محمدتقی ادیب نیشابوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمد تقی ادیب نیشابوری(۱۲۷۳-۱۳۵۵ خورشیدی) مشهور به ادیب ثانی

متخلص به «حجة الحق» و «راموز» از دانشمندان علوم اسلامی معاصر و شاعر فارسی‌زبان بود. او متخصص ادبیات عربی بود و در رشته‌های ادبیات فارسی، منطق، فلسفه، ریاضیات، اصول، فقه، رجال، حدیث، تفسیر، طب قدیم، نجوم تحصیل کرده بود. او شاگرد عبدالجواد ادیب نیشابوری (معروف به ادیب اول) بود.

محمد تقی ادیب نیشابوری
نام اصلی
محمد تقی خیرآبادی
زاده۱۳۱۲ه‍.ق
نیشابور، روستای خیرآباد
محل زندگینیشابور و مشهد
درگذشته۲۱ آذرماه ۱۳۵۵ش و ۲۰ ذی الحجه ۱۳۹۶ق
مشهد
آرامگاهحرم امام رضا، ایوان آخرین غرفه جنوب غربی صحن عتیق (انقلاب) رضوی
لقبادیب نیشابوری، ادیب ثانی، ادیب دوم
تخلصراموز (با معنای فارسی)
پیشهادبیات عربی، ادبیات فارسی، منطق، فلسفه، ریاضیات، اصول، فقه، رجال، حدیث، تفسیر، طب قدیم، نجوم
زمینه کاریتدریس ادبیات و معارف اسلامی
دانشگاهدانشکده معقول و منقول
دورهحکومت پهلوی
سال‌های فعالیت۱۳۴٠ قمری تا پایان عمر ۱۳۹۶ قمری
کتاب‌هاتابش جان و بینش روان، مجمع راز و منبع نیاز، گوهرتابنده، گوهر دانش، دیوان، فیروزی جاوید، آیین‌نامه، طریقت نامه، البدایه و النهایه و …
دیوان اشعاردیوان اشعار حدود چهارهزار بیت که منتخب آن به نام منتخب اشعار ادیب نیشابوری دوم توسط فرزندان در سال ۱۳۸۰ شمسی چاپ شده‌است.
حوزهمدرسه خیرات خان، مقبره شیخ بهایی در حرم مطهر رضوی، منزل مسکونی، مسجد جامع گوهرشاد، مدرسه سلیمان خان، مسجد ترکها در بازار بزرگ
همسر(ها)طیبه کدکنی (دختردایی)
فرزند(ان)احمد، فاطمه، محمود، مهدی (مرحوم)
پدر و مادراسدالله و فاطمه

زندگی[ویرایش]

وی در سال ۱۳۱۲ هجری قمری در خیرآباد نیشابور، به دنیا آمد. نام مادرش، فاطمه و پدرش، اسدالله بود. اجداد او از سران ایل اسکندری بودند، جد بزرگ وی به ایران آمد، و ریاست را کنار نهاده، زندگی ساده‌ای گزید.[۱]

در ۱۸ سالگی برای کسب علم به مشهد رفته و سه سال در خدمت شیخ محمد کدکنی (در گذشته ۱۳۵۷ هـ. ق) به کسب علم پرداخت. از اواخر سال۱۳۳۳ هـ. ق در محضر درس استاد ادبیات و بلاغت اسلامی حوزه خراسان، ادیب نیشابوری حاضر شد و بعد از آزمون ورودی شفاهی مورد توجه استاد قرار گرفت و در ۲۵ سالگی، شروع به تدریس کرد.

در زمستان سال ۱۳۴۷ ش. هنگام رفتن به مدرس به زمین‌خورده دچار شکستگی پا شد و این حادثه موجب شد که خانه‌نشین شده و در ۲۱ آذرماه ۱۳۵۵ش (۲۰ ذی‌الحجه ۱۳۹۶ هـ. ق) درگذشت و در ایوان آخرین غرفه جنوب غربی صحن عتیق (انقلاب) رضوی به خاک سپرده شد.

از جمله شاگردان وی می‌توان به دکتر محمدجعفر جعفری لنگرودی حقوق‌دان ایرانی صاحب تألیفات عدیده در فقه، حقوق، ادبیات و فلسفه حقوق اشاره کرد.

