• جیمز میل (۱۷۷۳–۱۸۳۶). سودمند.
• FWJ von Schelling (1775-1854). ایده آلیست آلمانی
• برنارد بولزانو (۱۷۸۱–۱۸۴۸).
• ریچارد واتلی (۱۷۸۷–۱۸۶۳).
• آرتور شوپنهاور (۱۷۸۸–۱۸۶۰). بدبینی، منتقد، پوچ گرا.
• جان آستین (۱۷۹۰–۱۸۵۹). پوزیتیویست حقوقی، سودگرا.
• ویلیام ویول (۱۷۹۴–۱۸۶۶).
• آگوست کنت (۱۷۹۸–۱۸۵۷). فیلسوف اجتماعی، پوزیتیویست.
• رالف والدو امرسون (۱۸۰۳–۱۸۸۲). استعلایی گرا، لغو طلب، برابری طلب، انسان گرا.
• لودویگ فویرباخ (۱۸۰۴–۱۸۷۲).
• الکسیس دو توکویل (۱۸۰۵–۱۸۵۹).
• ماکس استیرنر (۱۸۰۶–۱۸۵۶). آنارشیست
• آگوستوس دی مورگان (۱۸۰۶–۱۸۷۱). منطق دان.
• جان استوارت میل (۱۸۰۶–۱۸۷۳). سودمند.
• پیر جوزف پرودون (۱۸۰۹–۱۸۶۵). آنارشیست
• چارلز داروین (۱۸۰۹–۱۸۸۲). دانشمندی که آثارش بر فلسفه علم تأثیر گذاشت.
• جیمی بالمز (۱۸۱۰–۱۸۴۸)
• مارگارت فولر (۱۸۱۰–۱۸۵۰). برابری طلب.
• سورن کیرکگارد (۱۸۱۳–۱۸۵۵). اگزیستانسیالیست.
• هنری دیوید ثورو (۱۸۱۷–۱۸۶۲). استعلایی گرا، صلح طلب، لغو.

۱۸۵۰–۱۹۰۰ میلادی

• سر ویلیام همیلتون، بارونت نهم (۱۷۸۸–۱۸۵۶).
• Sojourner Truth (حدود ۱۷۹۷–۱۸۸۳). برابری طلب، لغو لغو.
• هریت تیلور میل (۱۸۰۷–۱۸۵۸). برابری طلب، سودمند.
• میخائیل باکونین (۱۸۱۴–۱۸۷۶). آنارشیست انقلابی
• الیزابت کدی استانتون (۱۸۱۵–۱۹۰۲). برابری طلب.
• هرمان لوتزه (۱۸۱۷–۱۸۸۱).
• کارل مارکس (۱۸۱۸–۱۸۸۳). ماتریالیسم تاریخی سوسیالیستی فرموله شده‌است.
• فردریش انگلس (۱۸۲۰–۱۸۹۵). برابری طلب، ماتریالیست دیالکتیکی.
• هربرت اسپنسر (۱۸۲۰–۱۹۰۳). بومی گرایی، آزادی گرایی، داروینیسم اجتماعی.
• سوزان بی آنتونی (۱۸۲۰–۱۹۰۶). فمینیست.
• ویلهلم دیلتای (۱۸۳۳–۱۹۱۱).
• ادوارد کایر (۱۸۳۵–۱۹۰۸). ایده آلیست.
• TH Green (1836-1882). ایده آلیست بریتانیایی
• هنری سیدگویک (۱۸۳۸–۱۹۰۰). عقل‌گرایی، فایده گرایی.
• ارنست ماخ (۱۸۳۸–۱۹۱۶). فیلسوف علم، تأثیر بر پوزیتیویسم منطقی.
• فرانتس برنتانو (۱۸۳۸–۱۹۱۷). پدیدارشناس.
• چارلز سندرز پیرس (۱۸۳۹–۱۹۱۴). پراگماتیست
• فیلیپ مینلندر (۱۸۴۱–۱۸۷۶). بدبین.
• ویلیام جیمز (۱۸۴۲–۱۹۱۰). پراگماتیسم، تجربه گرایی رادیکال.
• هرمان کوهن (۱۸۴۲–۱۹۱۸). نئوکانتیانیسم، فلسفه یهود.
• پیتر کروپوتکین (۱۸۴۲–۱۹۲۱). کمونیسم آنارشیستی.
• فردریش نیچه (۱۸۴۴–۱۹۰۰). فیلسوف طبیعت‌گرا، تأثیر بر اگزیستانسیالیسم.
• WK Clifford (1845-1879). مدرک گرا.
• FH Bradley (1846-1924). ایده آلیست.
• ویلفردو پارتو (۱۸۴۸–۱۹۲۳). فیلسوف اجتماعی.
• برنارد بوسانکه (۱۸۴۸–۱۹۲۳). ایده آلیست.
• گوتلوب فرگه (۱۸۴۸–۱۹۲۵). فیلسوف تحلیلی تأثیرگذار.
• کوک ویلسون (۱۸۴۹–۱۹۱۵).
• هانس وایهینگر (۱۸۵۲–۱۹۳۳). متخصص در موارد خلاف واقع.
• دیوید جورج ریچی (۱۸۵۳–۱۹۰۳). ایده آلیست.
• الکسیوس ماینونگ (۱۸۵۳–۱۹۲۰). رئالیست منطقی
• هانری پوانکاره (۱۸۵۴–۱۹۱۲).
• جوزایا رویس (۱۸۵۵–۱۹۱۶). ایده آلیست.
• زیگموند فروید (۱۸۵۶–۱۹۳۹). متخصص مغز و اعصاب، روانکاوی را پایه‌گذاری کرد، مدل ساختاری ذهن را مطرح کرد.
• اندرو ست پرینگل-پتیسون (۱۸۵۶–۱۹۳۱).
• فردیناند دو سوسور (۱۸۵۷–۱۹۱۳). زبان‌شناس، نشانه‌شناسی، ساختارگرایی.
• امیل دورکیم (۱۸۵۸–۱۹۱۷). فیلسوف اجتماعی.
• جوزپه پیانو (۱۸۵۸–۱۹۳۲).
• ادموند هوسرل (۱۸۵۹–۱۹۳۸). بنیانگذار پدیدارشناسی.
• ساموئل الکساندر (۱۸۵۹–۱۹۳۸). رئالیست ادراکی.
• هانری برگسون (۱۸۵۹–۱۹۴۱). حیات گرایی.
• جان دیویی (۱۸۵۹–۱۹۵۲). پراگماتیسم.
• جین آدامز (۱۸۶۰–۱۹۳۵). پراگماتیست
• پیر دوهم (۱۸۶۱–۱۹۱۶).
• رودولف اشتاینر (۱۸۶۱–۱۹۲۵). انسان‌شناسی
• کارل گروس (۱۸۶۱–۱۹۴۶). نظریه نواختن ساز تکاملی بازی.
• آلفرد نورث وایتهد (۱۸۶۱–۱۹۴۷). فلسفه فرایند، ریاضی‌دان، منطق دان، فلسفه فیزیک، پان روان‌شناسی.
• جورج هربرت مید (۱۸۶۳–۱۹۳۱). پراگماتیسم، کنش متقابل نمادین.
• ماکس وبر (۱۸۶۴–۱۹۲۰). فیلسوف اجتماعی.
• میگل دی اونامونو (۱۸۶۴–۱۹۳۶).
• جی ام ای مک تاگارت (۱۸۶۶–۱۹۲۵). ایده آلیست.
• بندیتو کروچه (۱۸۶۶–۱۹۵۲).
• اما گلدمن (۱۸۶۹–۱۹۴۰). آنارشیست
• رزا لوکزامبورگ (۱۸۷۰–۱۹۱۹). فیلسوف سیاسی مارکسیست.
• جی مور (۱۸۷۳–۱۹۵۸). نظریه‌پرداز عقل سلیم، غیرطبیعی‌گرای اخلاقی.
• کارل یونگ (۱۸۷۵–۱۹۶۱). روانکاوی، متافیزیک

