موسیقی بندری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
موسیقی در ایران
تاریخ
پیش از اسلامهخامنشیانساسانیان
پس از اسلامصدر اسلاممروگی
معاصرقاجارپهلویلس‌آنجلسیزیرزمینی
موسیقی سنتی ایرانی
مقام‌هانظریهٔ ادواردستگاه‌هاتحول مقام به دستگاهردیففواصل موسیقی ایرانیگوشهآوازهاسازهافرم‌ها
دیگر سبک‌ها
پاپرپراکسمفونیکجازمتالکرال
نواحی
آذربایجانیشوشتریایلامیجنوبیباصریمازندرانیبختیاریسیستانیبخشی‌های خراسان شمالیبلوچیبندریترکمنیخراسانیعلوانیهکردیکرمانیگیلکیلری
مناسبتی
زرتشتینوروزخوانیتعزیهرمضانصلوات‌خوانیمداحی

بندری یکی از سبکهای موسیقی ایران است. بندری موزیکی شاد و ریتم‌دار است. این موسیقی با استفاده از سازهای کوبه‌ای تومبا، تمپو و نی انبان که یک ساز بادی است نواخته می‌شود.

سازهای بندری[ویرایش]

در هرمزگان[ویرایش]

کوبه‌ایی‌ها:

دهل (صدای بم) پی په (صدای میانه) کسر (صدای زیر) لیوا (سازی اصالتاً آفریقایی) که در مراسم مذهبی خاصی استفاده می‌شود و ساخته شده از تنه درخت مخصوص، مراسم زار

تخته. دو تیکه چوب که معمولاً زنها در کنار دهل و کسر روی هم میزند.

conga و bongo و داربوکا؛ و سما (با تشدید روی میم) شبیه دایره که عرب‌ها هم استفاده می‌کنند. جهله یا همان کوزه با سه نوع صدا (جمالی با صدایی بم) (جهله با صدایی میانه) و (گلوک صدایی‌ زیر)

زهی‌ها: عود. چنگ (قیچک با کوکی خاص که نزدیک به موسیقی بلوچی است) kora سازی اصالتاً آفریقایی

بادی‌ها: جفتی (سازی شبیه نی انبان اما بدون انبان) سورنا

در خوزستان[ویرایش]

نی انبان. سنج دمام. دهل. با کمی تفاوت عود. داربوکا.نی عربی.کاسوره.دف عربی.دف.تومبا.بانگ و بینگو.

در بوشهر[ویرایش]

ساز لیوا بوشهری. نی انبان. عود. سنج. دهل و دمامو، کاسوره، نی جفتی، بوق

منابع[ویرایش]