آثار[ویرایش]

نظم[ویرایش]

به غیر از دیوان اشعار وی که چهار هزار بیت است، منظومه‌هایی عرفانی از او به جا مانده که عبارتند از:

  • آیین‌نامه
  • آسایش‌نامه
  • حدیث جان و جانان
  • ستایش‌نامه
  • طریقت‌نامه
  • فیروزی جاوید
  • گوهر تابنده
  • مجمع راز و منبع نیاز
  • یعقوبیه

نثر[ویرایش]

  • تاریخ ادبیات عرب
  • تاریخ ادبیات ایران (تا حکیم ناصرخسرو)
  • تابش جان و بینش روان (در حکمت الهی)
  • البدایه و النهایه (در حکمت)
  • گوهرنامه و رساله قافیه
  • آرایش سخن (در علم بدیع)

از نوشته‌های ادیب ثانی، مجموعه‌ای شامل تاریخ ادبیات عرب، رساله قافیه، آرایش سخن و چند قصیده و غزل به نام «گوهر دانش» در ۱۳۳۷ شمسی به چاپ رسیده‌است.

اثرگذاری و مؤثر بودن در فرهنگ و ادب عربی[ویرایش]

ادیب از استادان مطرح ادبیات و بلاغت اسلامی و صاحب حافظه‌ای نیرومند بود. درس او سرشار از مناسبت گویی‌ها، اشعار و لطایف ذوقی بود، پس جای شگفتی نیست که شاگردان ادیب به این اذعان کنند، که حضور در محضر ادیب، آفاق دیگری را در برابر چشمانشان گشود و از صرف و نحو و ادبیات مفهوم دیگری را به آنان بخشید و در روح طالب علم جوان، اثر بسزایی داشت.

ادیب نیشابوری در شعری از تحصیلات خود و علوم و فنونی که آموخته سخن می‌گوید:

تا شدم استاد علوم عرب عالم انواع و فنون ادب

بازگرفتم ره و رسم حساب تا که ربودم قصب از شیخ و شاب[۲]

برجسته‌ترین شاگردان[ویرایش]

محمدجعفر جعفری لنگرودی، محمدتقی شریعتی، عبدالجواد فلاطوری، احمد مهدوی دامغانی، حسن ملکشاهی، مهدی محقق، محمدرضا شفیعی کدکنی، محمدرضا حکیمی، سید هادی غضنفری خوانساری، سید علی حجت هاشمی خراسانی، احمد امین شیرازی، سید محسن موسوی گرگانی، محمدکریم پارسا، سید علی سیستانی، حسین وحید خراسانی، ابوالقاسم خزعلی و محمدرضا نکونام.

درگذشت[ویرایش]

محمدتقی ادیب نیشابوری در زمستان سال ۱۳۴۷ ش. هنگام رفتن به کلاس درس، در پی لغزیدن پا و سر خوردن، دچار شکستگی پا شد و همین رخداد، اسباب خانه نشینی وی را فراهم نمود تا در ۲۱ آذرماه ۱۳۵۵ش (۲۰ ذی‌الحجه ۱۳۹۶ ه‍.ق) چشم از جهان فروبست.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. «شرح حال استاد ادیب نیشابوری (ادیب ثانی)». کتابخانهٔ طهور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در آگوست ۲۰۱۳. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)
  2. صدیقی، کلثوم؛ طالبی مظاهری، عمادالدین؛ مقاله بازخوانی اندیشه‌های ادیب ثانی، عربی‌سرای دیریاب نیشابور، دانشگاه شیراز، ص 12
  3. ادیب نیشابوری، محمد تقی، باهتمام فرزندان (۱۳۸۰). منتخب اشعار ادیب نیشابوری (دوم). مشهد: آهنگ قلم. صص. ۱۸.
  • فرزندان استاد
  • اثرآفرینان جلد اول-بخش ششم
  • آفتاب
  • مشاهیر نیشابور از فریدون گرایلی بخش مشاهیر معاصر
  • یادنامه ادیب نیشابوری به اهتمام دکتر مهدی محقق
  • زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری - انجمن آثار و مفاخر فرهنگی- اردیبهشت ماه ۱۳۸۸
  • هفته‌نامه آستان مقدس امام خمینی (ره){حریم امام}- سال پنجم شماره ۲۲۹
  • دانشوران خراسان {غلامرضا ریاضی} دی ماه ۱۳۳۶
  • مرآت الهجه - شرح حال حجت هاشمی و استادان صفحه ۵۷–۷۷