۱۹۰۰–۲۰۰۰ میلادی

• • ژان-باپتیس لامارک
  • اگوست کنت
• جیمز میل
• لودویگ فورباخ
• سورن کی‌یرکگور
• کارل مارکس
• فریدریش انگلس
• هربرت اسپنسر
• میخائیل باختین
• ارنست مارخ
• فریدریش نیچه
• امیل دورکیم
• زیگموند فروید
• ماکس وبر
• پیر دوهم
• ادموند هوسرل
• فردینان دو سوسور
• برتراند راسل
• گئورگ لوکاچ
• مارتین هایدگر
• ارنست کاسیرر
• رودلف کارناپ
• ژان پل سارتر
• آلبر کامو
• لودویگ ویتگنشتاین
• تئودور آدورنو
• هربرت مارکوزه
• سیمون دو بووار
• گوتلوب فرگه
• لوئیس کارول
• امیل دورکیم
• ویلیام جیمز
• کارل پوپر
• فریدریش آوگوست فون هایک
• نوآم چامسکی
• پل ریکور
• هانس-گئورگ گادامر
• میشل فوکو
• ژیل دلوز
• زیگموند فروید
• ژاک لاکان
• ژاک دریدا
• فردریک کاپلستون
• ادموند هوسرل
• هانا آرنت
• پیر بوردیو
• فلیکس گاتاری
• یورگن هابرماس
• آلن بدیو
• چارلز تیلور
• ساموئل کلارک
• لرد سوم شافتسبری
• گوتفرید لایبنیتس
• جیامباتیستا ویکو
• فرانسیس هاچسون
• دیوید هیوم
• ولتر
• دنی دیدرو
• ژان ژاک روسو
• بارون هولباخ
• آدام اسمیت
• توماس راید
• لسینگ
• ادموند برک
• ایمانوئل کانت
• فریدریش شیلر
• یوهان گوتلیب فیخته
• جرمی بنتام

جستارهای وابسته

• فلسفه معاصر
• رده:فیلسوفان سده ۲۱ میلادی
• متون فلسفی جهان

منابع

• دینانی، «مکتب‌های فسلفی».
• فردریک کاپلستون، «تاریخ فلسفه».
• ویل دورانت، تاریخ فلسفه