مکتب تفکیک (کتاب)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مکتب تفکیک نام کتابی است از محمدرضا حکیمی، متفکر مسلمان معاصر.

معرفی[ویرایش]

حکیمی نخستین بار توسط مقاله‌ای با همین نام در شمارهٔ ۱۲، سال نهم کیهان فرهنگی، در اسفند ۱۳۷۱ به‌چاپ رساند[۱]. این مجله به‌زودی به چاپ دوم رسید. پس از آن و در سال ۱۳۷۵ وی کتابی با همین نام منتشر کرد و در آن به تفسیر دیدگاه‌های این مکتب و معرفی بنیان‌گذاران آن پرداخت.[۲]

حکیمی در این کتاب سید موسی زرآبادی، میرزا مهدی اصفهانی و مجتبی قزوینی خراسانی (استاد خود) را به‌عنوان سه رکن اصلی مکتب تفکیک معرفی کرده است.

وی دربارهٔ اصطلاح مکتب تفکیک بیان می‌کند:[۳]

واژه‌ٔ تفکیک را اینجانب از سالها پیش دربارهٔ این مکتب پیشنهاد کردم و به‌کار بردم و امروز اصطلاح شده و معروف گشته است‌. در اینجا باید از باب توضیح لازم بیفزایم که این مکتب به جز جداسازی سه جریان شناختی از یکدیگر، بُعد دیگری نیز دارد و آن بیان معارف ناب و سرهٔ قرآنی است، بدون هیچ‌گونه امتزاجی و التقاطی و خلطی و تأویلی - از نوع تأویلهایی که می‌دانیم - و همین خود جوهر غایی این مکتب است‌.

پانوشت‌ها[ویرایش]

  1. کیهان فرهنگی، سال نهم، شمارهٔ ۱۲، اسفند ۱۳۷۱[پیوند مرده]
  2. حکیمی: ۱۳۸۳، صص ۱۴—۵
  3. حکیمی: ۱۳۸۳، صص ۱۵۹

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]